پایان افسانه رستم و سهراب

پایان افسانه رستم و سهراب شرق: وزنه‌برداری ایران بدون ستاره‌هایش در بازی‌های المپیک 2020 توکیو شرکت می‌کند. فدراسیون جهانی وزنه‌برداری روز گذشته در حالی اسامی المپین‌های این رشته را اعلام کرد که سهراب مرادی و کیانوش رستمی، دو طلایی المپیک قبلی جایی در این فهرست نداشتند. دو ملی‌پوشی که با وجود حمایت‌های ویژه مسئولان، دستشان از رسیدن به سهمیه این رویداد بزرگ کوتاه ماند. از آنجا که تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان برای این دوره از بازی‌های المپیک تنها دو سهمیه دارد، علی داوودی و علی هاشمی، به‌عنوان تنها نفرات برتر حال حاضر این تیم، جواز صعود به توکیو را به دست آوردند.
 امیدها به پدیده فوق‌سنگین است
علی داوودی که با 22 سال سن خود را به‌عنوان پدیده فوق‌سنگین این روزهای وزنه‌برداری ایران معرفی کرده، بعد از لاشاتالاخادزه، دومین وزنه‌بردار دسته مثبت 109 کیلوگرم در رده‌بندی جهانی است. داوودی از مدت‌ها قبل با قرارگرفتن در بین هشت نفر اول رنکینگ، خود را جزء مسافران توکیو می‌دید تا اینکه با پایان رقابت‌های انتخابی، خیالش بابت المپیکی‌شدن راحت شد. طبق قوانین جدید فدراسیون جهانی وزنه‌برداری هشت نفر برتر هر وزن یا دسته به اضافه قهرمان قاره‌ها سهمیه بازی‌های 2020 را به دست می‌آورند. قهرمان وزنه‌برداری جوانان جهان در حالی نخستین حضور خود در بازی‌های المپیک را تجربه می‌کند که بدون شک بار سنگینی به دوشش خواهد بود. همه نگاه‌ها متوجه اوست که در غیاب قهرمانان المپیک 2016 ریودوژانیرو، از اعتبار وزنه‌برداری ایران دفاع کند. رشته‌ای که همیشه آبرودار کاروان ورزش ایران در ادوار بازی‌های المپیک بوده است. رقیب اصلی داوودی در توکیو تالاخادزه است. وزنه‌برداری که به غول گرجستانی مشهور است و هیچ وزنه‌ای حریف او نمی‌شود. او اخیرا در تمریناتش در یک‌ضرب 225 و در حرکت دوضرب 270 کیلوگرم را به ثبت رسانده است. بهترین رکوردهایی که نماینده ایران به ثبت رسانده مربوط به رقابت‌های بین‌المللی جام فجر 2020 است که به ترتیب 201 و 240 کیلوگرم است. آخرین رکورد او مربوط به قهرمانی 2021 آسیاست که به ترتیب وزنه‌های 196 و 239 کیلوگرم را مهار کرده است. باید منتظر ماند و دید داوودی به‌عنوان رکورددار فوق‌سنگین جوانان جهان، چه رقابتی با قوی‌ترین مرد دنیا در المپیک خواهد داشت. قهرمانی نوجوانان و جوانان جهان و قهرمانی بزرگسالان آسیا از‌جمله افتخارات داوودی است.
 علی هاشمی هم بدون شانس نیست


دیگر نماینده وزنه‌برداری کشورمان در المپیک پیش‌رو علی هاشمی است. وزنه‌بردار 28ساله ایلامی که او نیز به نوبه خود افتخارات درخورتوجهی را در سال‌های اخیر کسب کرده و می‌خواهد اولین المپیک را ببیند. وزنه‌بردار دسته 109 کیلوگرم نیز به‌طور مستقیم و از‌طریق رنکینگ، سهمیه این بازی‌ها را از آن خود کرده است. او نیز بعد از حضور در رقابت‌های انتخابی المپیک در جمع هشت نفر برتر دنیا قرار داشت تا اینکه با انتشار فهرست نهایی المپین‌ها در جایگاه چهارم این وزن قرار گرفت. سیمون ماتیروسیان از ارمنستان، اکبر ژوائف از ازبکستان، تیمور نانیئف از روسیه به ترتیب نفرات اول تا سوم دسته 109 کیلوگرم هستند. او دو عنوان قهرمانی جهان را در مسابقات 2017 و 2018 و قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد. مدال‌های جهانی هاشمی در این سال‌ها در دسته‌های 105 و 102 کیلوگرم هستند اما با توجه به تغییر اوزان المپیکی او در‌حال‌حاضر وزنه‌بردار دسته 109 کیلوگرم به شمار می‌رود. سال 2017 با مجموع 404 کیلوگرم قهرمان جهان شد و سال 2019 با مجموع 405 کیلوگرم به سومی آسیا رسید. وزنه‌بردار ایلامی در دسته 109 با رکورد 405 کیلوگرم عنوان سومی آسیا و با رکورد 395 کیلوگرم عنوان هفتمی جهان را دارد. آخرین رکوردی که او به ثبت رسانده به مسابقات جام فجر 2020 برمی‌گردد که 388 کیلوگرم است. با این حال رکوردهای هاشمی روی کاغذ نشان می‌دهد که او نیز می‌تواند شانس کسب مدال المپیک توکیو باشد. وزنه‌بردار روس که با مجموع 401 کیلوگرم نفر سوم رنکینگ است اصلی‌ترین رقیب برای هاشمی است. هاشمی در صورت ثبت رکوردهای گذشته خود می‌تواند شانس مدال برنز بازی‌ها باشد. باید به این نکته اشاره کرد که هاشمی اخیرا در اردوی تیم ملی وزنه‌برداری غیبت داشت. شنیده‌ها حاکی است اختلاف نظر او با محمدحسین برخواه سرمربی تیم ملی بر سر نحوه تمرینات سخت و سنگین باعث شد تا مدتی قید تمرینات را بزند.
