شومن به جای تئورسین

پس از پایان مناظره نخست بسیاری گلایه و اعتراض کردند نسبت به حجم بی‌اخلاقی‌ها. بحث من راست یا چپ نیست. نوک پیکان قلمم متوجه هر دو جریان است. در واقع هر دو سو تا توانستند قواعد اخلاقی را زیر پا گذاشتند تا به اصطلاح پیروز مناظره لقب بگیرند. جالب آنجاست حتی آن کاندیداهایی هم که برنامه نصف و نیمه ارائه می‌دادند بازهم در حال بداخلاقی البته از نوع دیگرش بودند.
فی المثل اینکه کاندیدایی وعده وام ۵۰۰ میلیونی و یارانه ۴۵۰ هزار تومانی بدهد اما نگوید منبع‌اش کجاست نامش می‌شود بی‌اخلاقی. کشوری که هنوز زیر فشار تحریم‌های آن مو زرد دیوانه است و کمر خم نموده و حتی توانایی اداره برخی امور جاری خود را به دلیل بی‌پولی ندارد و از سوی دیگر تقریبا تمام پروژه‌های عمرانی‌اش به دلیل‌عدم فروش نفت به اندازه مکفی بر زمین مانده چگونه می‌خواهد چنین خاصه خرجی‌هایی کند؟ فلذا نکته اینجاست چه آن‌ها که فحاشی سیاسی کردند و چه آن‌ها وعده سرخرمن یارانه‌ای و... دادند هر دو گروه بی‌اخلاق هستند.
حال سوال این وجیزه اینجاست: چرا کاندیداها بی‌اخلاقی کردند؟ پاسخ به این سوال را باید در ستاد کاندیداها جستجو نمود.
در کمپین‌های انتخاباتی آمریکا رکن اصلی را تئوری پردازان رسانه‌ای ایفا می‌کنند. آنان افرادی درس خوانده علوم رسانه هستند و می‌دانند چگونه باید جنگ روانی ایجاد کنند. این افراد به شدت باتجربه و به قول معروف در این راه مو سپید کرده اند. در حقیقت اگرچه این تئوریسین‌ها کارکشته هستند ولی در عین حال آنچنان هم در سطح جامعه مطرح نیستند و به قول معروف عوام خبر ندارند که آنان چه می‌کنند. فی المثل آنان ظهور و بروز چندانی در شبکه‌های اجتماعی ندارند و صرفا کارگردانانی هستند که تزها و دستور العمل‌های خود را در اتاق‌های فکر به پیاده نظام‌ها دیکته می‌کنند. چه بسا کاندیدای سنا و ریاست جمهوری آمریکا نیز در برابر این تئوریسین‌ها سربازی بیش نباشند! تعجب نکنید. ترامپ دیوانه را به کناری بگذارید اما همین جوبایدن نوع قدم گذاشتن خود را هم با مشاورهای رسانه‌ای زبردست‌اش چک می‌نمود.


حالا بیایید ایران و سری بزنید به برخی ستادهای انتخاباتی کاندیداها. در این ستادها چه کسانی ایده و تز می‌دهند؟ آیا این افراد سابقه روزنامه نگاری دارند؟ آیا علم رسانه دارند؟ آیا تحصیلکرده علوم ارتباطات هستند؟ آیا سابقه رسانه‌ای قوی دارند؟ خیر. این حضرات فقط و فقط شومن رسانه‌ای هستند که به واسطه دلقک بازی در شبکه‌های اجتماعی سر از ستادها درآورده‌اند و با نسخه‌های سخیف سعی دارند کاندیدای متبوع خود را چهره کنند.
وگرنه روشن است چنانچه یک روزنامه نگار واقعی و یا یک کارشناس رسانه مدبر پای کار بود می‌دانست چگونه هم حفظ اخلاق شود و هم موجی آغاز گردد. این افرادی که در ستادها پراکنده شده‌اند توان نگاشتن یک تحلیل و یا گزارش ساده را نداشته و تنها با کپی کنایه‌های بی‌سندی که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود و انتقال آن به کاندیدای موردنظر می‌خواهند موج ایجاد نمایند.
برحسب اطلاع بنده و برخلاف پروپاگاندای همین شومن‌ها، میزان رای کاندیداها پس از برگزاری مناظره نخست تغییر چندانی نکرده است. یعنی نه موجی ایجاد شد و نه جامعه تکان خورد. اگر مناظره‌های بعدی هم فرمان کاندیداها در دستان همین شومن‌های رسانه‌ای باشد آش همین آش و کاسه نیز همین کاسه است! از ما گفتن بود.