درخشش با پیراهن 8 ناصر جلوی چشم محمدخانی

گفت و گو محمدقراگزلو      دیروز مصادف با 19 تیرماه سالروز برد فوق‌العاده خاطره‌انگیز شش بر صفر پرسپولیس مقابل هما در سال 1366 بود. 34 سال از آن بازی گذشته و برای ما که آن مسابقه را کنار 80 هزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی در یک عصر داغ تابستانی تماشا کردیم هنوز تماشای گل‌های این مسابقه فوق‌العاده جذاب و دلپذیر است و قند توی لدمان آب می‌کند. بعد از آن بازی مجله پرطرفدار دنیای ورزش ضمن انتشار عکسی از فرشاد پیوس و احمد سجادی روی جلد تیتر زد «میهمانی گل در روزی آفتابی». اهمیت برد شش گله مقابل هما از این جهت بود که حریف تیم بزرگی بود و سرخ‌ها با این برد برای قهرمانی دوم در جام باشگاه‌های تهران خیز بلندی برداشتند وگرنه سال بعدش پرسپولیس به همین هما 5 گل زد یا قبل‌تر به دارایی و بانک ملی که جزو بهترین تیم‌های تهران بودند 5 تا و 8 تا هم زده بود. خوبی اینستاگرام این است که تصاویر مربوط به این بازی‌های تاریخی را به موقع برای‌مان مرور می‌کند و یادمان می‌آورد فوتبال ایران و پرسپولیس چه ستاره‌های با کیفیتی داشتند و این فوتبالیست‌های باتکنیک و همه چیز تمام چه فوتبالی بازی می‌کردند. یا اینکه چه شور و شوقی در ورزشگاه آزادی وجود داشت و در بازی‌های پرسپولیس حتی در جام باشگاه‌های تهران چه جو مهیجی به وجود می‌آمد. در آن بازی مرتضی کرمانی مقام یکی از سه ستاره درخشان پرسپولیس بود . فوتبالیستی که ملغمه‌ای از تکنیک، سرعت و قدرت بود و نمونه‌اش را بعداً نداشته‌ایم. کرمانی مقام یک فوتبالیست استثنایی بود . بازیکنی که در مصاحبه با ما می‌گوید یک روز قبل از بازی تیم ملی مقابل چین در مقدماتی جام جهانی و مسابقه‌ای که سرنوشت صعود به جام جهانی به آن گره خورده بود در زمین خاکی برای تیم محله‌اش بازی کرد!       آقا مرتضی امروز (19 تیر) مصادف بود با سالروز آن بازی شش تایی مقابل هما.  عجب، آن بازی را خوب به خاطر دارم و تمام تصاویرش جلوی چشمم هست. من در آن بازی سه تا پاس گل دادم و یک گل زدم. یک خطا هم گرفتم که علی پروین با چپ زد توی دروازه. به نظر می‌رسد آن موقع شما سال اول حضورتان در پرسپولیس را تجربه می‌کردید؟  بله دقیقا، فکر می‌کنم تازه آن بازی سومین بازی‌ام برای پرسپولیس بود. پس چطور شده بود که به شما شماره 8 را داده بودند؟  دیگر علی آقا لطف کرد و داد. شماره 8 شماره ناصر محمدخانی بود و این افتخاری برای من بود که این شماره را به تن کنم. آقا ناصر آن سال رفته بود قطر؟  بله اما اتفاقاً آن بازی آمده بود ایران و در ورزشگاه از نزدیک بازی ما را دید. پس حتماً کلی کیف کرده که جانشینش در آن بازی درخشیده؟  بله من سه تا پاس گل به فرشاد دادم و روز خیلی خوبی بود. در صحنه منجر به یکی از گل‌ها یک استارت انفجاری از چپ می‌زنید و یک مدافع حریف را محو می‌کنید بعد پاس به عقب می‌دهید برای فرشاد.  آن حرکت‌ها که اصلاً خوراکم بود؛ هم از چپ هم از راست. یک گل زیبا هم زدید که توپ را از بالای سر سجادی عبور دادید.  بله حرکت قبلش هم قشنگ بود که پشت 18 خطا گرفتم و علی آقا با چپ زد. آن پاس را هم آقای پنجعلی پشت دفاع در عمق داد و من گلش کردم. هما یکی از بهترین تیم‌های آن زمان بود و برد شش گله مقابل این تیم اتفاق مهمی بود.  