نمایش مضحک امریکا برای فرار از تعهدات برجامی

در حالی که دکتر روحانی در جلسه دولت تأکید می‌کرد که اگر به دکتر عراقچی اجازه داده شود، همه تحریم‌ها همین فردا لغو می‌شود، رابرت مالی بلافاصله به عنوان مسئول پرونده هسته‌ای و مذاکراتی در وین، اعلام کرد حاضر نیستیم همه تحریم‌های دولت ترامپ را لغو کنیم که این موضع تأمل‌برانگیز است. وقتی بایدن و دولت وی آمادگی برای بازگشت به توافق هسته‌ای را اعلام کردند، روشن بود که تعریف آن‌ها از بازگشت به برجام چیست و از کدام توافق دم می‌زنند. مذاکرات در وین بیشتر حالت استکشافی و آزمون و خطا داشته و طرف امریکایی به دلیل منطق قوی ایران ناچار شده موضوعات فرابرجامی را در اولویت دوم خود قرار دهد، ولی در مورد لغو تحریم‌ها و میزان برداشتن آن‌ها و محدود بودن زمان تعلیق یا اینکه اساساً تعهد نخواهد داد مجدداً از برجام خارج نشود یا توافق روی برجام قوی‌تر و طولانی‌تر اصرار ورزیده‌اند که عملاً به معنای یک برجام و توافق جدید از نگاه آنهاست. ولی سرافکندگی امریکایی‌ها در جهان به سبب خروج از برجام و یک توافق بین‌المللی در کنار مطالبه برحق ایران مبنی بر اینکه امریکا برای بازگشت به برجام، باید به همه تعهدات خود عمل و همه تحریم‌ها را لغو کند، تیم مذاکره‌کننده امریکایی و اروپایی را در شرایط دشوار قرار داد.
دست پر ایران که با کاهش برخی از تعهدات برجامی و مستند به بند‌های مربوطه انجام گرفت، نقطه فشار مضاعف جدید بر آن‌ها بود که اجازه نمی‌داد امریکایی‌ها از مطالبات فرابرجامی سخن بگویند. امریکایی‌ها فکر می‌کردند اگر بتوانند سناریوی خود را بر لیبرال‌های حکومتی تحمیل کنند، دستاورد اولیه گام نخستین برای مطالبات بعدی را فراهم کرده‌اند. انتخابات ایران و نتایج آن، کابوس جدیدی برای امریکا و رژیم صهیونیستی شد، به طوری که مقامات جدید صهیونیست یک‌باره طرفدار بازگشت به برجام شدند و کاسته شدن برخی تعهدات از سوی ایران را نگرانی جدید ارزیابی کردند. آمدن دکتر رئیسی نیز بر سردرگمی امریکایی‌ها افزود و توصیه‌های پمپئو یا اندیشکده‌های امریکایی که توصیه‌های افزایش فشار حداکثری را درمان بن‌بست دولت بایدن دانستند، تا به حال مفید نبوده است. با اینکه بلینکن، وزیر خارجه امریکا اعلام کرده، غنی‌سازی ۶۰ درصدی سانتریفیوژ‌های پیشرفته و جدید ایران، کارشان را سخت‌تر می‌کند، ولی چشم امید به مذاکره بعدی دارند و ژست ضرورت خروج از مذاکرات را دنبال می‌کنند. بایدن، بلینکن، پمپئو و صهیونیست‌ها به خوبی می‌دانند که اولاً با دولت رئیسی، اهرم‌های تحریمی آنان بسیار ناتوان‌تر از گذشته شده، یک‌بار دیگر با فرار از مذاکره، سرافکندگی جدیدی برای خود در مناسبات جهانی ثبت خواهند کرد و هرگونه رویکرد اصرار بر فشار حداکثری جدید، ایران را مجبور خواهد کرد دست به اقدامات جدیدی بزند که در افکار عمومی جهانی و مناسبات بین‌المللی قابل دفاع و موجه خواهد بود. موضع وزیر خارجه امریکا نشانه روشنی است که امریکا نه قصد بازگشت به برجام و اجرای تعهدات برجامی را دارد و نه به نتایج مذاکرات پایبند است و موضع روشن رابرت مالی و بلینکن که به عدم خروج مجدد از توافق هسته‌ای متعهد نمی‌شوند، نمایش مضحک امریکایی‌ها که ژست بازگشت به برجام یا تمایل به مذاکره و دیپلماسی را در مانور‌های رسانه‌ای مطرح کردند، قادر نخواهد بود فرار امریکایی‌ها از برجام و عدم پذیرش تعهدات و لغو تحریم‌ها و فرار از مذاکرات را توجیه کند و تأخیر در بازگشت به تعهدات و لغو تحریم‌ها صرفاً دست ایران را پرتر از گذشته خواهد کرد و امریکا را در موقعیت ضعیف‌تری قرار خواهد داد. اگر بایدن و دولت وی امید به فشار بیشتر بسته‌اند تا موازنه مذاکراتی را تغییر دهند، ممکن است شرایط به طور کلی تغییر کند و کابوس‌های بزرگ‌تری را شاهد باشند.