الزام ‌های انتخاب کابینه سیزدهم

اشرف‌ بروجردی فعال سیاسی اصلاح‌طلب کابینه دولت سیزدهــم به جهــت شــرایط کشـور و نارضایتی‌های مردم در حوزه‌های مختلف از اهمیت بالایی برخوردار است  و از این رو در انتخاب افراد کابینه دیگر خط و ربط سیاسی فرد نباید ملاک قرار بگیرد و آنچه مهم است شایستگی، توانایی و تجربه فرد است. وقتــی آقای سید‌ابراهیم رئیسی این حرف را می‌زنند که از افراد مختلف استفاده خواهند کرد، منظورشان این نبوده است که ملغمه‌ای درست خواهند کرد که همه احساس کنند خط فکری‌شان در دولت بازتاب خواهد داشت. منظور ایشان این بوده که می‌خواههد از افراد توانا و خبره استفاده کنند. ما در این برهه و بر اساس گمانه‌زنی‌ها از کابینه احساس می‌کنیم شاید بیشتر این حرف‌ها شعار بوده‌اند. زمانی که آقای ظریف از آقای رئیسی درخواست می‌کنند فردی را معرفی کنند تا کارها را در وزارت امور خارجه تحویل‌شان دهند، آقای رئیسی بدون اینکه تاکیدی بر ادامه کار و حضور آقای ظریف داشته باشند، خیلی راحت می‌پذیرند و آقای ‌باقری‌کنی را معرفی می‌کنند، در حالی که هیچ‌کس به اندازه آقای ظریف روابط سیاسی بین‌الملل و دیپلماسی را نمی‌شناسد و طبیعتا اگر قرار بود کار به درستی انجام شود و بنابر شایسته‌سالاری باشد، حضور آقای ظریف باید ادامه پیدا می‌کرد. این نکته خود نشان‌دهنده این مساله است که این حرف‌ها تا حدودی شعاری است. بیشتر حرف‌ها که حالا مطرح می‌شود تنها در سطح گمانه‌زنی است؛ اما در جمع همین وزرا و افراد باتجربه‌ای که اکنون حضور دارند، نشنیده‌ایم با کسی مذاکره‌ای برای ماندن در منصب و پیش‌بردن دولت آینده صورت گرفته باشد. پس برای تحلیل‌ درست باید منتظر انتخاب‌های رئیسی ماند تا بدانیم افراد بر اساس شایستگی‌ها، کارآمدی‌ها و توانایی‌ها انتخاب شده‌اند یا خیر. در خصوص تماس‌هایی هم که با چهره‌های اصلاح‌طلب گرفته شده است، می‌توان گفت حتی اگر نظرات هم منتقل شوند بعید است آن نظرات در حد انتظار عملی شوند. برای مثال مجموعه آقای رئیسی یک تیم اقتصادی را دعوت کرده‌اند و در خصوص راه‌های برون‌رفت از شرایط بد اقتصادی کنونی از آنها نظرخواهی کرده‌اند و اینکه چقدر از این نظرات در عمل استفاده شود به انتخاب خود آقای رئیسی برمی‌گردد. باید دانست انتقال تجربه به تنهایی کفایت نمی‌کند تا بتوانیم بگوییم در نتیجه از نیروهای اصلاح‌طلب یا دیگر افراد استفاده شده است. این مساله حتی نام انتقال تجربه را هم نمی‌تواند داشته باشد و تنها ابراز نظر است، چرا که مهم است آن فردی که در آن منصب قرار گرفته، آن سیاست‌ها را پیگیری کند یا سیاست دیگری را پیش گیرد. آن فرد ممکن است از حرف‌های تیم کارشناسی بهره ببرد ولی آنها را به عمل درنیاورد؛ مگر اینکه خود او به آنها معتقد باشد.