بله بالاخره آنها بازیکن ملی داشتند و آن موقع تیم‌شان خیلی خوب بود اما یک بار هم به این تیم 5 تا زدیم. یادم هست تماشاگر خیلی زیادی هم به ورزشگاه آمده بود.  اصلاً آن موقع در بازی‌های معمولی‌مان 70-60 هزار تا تماشاگر داشتیم و می‌آمدند و حمایت می‌کردند. خیلی جو عجیبی بود و نمی‌شود توصیفش کرد. فکر کنم همان سال هم قهرمان شدیم. شما بازیکنی بودی که هم سرعت داشتی، هم تکنیک، هم قدرت بدنی بالا. چنین بازیکنی نداشته‌ایم تا حالا.  بله هم می‌جنگیدم، هم دریبل می‌زدم و گل هم می‌زدم. شما را به عنوان هافبک راست – مهاجم به خاطر داریم اما در آن استارت انفجاری در سمت چپ بودید.  در آن بازی با هما من در نقش فوروارد بازی می‌کردم. البته در تیم ملی زمان آقای دهداری هافبک چپ بودم. خودتان در کدام پست راحت‌تر بودید؟  خودم فوروارد را دوست داشتم اما هم در خط هافبک بازی می‌کردم هم فوروارد. البته علی آقا در بازی فینال جام در جام آسیا مقابل المحرق به من در پست هافبک راست بازی داد. از بچه محل‌های‌تان می‌شنویم که شما در طول هفته هم برای پرسپولیس بازی می‌کردید هم در زمین خاکی محله‌تان به میدان می‌رفتید. درست است؟  بله ما در زمین خاکی 21 متری جی بازی می‌کردیم. زمین محل‌مان بود. یادم می‌آید یک روز قبل از بازی با چین هم آنجا بازی کردم. واقعا؟ همان بازی 3-2؟  بله دقیقاً، روز قبلش فینال بود و با تیمی بازی داشتیم که علی دایی را داشتند. من اجازه گرفتم که بروم بازی را ببینم اما بعد که یک گل خوردیم مجبور شدم بروم توی زمین بازی کنم. اسم تیم‌تان چی بود؟  شهید چمران و فوتبالیست‌های خیلی خوبی هم در زمین خاکی بازی می‌کردند. از بازیکنان معروف چه کسانی بودند؟  رضا شاهرودی بود، محسن گروسی، محمد سلطانی و... خیلی از بازیکنانی که در لیگ بازی می‌کردند در زمین‌های خاکی رشد کرده بودند. الان همه آن زمین‌ها را تبدیل به پارک کرده‌اند و به همین خاطر است که دیگر ستاره‌ای در فوتبال‌مان نداریم. همان پارک‌ها هم محلی شده برای تبادل مواد مخدر که جوان‌ها را نابود می‌کند. از آن بازی شش بر صفر مقابل هما نکته جالب و خاصی در ذهن‌تان مانده؟  راستش نکته جالب که نه ولی من آن بازی از شروع نیمه دوم به جای محمدحسن انصاری‌فرد به زمین رفتم چون او آسیب دیده بود. ما نیمه اول یک گل زدیم. همان گلی که علی پروین با سر زد. نیمه دوم که من به زمین رفتم سه تا پاس گل به فرشاد دادم که تمام صحنه‌ها در خاطرم هست ضمن اینکه آن خطای کاشته علی آقا که گل شد را هم من گرفتم. چطور علی پروین با پای چپ آن کاشته تماشایی را گل کرد؟ قبلاً هم با چپ زده بود؟  من ندیده بودم. آن سال علی آقا 41 سال داشت و آقای گل جام باشگاه‌های تهران هم شد. مگر می‌شود یک هافبک آقای گل شود آن هم در 41 سالگی؟  خب علی پروین بود دیگر. یه دونه بود. یک پاس بیرون پا هم به شما داد که شما با سر کاشتید برای پیوس و گل بعدی.  بله علی آقا لای چهار بازیکن حریف چشم بسته به شما پاس می‌داد که توپ روی پای‌تان می‌نشست. گل اول بازی هم روی فرار مدافع راست‌تان و ارسال تماشایی‌اش برای علی آقا ثبت شد.  بله به نظرم سعید نعیم‌آبادی بود یا فریبرز مرادی. البته فکر کنم سعید بود. پرسپولیس یک برد 5 گله و جذاب هم مقابل دارایی داشت که بهروز سلطانی در خط حمله بازی کرد.  من آن موقع در پرسپولیس نبودم اما زیاد اتفاق می‌افتاد که چند گل به حریف بزنیم و علی آقا، بهروز سلطانی را بفرستد خط حمله. علی پروین بود دیگر.