شوک بازیگر نقش «فروغ» فوتبالیست بدون پا و ادامه جنجال های کلانتری


 
 
 


 
حیرت ادب دوستان از انتخاب بازیگرنقش‌«فروغ»
انتخاب باران کوثری برای بازی در نقش «فروغ فرخ‌زاد» در فیلمی به کارگردانی پدرش  با مخالفت کاربران شبکه‌های اجتماعی مواجه شده است
نویسنده:  مصطفی قاسمیان  
 
در روزهای گذشته انتشار اخباری مبنی بر بازی باران کوثری در نقش فروغ فرخ‌زاد شاعر معاصر در فیلمی سینمایی حواشی فراوانی به دنبال داشته است. جهانگیر کوثری فیلم نامه این فیلم سینمایی را نوشته و او که تهیه‌کننده این فیلم نیز هست، قرار است برای نخستین بار با این فیلم، کارگردانی را نیز تجربه کند. تولید این فیلم سینمایی با عنوان «رگ‌های آبی» که حدود دو سال پیش پروانه ساخت گرفته، تاکنون به جریان نیفتاده است. اولین تجربه کارگردان تا اوایل دهه 90، فروغ فرخ‌زاد شاعر معاصر ایرانی از شخصیت‌هایی بود که به نوعی بایکوت شده بود و به سختی می‌شد تصور کرد فیلمی سینمایی بر اساس شخصیت وی ساخته شود، اما با اظهارنظرهایی که در سال‌های اخیر درباره وی انجام شده، این امر میسر شده است. با این حال اخباری که از این پروژه به گوش می‌رسد، نگرانی‌هایی را درباره نخستین تصویر سینمایی از این شاعر مشهور و تأثیرگذار معاصر به وجود آورده است. جهانگیر کوثری اگرچه تهیه‌کننده باسابقه‌ای است، اما عمده کارنامه او شامل فعالیت‌هایی است که در بخش‌های تهیه و تولید آثار سینمایی انجام داده است. تاکنون هیچ فیلم نامه سینمایی به قلم یا با کارگردانی جهانگیر کوثری به تولید نرسیده است. به علاوه حضور دختر وی به عنوان بازیگر نقش اصلی «فروغ فرخ‌زاد» شگفتی کاربران شبکه‌های اجتماعی را برانگیخته است. باران کوثری انتخاب درستی است؟ به نظر می‌رسد نقش فروغ فرخ‌زاد در فیلم «رگ‌های آبی» بیشتر تحت‌تأثیر علاقه باران کوثری به ایفای این نقش، به این ستاره سینما رسیده و به سختی می‌توان رد پای عوامل تکنیکی سینمایی را در این تصمیم پررنگ دانست. بر اساس تصاویری که از فروغ فرخ‌زاد شاعر بلندآوازه معاصر وجود دارد، وی فردی لاغراندام، با صورتی کشیده و تا حدی استخوانی بوده است؛ در حالی که باران کوثری این‌گونه نیست. فقدان حداقل شباهت ظاهری میان بازیگر سریال «ملکه گدایان» با شاعر ایرانی، بزرگ ترین دلیل نگرانی طرفداران شعر و ادب فارسی است. در روزهای گذشته بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی حتی به تفاوت لحن حرف زدن و تن صدای این ستاره سینما با فروغ فرخ‌زاد اشاره کرده‌  و انتخاب باران کوثری به عنوان بازیگر این شخصیت را از هر نظر اشتباه دانسته‌اند.          از «پفیوز» به «مزخرف» رسیدیم!   هرچند بعد از توییت جنجالی  جهانپور که در آن از کلمه «پفیوز» برای برخی منتقدان واکسن استفاده کرده بود، وی درخصوص آن توضیحاتی داد که در یکی از ستون های همین بخش درباره اش نوشته ایم اما واکنش عیسی کلانتری رئیس سازمان محیط زیست و معاون رئیس جمهور به انتقادهایی که به شیوه نشستن او در مقابل خبرنگاران آسیب دیده و متاثر شده بود هم روز گذشته خبرساز شد. کلانتری در گفت و گویی با ایسنا که متاسفانه یکی از خبرنگارانش را در این حادثه از دست داده، درباره شیوه نشستن‌اش جلوی خبرنگاران عزادار و این که چرا به خاطر این رفتار عذرخواهی نکرده، گفته: «این‌ حرف‌های مزخرف را بعضی همکاران شما در می‌آورند. نحوه نشستن من مثلا چه‌طور بود؟ نحوه نشستن همیشگی من، همین‌طور است. چه عذرخواهی؟ برای چه؟ چه اتفاقی افتاده که عذرخواهی کنیم؟» کاربران به این واکنش کلانتری هم انتقادهای زیادی را وارد دانستند و با انتشار تصاویری از نشستن کلانتری در جاهای دیگر به او نشان دادند که او در مقابل افرادی همچون آیت ا... هاشمی رفسنجانی بسیار مودب نشسته است. کاربری نوشت: «این که مسئولی در کشور ما نمی خواد به خاطر رفتار زشتش عذرخواهی کنه به اپیدمی تبدیل شده و باید فکری براش کرد.» کاربر دیگری نوشت: «آقای کلانتری شما تا وقتی خودتان را رئیس بدانید این گونه می نشینید ولی جایی که احساس کنید رئیس فرد دیگری است درست می نشینید. باید به شما یاد بدهند که شما خادم مردم هستید نه رئیس آن ها.»   پرونده فوتبالیست هستم و دونده اما بدون پا گفت‌وگو با «احمد بابایی راد»، جوان  24 ساله لرستانی که از نقص عضو ناحیه‌های دست‌و‌پا رنج می‌برد، مدال دوومیدانی دارد، 5 هزار تا روپایی می‌زند و.... صادق جهانی | روزنامه‌نگار شاید شما هم ویدئویی از انجام حرکات نمایشی با توپ فوتبال توسط ورزشکار نورآبادی را که از نقص عضو ناحیه‌های دست و پا رنج می‌برد، در تلویزیون یا شبکه‌های اجتماعی دیده باشید. «احمد بابایی راد» با پشتکار و اثبات توانایی‌اش، قضاوت‌های دیگران درباره خودش را به حاشیه راند و استقامت و باور به خویشتن را معنا کرد. او که عشق به ورزش و فوتبال در لحظه لحظه زندگی همراهش بوده، به گفته خودش یک روز به فدراسیون فوتبال برای نمایش استعدادش مراجعه می‌کند اما دست رد بر سینه‌اش می‌گذارند. با این حال او ناامید نمی‌شود، دست روی دست نمی‌گذارد و به انجام حرکات نمایشی با توپ فوتبال روی می‌آورد. حالا همسن و سالانش که اوایل او را در فوتبال‌شان شرکت نمی‌دادند، اذعان می‌کنند که او منبع انگیزه و روحیه‌ برای آن‌ها شده است. چند روز قبل با احمد که چندین مدال کشوری دو و میدانی را هم در کارنامه‌اش دارد، گپی زدم و از مسیر ورزشی که انتخاب کرده، پرسیدم.
در ورزشگاه‌آزادی قبل از شهرآورد  و در «عصر جدید» روپایی زدم از احمد درباره روند پیشرفت و موفقیت اش که می‌پرسم، می‌گوید: «اوایل خیلی حرفه‌ای نبودم، اما روز به روز تمرین‌هایم را بیشتر کردم تا این که دو سال پیش به تهران رفتم و در ورزشگاه آزادی قبل از بازی پرسپولیس و استقلال برای تماشاگران و هواداران پر شور دو تیم روپایی زدم و حرکات نمایشی انجام دادم. با این‌که هیجان و استرس زیادی داشتم اما موفق شدم در مقابل ده‌ها هزار هوادار، حدود سه هزار روپایی بزنم. بعدها به برنامه صبح‌ونشاط تلویزیون دعوت شدم و همه این‌ها باعث تقویت روحیه‌ام شد. آخرین بار هم در فصل دوم برنامه عصر جدید شرکت و حرکات نمایشی اجرا کردم».   قهرمان و نایب قهرمان دو و میدانی معلولان کشور شدم «هیچ‌گاه شرایط جسمانی‌ام را مانعی برای پیشرفت و موفقیتم ندیدم»، احمد با این مقدمه ادامه می‌دهد: «خوب است بدانید از همان بچگی   غیر از حرکات نمایشی، کوهنوردی و در مسابقات دو هم شرکت می‌کردم. اتفاقا یک بار قهرمان دوی 100 متر معلولان کشور شدم و یک بار دیگر هم مقام دوم را کسب کردم، اما مدت‌هاست به دلیل نداشتن کفش مناسب نتوانسته ام دو را ادامه دهم. در واقع دو و میدانی معلولان کفش‌های مخصوصی دارد که تا چند سال پیش در ایران پیدا نمی‌شد. البته بگویم که دوندگی برای افرادی شبیه من خیلی سخت‌تر است، باید تمرین‌‌های زیادی داشت و بیشتر هم جنبه مسابقاتی دارد. برای خود من روپایی‌زدن شیرین‌تر است چون سعی می‌کنم حرکات جدیدتری یاد بگیرم. درباره کوهنوردی هم بگویم که در قوت عضلات بدنم تاثیر زیادی دارد. در مجموع به ورزش‌کردن با این شرایط عادت کرده ام و خیلی راحت توپ را روی ساق پا و پیشانی‌ام نگه می‌دارم، البته تعادلم بیشتر روی ساق پا و به‌صورت نشسته است. این را هم بگویم از بچگی تا الان هیچ مربی نداشتم و به‌صورت خودجوش تمرین می‌کنم. بیشتر تمرین‌هایم بدنسازی، دوی نرم و حرکات کششی است تا عضلاتم افت نکند».   