سرت را بالا بگیر مرد

آفتاب یزد- گروه شبکه: افتخار آفرین است و محبوب. کمتر رقابتی را از او دیده‌ایم که با باخت همراه بوده باشد. غالبا مدال‌آوری آن هم از نوع طلای آن، جزء لاینفک این کشتی‌گیر مازندرانی است. وقتی وارد تشک کشتی می‌شود بی‌درنگ، حرفه‌ای و مردانه مبارزه می‌کند و تا زمانی که حریف را از پای نیندازد از تلاش دست برنمی دارد. به همین خاطر است که حریفانش از او ترس خاصی دارند. نامش حسن یزدانی است. کشتی‌گیر آزاد کاری که مدال‌های طلای جهان و المپیک را درو کرده، آنقدر که کسی از او انتظار مبارزه بد و یا حتی باخت را ندارد. وقتی او در المپیک ۲۰۲۰توکیو حاضر شد برای همه مسجل بود که او این بار هم مدال طلا را به دست می‌آورد. اما همیشه شرایط آنطور که می‌خواهیم پیش نمی‌رود. حسن یزدانی در ثانیه‌های آخر رقابتش با دیوید تیلور آمریکایی، ناباورانه شکست خورد تا مدال نقره المپیک ۲۰۲۰توکیو را از آن خود کند. چشمان اشکبار و مصاحبه‌های حسن یزدانی بعد از این رقابت حکایت از ناراحتی عمیق این کشتی گیر کشورمان از این اتفاق دارد. او مدام ابراز شرمندگی و از مردم عذرخواهی می‌کند. اما او حسن یزدانی کشورمان است چه مدال بیاورد و چه نیاورد. مدال نقره او هم برای ما بسیار ارزشمند است و به قول معروف چیزی از ارزش‌های او کم نکرده است. همه این را خوب می‌دانند به همین خاطر در فضای مجازی از چهره‌های شناخته شده تا مردم از او تقدیر کردند و او را مرد همیشه قهرمان ایران خواندند.
> شرمنده‌ام
با این حال این شاه مهره کشتی ایران در فضای مجازی با انتشار پستی نوشت: «سلام خدمت مردم عزیز و با محبت ایران؛ آرزو داشتم با تکرار طلای المپیک بار دیگر سهم کوچکی در شادی دل شما عزیزان داشته باشم اما شرمنده‌ام که تقدیر اینگونه نشد. در تمام این سال‌ها همیشه دعای خیر و انبوه محبت‌های شما، موجب انگیزه و دل گرمی من بر روی تشک بوده و اینبار هم دلیلی است برای اینکه باز با تمام توان بجنگم و در میدان‌های پیش رو دلتان را شاد کنم. در پایان از تمام شما عزیزان، دوستان هنرمند، ورزشکار و همه بزرگوارانی که با پیام‌های پرمهرشان، این فرزند کوچک ایران را شرمنده کردند تشکر و قدردانی می‌کنم.»
> سرت را بالا بگیر سرباز وطن


اماناراحتی شدید یزدانی در پایان مسابقه، بسیاری از ایرانیان را تحت تاثیر قرار داد. به همین خاطر با پیام های‌شان او را دلداری دادند. مثلا امامعلی حبیبی اولین قهرمان المپیک تاریخ ورزش ایران حسن یزدانی را پهلوانی همیشگی نامید. امامعلی حبیبی اولین قهرمان المپیک تاریخ ورزش و کشتی ایران که در بازیهای المپیک ۱۹۵۶ ملبورن به همراه غلامرضا تختی به مدال طلای المپیک رسید، تلاش حسن یزدانی در بازیهای المپیک توکیو را ستود و غیرت او را مایه افتخار می‌داند. حبیبی ۹۰ساله که با یک طلای المپیک و ۳ طلای جهان از نوابغ ورزش ایران بوده، پس از مسابقه یزدانی پیامی به این قهرمان داد که در ادامه می‌خوانید: «حسن جان. تو همان پهلوان همیشگی برای من و ملت شریف ایران هستی. برد و باخت جزئی از ورزش است و قشنگی ورزش هم به همین چیزهاست. تو باید در مسابقات آینده تیلور را ببری. تمرین بیشتری کن و با روحیه عالی و بهتر خودت را به تیلور تحمیل کن. من مطمئن هستم که در مسابقه بعدی با امتیاز زیاد او را می‌بری و شکستش می‌دهی. تو سرباز این وطن هستی و دین خود را ادا کردی، پس سرت را بالا بگیر و سینه‌ات را ستبر کن و با افتخار به میهن برگرد که محبوب همه ملت شریف ایران هستی. دست علی به همراهت.»