 پایان  افسانه  رستم و سهراب
اما داستان دسته ۹۶ کیلوگرم و امکان حضور وزنه‌برداران ایرانی این دسته در المپیک به صفحه پایانی خود رسید و هیچ وزنه‌برداری از ایران نتوانست امتیاز لازم را برای رسیدن به آوردگاه توکیو کسب کند. در این دسته کیانوش رستمی و سهراب مرادی مدعی پوشیدن پیراهن تیم ملی بودند که به‌خاطر مصدومیت و مسائل حاشیه‌ای نتوانستند به امتیاز لازم برسند. امیدها در تصاحب سهمیه این دسته بیشتر از همه به سهراب بود. قوانین سخت و پیچیده فدراسیون جهانی وزنه‌برداری برای این دوره از بازی‌های المپیک به‌گونه‌ای بود که سهراب یا باید با قرارگرفتن در جمع هشت نفر برتر اول رنکینگ جهانی دسته ۹۶ کیلوگرم سهمیه می‌گرفت یا به‌عنوان برترین وزنه‌بردار قاره. از آنجا که مرادی به‌دلیل مصدومیت‌های پیاپی و عدم حضور در میادین بین‌المللی از سایر رقبا عقب افتاده بود و جایگاه خوبی در رنکینگ نداشت، تنها به‌عنوان برترین وزنه‌بردار آسیا در این دسته شانس المپیکی‌شدن داشت که آن را هم از دست داد و رکورد مدنظر را ثبت نکرد. آخرین فرصت مرادی برای المپیکی‌شدن مسابقات گزینشی کلمبیا بود تا با کسب حداکثر امتیاز خودش را به‌عنوان برترین وزنه‌بردار دسته ۹۶ آسیا معرفی کند که اینجا هم بخت با او یار نبود. سهراب برای اینکه سهمیه المپیکش را قطعی کند، باید در این میدان به رکورد ۳۸۹ کیلوگرم می‌رسید که با آسیب‌دیدگی دستش نتیجه‌ای به‌مراتب ضعیف‌تر از تاشکند گرفت. رستمی نیز که به‌دلیل اوت‌کردن وزنه‌هایش در رقابت‌های چند سال اخیر و البته ‌خودمحوری‌هایی که داشت و حاضر نمی‌شد زیر نظر کادر فنی تمرین کند، اختلاف امتیاز فاحشی با رقبایش در رنکینگ جهانی پیدا کرد. او تصمیم گرفت برای اینکه ناکامی‌های گذشته‌اش را در دسته ۹۶ کیلوگرم جبران کند، تغییر وزن بدهد و به دسته ۸۹ کیلوگرم بیاید. کیانوش با وجود اینکه طلای مجموع دسته ۸۹ کیلوگرم رقابت‌های تاشکند را گرفت، نتوانست به آن چیزی که مدنظرش بود، برسد؛ نایب‌قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن چون وزنه‌های مدنظر را مهار نکرد، امتیازات لازم را کسب نکرد و نتوانست جواز حضور در المپیک را به دست آورد؛ او نیز با وجود اینکه شانس حضور در مسابقات کلمبیا، آخرین مرحله رقابت‌های انتخابی را داشت اما پیش از اعزام به مسابقه و با وجود اینکه ویزایش آماده شده بود، انصراف خود را از شرکت در این رقابت‌ها اعلام کرد. قهرمان المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو تا الان دلیلی برای انصراف خود از رقابت‌های کلمبیا مطرح نکرده است اما ظاهرا چون او می‌دانسته به خاطر فاصله زمانی بین دو مسابقه و افت رکوردی شانس کمی برای رسیدن به رکورد مدنظر دارد، به کلمبیا اعزام نشد.