چگونه لیل، پاری‌سن‌ژرمن را بلعید

یادداشت   آدام وایت       لیل از زمان انتصاب کریستوف گالتیه در سال ۲۰۱۷ یکی از تیم‌های مدعی لیگ فرانسه بوده و با دستاورد بزرگی که این هفته به دست آورد و به سلطه پاری‌سن‌ژرمن بر این رقابت‌ها پایان داد، هر چه در توصیف این تیم گفته شود، زیاده‌گویی نیست. لیل با پیروزی ۲ بر یک در زمین آنژه با ۸۳ امتیاز و یک امتیاز بالاتر از تیم ثروتمند پاریسی پنجمین قهرمانی تاریخ خود را به دست آورد. بودجه سالانه پاریس بیش از چهار برابر بودجه ۱۵۰ میلیون پوندی لیل است. بر اساس گزارش اکیپ، تیم پاریسی ۱۳ تا از ۱۵ بازیکن لیگ فرانسه که بیشترین دستمزد را دریافت می‌کنند، در اختیار دارد؛ ویسام بن یدر و سسک فابرگاس از موناکو دو نفر دیگر هستند. تیم اول لیل با کمی بیشتر از ۶۶ میلیون پوند جمع شده که حدود یک سوم پولی است که پاری‌سن‌ژرمن برای کیلیان امباپه یا نیمار پرداخته. دو تیم بزرگ و مدعی دیگر فرانسه، موناکو و لیون هم بودجه‌های خیلی بیشتری دارند. به درستی از عملکرد و نقش لوییس کامپوس، مدیر ورزشی لیل در ساختن این تیم گلچین شده و بااستعداد اما ارزان تعریف شده بود قبل از اینکه در آذر گذشته تیم را ترک کند. کامپوس که پایه قهرمانی شوکه کننده سال ۲۰۱۷ موناکو را نیز ریخته بود، تأثیر زیادی در آمدن بازیکنان مستعد ترک مانند زکی چلیک دفاع راست، یوسف یازیچی قهرمان هت‌تریک لیگ اروپا و مهاجم باتجربه بوراک ییلماز داشت که شاید بازیکن فصل لیگ یک شود. تیم لیل بسیار متعادل است. اما قهرمانی را باید معجزه مربیگری گالتیه دانست. لیل خیلی سخت گل می‌خورد و با آمار ۲۳ گل بهترین خط دفاع را در اختیار دارد اما توانایی گل زدن از همه فضاها را دارد. گالتیه استادانه برای هر مشکل راه حلی پیدا کرده است. این فرانسوی ۵۴ ساله در نیمه اول فصل برنامه طاقت‌فرسای بازی‌های لیگ اروپا را مدیریت کرد و برد مشهور ۳ بر صفر در میلان را به دست آورد. وقتی ییلماز ۱۳ بازی را به دلیل مصدومیت از دست داد، گالتیه بازی‌های خیلی خوبی از مرد فراموش شده، تیموتی وه آ و گران‌ترین خرید باشگاه، مهاجم کانادایی، جاناتان دیوید گرفت که پیش از آن شروع پراضطرابی داشت. بعد از دو گل در ۲۵ بازی اولش، دیوید در 23 بازی آخرش ۱۱ گل زد از جمله گل پیروزی به پاری‌سن‌ژرمن و مارسی و یکی از گل‌ها در بازی با آنژه که به قهرمانی انجامید. پیشرفت دیوید شاهد خوبی برای مدیریت فوق‌العاده منابع انسانی از سوی گالتیه است که در تمام اعضای تیم اول باشگاه مشهود است. مایک مانیان یکی از بهترین دروازه‌بان‌های اروپا شده است. ژوزه فونته، مدافع میانی سابق ساوتهمپتون و وستهم در ۳۷ سالگی بهترین بازی‌هایش را انجام می‌دهد و به جز شش بازی در همه دیدارهای لیل در رقابت‌های مختلف در ترکیب اصلی بوده. زوج او، اسون بوتمن در ۲۱ سالگی در صدر فهرست بازیکنان درخواستی تیم‌های بزرگ قرار گرفته. جاناتان بامبا که به خاطر ناکامی در زدن ضربه آخر مورد انتقاد بود، در مقطعی از نظر زدن گل‌های کلیدی، پاس گل و جایزه بهترین بازیکن زمین غوغا کرد هرچند کمی افت کرده. رناتو سانچز اگرچه زیاد مصدوم می‌شود اما به عنوان دیکتاتور خط میانی تولد تازه‌ای یافته و احیای بهترین بازیکن جوان یورو ۲۰۱۶ شاید بزرگترین دستاورد گالتیه باشد. اما بدون ییلماز شاید تیم گالتیه چیزی کم داشت. او به عنوان رهبری باتجربه برای جانشینی لویک رمی خریداری شد و انتظار زیادی از او نمی‌رفت اما شبیه به اثرگذاری رادامل فالکائو در قهرمانی سال ۲۰۱۷ موناکو برای تیمش مفید واقع شد و علاوه بر آموزش به هم‌تیمی‌های جوان لحظات فوق‌العاده‌ای از کیفیت را به نمایش گذاشته است. شاید بارزترین آنها در لیون بود که تیمش ۲ بر صفر عقب افتاد و او با ارائه یکی از بهترین بازی‌های فصل دو گل زد و یک گل برای دیوید ساخت تا تیمش ۳ بر ۲ برنده شود. شاید بتوان گفت این فصل عجیب به لیل کمک کرده. بازی‌ها بدون تماشاگر برگزار می‌شود و پاری‌سن‌ژرمن پنج بازی خانگی را باخت که از مجموع هفت فصل قبلش بیشتر است. آمار خارج از خانه تیم پایتخت با استانداردهای خودش متوسط است. لیلی که خودش را سریع‌تر و بهتر منطبق کرده و نسبت به PSG هوشمندانه‌تر عمل کرده که در برابر تیم‌های کاندیدای سقوط شکست خورده و امتیاز از دست داده است. شاید گالتیه یکشنبه شب برای آخرین بار روی نیمکت لیل نشست. نیس، لیون و ناپولی خواهان جذب بزرگترین مربی حال حاضر فرانسه هستند چون او تیمی را ساخته که در سال ۲۰۱۷ برای بقا می‌جنگید و در حال حاضر بهترین تیم کشورش است که نخستین قهرمانی‌اش را بعد از سال ۲۰۱۱ و دوران درخشش ادن آزار به دست آورده است. منبع: گاردین