هافبک هستم  و عاشق مسی و رونالدو او درباره فوتبال بازی‌کردن و بازیکنان مورد علاقه‌اش هم می‌گوید: «در زمین چمن معمولا در پست هافبک بازی می‌کنم و در سالن، دفاع آخر می‌ایستم. دفاعم خیلی خوب است و بازیکنان زیاد موفق نمی‌شوند که توپ را از من عبور دهند. در دنیای فوتبال مسی و رونالدو را خیلی دوست دارم، چون به آن‌ها کهکشانی‌ها و ستاره‌ها می‌گویند. در ایران هم عاشق علی کریمی، علی دایی و علی قلی‌زاده هستم. اتفاقا آقای قلی‌زاده را یک سال پیش از نزدیک دیدم، خیلی خوش‌برخورد بود، انرژی زیادی از او گرفتم و مقداری هم کمکم کرد».   پدر مرحومم می‌گفت تو باید بهترین باشی بابایی راد درباره واکنش خانواده و اطرافیان به ورزش‌کردنش هم می‌گوید: «اوایل اعضای خانواده به جز پدر مرحومم خیلی مخالفت می‌کردند. اما پدرم همیشه تشویقم می‌کرد و می‌گفت ورزشت را ادامه بده، دنبال آرزوها و اهدافت برو، تو باید بهترین باشی. اما بقیه اعضای خانواده‌ام ناراحت می‌شدند و می‌گفتند: چه کار می‌کنی؟‌ چرا دنبال یک توپ راه می‌افتی؟ نمی‌دانستند رشته حرکات نمایشی طرفدار دارد و مسابقات جهانی‌اش هم برگزار می‌شود. روزها گذشت تا این که شاهد موفقیت‌هایم بودند و مرا در تلویزیون دیدند و بالاخره به من اعتماد کردند و الان پشتیبانم هستند. مردم هم اوایل تا مرا می‌دیدند فاصله می‌گرفتند و حتی سلام و علیک هم با من نمی‌کردند. اما از زمانی که خودم را نشان دادم، خوشبختانه رفتار خوبی دارند و حمایت هم می‌کنند».   هم اکنون 5 هزار روپایی می‌زنم او به برنامه‌های آینده‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید: «قصد دارم رکورد روپایی نشسته در جهان را به نام خودم و کشورم ثبت کنم. هم اکنون به صورت نشسته پنج هزار تا روپایی می‌زنم و جدای از این هم با نگه‌داشتن توپ روی سر و پیشانی، حرکات نمایشی اجرا می‌کنم. قبل از کرونا در یکی از باشگاه‌های شهرمان به نوجوانان و جوانان، فوتبال و حرکات نمایشی آموزش می‌دادم اما الان در پارک‌ها آموزش می‌دهم. آن‌ها همیشه می‌گویند ما از تو روحیه می‌گیریم.»   پرویز پرستویی و رسول خادم کفش‌های مخصوصم را  تهیه می‌کنند بابایی راد صحبت‌هایش را این‌طور به پایان می‌رساند: «من فقط یک بار ناامید شدم، آن هم موقعی که دوی 100 متر کار می‌کردم. همیشه می‌گفتم هدفم پارالمپیک است اما چون کفش مناسبی نداشتم، امیدم را از دست دادم، حالم بد شد و دو و میدانی را یک سال کنار گذاشتم. هدفم برای آینده این است که در پارالمپیک شرکت و برای کشور عزیزم مقام کسب کنم. کفش‌هایم که تهیه شود، تمریناتم را به‌صورت جدی و حرفه‌ای از سر می‌گیرم. آقایان پرویز پرستویی، رسول خادم و سجاد سالاروند لطف کردند و قرار است کفش‌های مخصوص دو و میدانی‌ام را که 100 میلیون تومان است، برایم تهیه کنند. از آن‌ها تشکر و قدردانی می‌کنم و ان شاءا... که بتوانم با قهرمانی‌هایم جواب محبت‌هایشان را بدهم. این را هم بگویم که مسئولان هیچ حمایتی از من نکردند».