سرانجام ايران ميانجي گروه‌هاي افغانستاني شد

آرمان ملی- علیرضا پورحسین: سید‌رسول موسوی، مدیر کل غرب آسیا وزارت خارجه اعلام کرد که تهران میزبان همزمان چهار هیات افغانستانی خواهد بود. هیات کمیسیون فرهنگی پارلمان افغانستان، هیات عالی‌رتبه سیاسی طالبان، هیات عالی‌‌رتبه سیاسی جمهوریت و هیات عالی ناظر بر روند تثبیت هویت اتباع از جمله گروه‌های سیاسی بوده‌اند که وارد کشور شده‌اند. در عرصه میدانی نیز نیروهای طالبان از چند موضع وارد بادغیس شده بودند که با دفاع و مقاومت نیروهای امنیتی مواجه شدند. به نظر می‌رسد طالبان در این منطقه تلفات زیادی داشته و در حال عقب‌نشینی از این استان است. برخلاف شایعات مطرح شده بادغیس سقوط نکرده است. سخنگوی وزارت کشور افغانستان بدون دادن اطلاعات بیشتر نوشته که نیروهای امنیتی و دفاعی حضور دارند و هرنوع تهدید را پاسخ می‌‌دهند. تصاویری نیز در شبکه‌های اجتماعی نشر داده شده که نشان می‌‌دهد طالبان کنترل زندان بادغیس را به دست گرفته و زندانیان را رها کرده‌‌اند. همچنین تصاویری نشر داده شده که نشان می‌دهد‌، افراد طالبان با موتور وارد شهر می‌شوند. ولایت بادغیس از ولایت‌‌های ناآرام افغانستان است و طالبان در این ولایت حضور گسترده دارد. روز گذشته نیز وزیر خارجه افغانستان تایید کرده بود کنترل بیش از 80 شهرستان را از دست داده و این بخش‌‌ها به دست طالبان افتاده است. طالبان مدعی است در دو ماه گذشته بیشتر از ۱۵۰ شهرستان را تصرف کرده‌‌اند و در سال‌های اخیر این بار اول است که افراد این گروه قادر هستند به مرکز یک ولایت رخنه کنند. در راستای بررسی این مساله «آرمان ملی» گفت‌و گویی با محسن پاک‌آیین، سفیر پیشین ایران در ازبکستان داشته است که در ادامه می‌خوانید.  ورود گروه‌های افغانستانی به ایران حامل چه پیام‌هایی است؟ آمدن گروه‌های مختلف به ایران یک اتفاق خوب است؛ به خصوص این‌که نمایندگانی از سوی طرف‌های درگیر نیز وارد ایران شده‌اند. این اتفاق نشان می‌دهد همه گروه‌های افغانستانی به ایران اعتماد دارند و تصور می‌کنند از مسیر میانجیگری ایران می‌توانند به راه‌حلی برای حل بحران در افغانستان برسند و این باور را دارند که ایران بی‌طرف اقدام خواهد کرد. طرفین از سوی دیگر امید خود را از اقدامات آمریکا نیز از دست داده‌اند و به دنبال یک نیروی دیگر هستند تا بتوانند با اتکا به آن صلح و ثبات را به افغانستان بازگردانند. همگان و حتی خود آمریکایی‌ها نیز به این نتیجه رسیده‌اند که حضور آنها در افغانستان نتوانسته گره‌ای از بحران‌های این کشور باز کند. با نگاهی دقیق‌تر شاید بتوان به این نتیجه رسید که حضور آمریکایی‌ها حتی مشکلات این کشور را نیز بیشتر کرده است. ویرانی زیرساخت‌ها، افزایش کشت موادمخدر و جان باختن تعداد زیادی انسان بیگناه از دستاوردهای حضور آمریکا در افغانستان بوده است. سایر کشورهای فرامنطقه‌ای نیز عملا نتوانسته‌اند اقدامی انجام دهند. باید توجه داشت که امنیت و ثبات در افغانستان امروز تاثیر مستقیم بر امنیت ایران می‌گذارد و ایران با توجه به این اصل اقدام به تثبیت ثبات و امنیت در افغانستان خواهد کرد و نیتی غیر از این اصل ندارد. به نظر می‌رسد گروه‌های افغانستانی نیز امروز به این نتیجه رسیده و به همین علت وارد ایران شده‌اند. این یک اتفاق مثبت است و می‌تواند ادامه پیدا کند. با حضور سایر همسایگان افغانستان این مسیر برای رسیدن به ثبات تسهیل می‌شود.  امروز چه خطـراتــی کشـور افغانستــان را تـهدید می‌کند؟ پس از خروج نیروهای آمریکا از افغانستان مشخصا عربستان تحرکات بیشتری در این کشور به صورت غیرمحسوس خواهد داشت و مقامات افغانستان باید مراقب این خطر باشند. عربستان به نحوی خود را نایب‌آمریکا در افغانستان می‌داند و تحت این عنوان به خود اجازه دخالت در افغانستان را می‌دهد. مقامات افغانستان باید آنچه را به نفع مردم کشورشان است، در دستور کار خود قرار دهند و از ایجاد تنش خودداری کنند. ایران مشخصا آن کشوری است که علاقه‌ای به ایجاد تنش در افغانستان ندارد؛ زیرا تاثیر مستقیم بر مرزهای ایران می‌گذارد، به همین علت به جای اتکا به سایر کشورهای سودجو باید با میانجیگری ایران به اختلافات خود خاتمه دهند. جلسه‌ای که امروز در تهران تشکیل می‌شود ورای اقدامات میدانی در افغانستان است و باید امیدوار بود در کنار این جلسه طالبان به سمت کابل حرکت نکند. جلسه تهران یک جلسه مقدماتی است و نمی‌توان انتظار داشت با یک جلسه مسائل حل شود. این یک شروع خوب برای بازگشت صلح به افغانستان است. یک حرکت اولیه خوب در تهران انجام شده و با حسن‌نیت طرفین قطعا به نتیجه خواهد رسید.  طالبان امروز خواسته‌ای فراتر از تصاحب 60 درصد قدرت در افغانستان دارد؟ طالبان یک گروه تمامیت‌خواه است و به دنبال این است که بیشتر قدرت را از آن خود کند. یکی از دلایلی که تاکنون مذاکرات طالبان با دولت مرکزی نیز به نتیجه نرسیده همین امر است. در مقاطع مختلف و حتی در دوره آقای کرزای نیز مذاکرات به نتیجه نرسیده است زیرا طالبان خواستار کسب پست‌های بسیار مهم و کلیدی در افغانستان به صورت کلی است. به نظر می‌رسد طالبان دولت قانونی افغانستان را قبول نخواهد کرد و باید منتظر رایزنی‌ها در این خصوص بود. طالبان امروز خواستار مشارکت حداکثری در دولت است که این نیز مورد پذیرش قرار نگرفته است. طالبان اگر مطالبه‌ای دارد باید با توجه به ظرفیت خود آن را مطرح کند. مشخصا مطالبات حداکثری طالبان غیرمنطقی بوده و باید از آنها پرهیز کند. مشخصا امروز افغانستان از گروه‌های مختلفی تشکیل شده و طالبان صرفا یک گروه در این میان است و نمی‌تواند تمامی پست‌های حساس و مهم کشور افغانستان را از آن خود کند. اگر این اتفاق بیفتد، هزاره‌ها، ازبک‌ها و تاجیک‌ها این بار معترض خواهند شد زیرا این سه گروه نیز نیمی از جمعیت افغانستان را تشکیل می‌دهند و نمی‌توان آنها را نادیده گرفت.