ندود جدید جمهوری چک

جک گوگن   پدر پاتریک شیک همیشه هنگام تماشای بازی پسرش از کنار زمین بازی عصبی بود. اوج آن هم در طی یک بازی داخل سالن بود، وقتی که شیک تنها 12 سال داشت و باعث شد روند حرفه‌ این پسر جوان تغییر کند. شیک گفت: «او خیلی درگیر بازی می‌شد و وقتی که من بد بازی می‌کردم، او دست‌‌هایش را روی صورتش می‌گذاشت و سرش را تکان می‌داد. آن زمان ما داشتیم در یک تورنمنت سالنی برای اسپارتاپراگ بازی می‌کردیم. پدرم دوباره سرش را تکان داد و بر سر من فریاد زد. من هم به سمتش نگاه کردم و با یک ژست خشمم را تخلیه کردم. آن لحظه یک چیزی ذهنیت مرا تغییر داد. با خودم گفتم: چه کسی واقعاً اینجا فوتبال بازی می‌کند؟ او یا من؟ مطمئناً من.» این اتفاق سال 2008 رخ داد و از آن روز خیلی‌ چیزها عوض شده. پدر شیک اکنون به جای سر تکان دادن، به پسرش افتخار می‌کند. ژستی را که آن روز پاتریک برای ابراز عصبانیت از غرولندهای پدرش به او نشان داد، این روزها دشمنان او در تیم‌های رقیب به او نشان می‌دهند. او با سه گلی که در دو بازی اول جمهوری چک در یورو زد، ستاره برتر یورو 2020 بوده است. او الان همان تعداد گلی را به ثمر رسانده که کریستیانو رونالدو، قهرمان دوران کودکی‌اش در این رقابت‌ها زده و همین باعث شده که برخی از هموطنانش حتی رویای دیدن کفش طلایی جام در دستان ستاره بایرلورکوزن را داشته باشند. گل دوم شیک به اسکاتلند در همپدن پارک حیرت‌انگیز بود، شوت 50 متری او از نیمه زمین، دیوید مارشال سنگربان اسکاتلند را شرمنده تمام هموطنانش کرد که در ورزشگاه بازی او را از نزدیک تماشا می‌کردند. جای تعجب نیست که باشگاه‌های لیگ برتر از جمله وستهم حالا برای جذب شیک علاقه نشان می‌دهند. رومن پیوارنیک، مربی‌ای که در سطح اول مسابقات فوتبال باشگاهی چک در تیم Bohemians Prague اولین فرصت را به شیک داد، معتقد است که پنالتی که این بازیکن مقابل کرواسی با بینی خونین و شکسته (پس از اصابت ضربه آرنج دژان لوورن با صورتش) به گل تبدیل کرد تجسمی از یک مهاجم واقعی بود. او می‌گوید: «حتی وقتی که روی او خطا صورت گرفت و پزشکان مجبور شدند خونریزی بینی‌اش را متوقف کنند، او تصمیم گرفت پنالتی را بزند. این یک نمونه عالی از اعتماد به نفس بالای او بود. به نظر من حتی آن شوت از راه دورش به اسکاتلند هم تعجب‌آور نبود.»  پیوارنیک ادامه داد: «پاتریک همیشه در تمرینات کارهایی استثنایی را امتحان می‌کرد. او پس از پایان جلسه تمرینی در زمین می‌ماند و حرکات مختلفی را امتحان می‌کرد. آن دو گلی هم که زد ناشی از همین قدرت ذهنی بالای او بود. او در حال تبدیل شدن به یک بازیکن بزرگ است و مردم اکنون دارند این را متوجه می‌شوند. پاتریک بازیکنی است که همیشه می‌خواهد برنده شود و این انگیزه او به سایر بازیکنان هم سرایت می‌کند. او از همان 18 سالگی که من مربی‌اش بودم همینطور بوده است.» دیوید بکام، قهرمان دوران کودکی شیک بود. او کلی پیراهن و پوسترهای مختلفی از بکام داشت که بالای تختش چسبانده بود و کلی کتاب هم درباره کاپیتان سابق انگلیس خوانده بود. این وضعیت تا یورو 2004 ادامه داشت تا اینکه رونالدو توجه او را جلب کرد. شیک سعی کرد بازی خود را با الگوبرداری از هر دو قهرمانش ارائه کند و در تیم دوران نوجوانی‌اش، اسپارتاپراگ استعدادش را نشان داد. در همین حال برخی از مسئولان باشگاه نگران عدم شرکت او در کار‌های تیمی و پرسینگ هم بودند. این همان چیزی بود که پیوارنیک می‌خواست آن را برطرف کند اما با مقاومت چشمگیری از جانب بازیکن روبه‌رو شد. پیوارنیک ادامه داد: «او برای یک تنه انجام دادن کارها خیلی مشتاق بود. او بسیار باهوش و مؤدب بود اما او نظرات خاص خود را داشت و از بیان آنها هم خجالت نمی‌کشید. ضربات تمام کننده، نقطه قوت او بود، بنابراین او باید روی همان‌ها هم تمرکز کند. من به او گفتم که وقتی حریف را پرس می‌کند باید پرتلاش‌تر باشد. در رده جوانان او علاقه‌ای به بازی بدون توپ نداشت. ما در این باره با هم بحث کردیم و من او را نیمکت‌نشین کردم. حتی یک بار مجبور شدم صدایم را در رختکن برای او بلند کنم. او سکوت کرد اما این کار مرا توهین قلمداد نکرد. او قدرت شگفت‌انگیزی داشت. او به حرف‌های من فکر و آنها را عملی کرد و اینطور شد که خیلی سریع به ترکیب بازگشت.» حالا مردم چک از شیک انتظارات زیادی دارند. خیلی وقت است که آنها اسطوره‌هایی مانند ندود و توماس روسیچکی نداشته‌اند و برای دیدن یک ستاره بزرگ دیگر لحظه‌شماری می‌کنند. شیک به همراه توماس سوچک از وستهم، رهبران عصر جدید چک هستند. آنها امروز در ویمبلی به مصاف انگلیس می‌روند تا در دومین حضور چک در یک تورنمنت مهم ملی از زمان یورو 2004 به مرحله حذفی صعود کنند. منبع: دیلی میل