> یزدانی قویترین مردی است که تا به حال دیده‌ام
قهرمان وزن ۸۶ کیلوگرم کشتی آزاد المپیک ۲۰۲۰ توکیو هم، حسن یزدانی را قوی‌ترین مردی عنوان کرد که تاکنون دیده است. به گزارش تسنیم، دیوید تیلور بعد از پیروزی در فینال وزن ۸۶ کیلوگرم مسابقات کشتی آزاد بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ مقابل حسن یزدانی و کسب مدال طلا گفت: «خوشحالم که در این مسابقه پیروز شدم، چون مقابل قوی‌ترین مردی که تا به حال دیده‌ام، مبارزه کردم و پیروز شدم. شش دقیقه مسابقه سختی داشتم، اما در ثانیه‌های آخر به خودم گفتم که باید شانسم را امتحان کنم.»
> کمیته ملی المپیک پاداش یزدانی را
معادل مدال طلا پرداخت کرد
از سوی دیگر کمیته ملی المپیک در راستای احترام به افکار عمومی و تجلیل ملت از رشادت و تلاش‌های حسن یزدانی در بازیهای المپیک ۲۰۲۰ توکیو، پاداش پای سکوی وی را ۱۰۰۰۰ یورو و معادل پاداش مدال طلا پرداخت کرد. به گزارش ایسنا، طبق مصوبه هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک به مدال آوران طلا، نقره و برنز کاروان اعزامی ایران در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو به ترتیب ۱۰۰۰۰، ۵۰۰۰ و ۳۵۰۰ یورو پاداش نقدی بعنوان پاداش پای سکو در همان محل دهکده بازی‌ها به مدال آوران اهدا خواهد شد که کمیته المپیک پاداش معادل مدال طلا یعنی ۱۰ هزار یورو را به یزدانی پرداخت کرد.
بر اساس این گزارش، پاداش اعطایی کمیته، نقدی و در محل بازی‌ها پرداخت می‌شود و بدیهی است که بر اساس مصوبه وزارت ورزش و جوانان پاداشی جداگانه از سوی دولت به مدال آوران این دوره از بازیهای المپیک نیز پس از بازگشت به کشور و با حضور رئیس جمهور اهدا خواهد شد. براساس تصمیم وزارت ورزش و جوانان، به مدال آوران طلای بازیهای المپیک توکیو ۲میلیارد تومان، برای مدال آوران نقره یک‌میلیارد و دویست میلیون تومان و برای مدال آوران برنز ۸۰۰ میلیون تومان از سوی دولت پرداخت خواهد داشت.
> آخ، حسن یزدانی! نقره به تو نمی‌آید...
اما عصرایران طی یادداشتی به قلم احسان محمدی در این باره می‌نویسد: «دلم می‌خواهد بنویسم در ورزشی مثل کُشتی مساوی وجود ندارد، یک روز پیروز می‌شوی و یک روز شکست می‌خوری و نباید از شکست «حسن یزدانی» ناراحت باشیم. به هرحال مدال نقره المپیک هم ارزشمند است و آینده از آنِ اوست. باید به المپیک بعدی نگاه کرد و... اما دروغ چرا! از لحظه‌ای که «دیوید تیلور» خم حسن را گرفت و او را روی زمین کوبید و مدال طلایی که کف دستش بود را قاپید شقیقه‌هایم درد می‌کند. مدام آن چند ثانیه جلوی چشمم می‌آید و رنج می‌کشم. با آن‌که یادم می‌آید چطور در فینال المپیک ریو وقتی از انور گدیف عقب بود و در هفت ثانیه آخر امتیاز ششم را گرفت و پیروز شد و طلا را به ایران آورد و ورزش قهرمانی همین است و... همه این حرف‌ها را خودم بلدم اما از آن شب‌هایی است که لالایی بلدم اما خوابم نمی‌برد. برخلاف جمع کثیری که تنها در خلال المپیک هوادار ورزشکاران می‌شوند و بعد از آن می‌روند پی زندگی‌شان، ورزش بخش بزرگی از زندگی من است. برای همین این برایم فقط یک مسابقه نبود، یادآور شکست علیرضا حیدری مقابل کورتانیدزه در المپیک سیدنی بود، شکست تلخ علیرضا دبیر در المپیک آتن را یادم آورد، یادآور حمید سوریان در المپیک ریو بود وقتی که با هفت امتیاز از حریف قزاقستانی جلو بود و ضربه فنی شد و به سقف زل زد و... یاد همه روزهایی که بعد از یک مسابقه ورزشی گفتیم «حیف شد. حیف!» با علم به اینکه دیوید تیلور یک جادوگر روی تشک است مسابقه را دیدم، یادم بود که ۲۹ بهمن ۱۳۹۵ در کرمانشاه وقتی دو کشتی‌گیر روبروی هم قرار گرفتند و حسن وقت اول را برد، در وقت دوم تیلور چطور او را ضربه فنی کرد، می‌دانستم او چطور از سد دو غول هم وزنش یعنی کایل داک و جردن باروز گذشته و به المپیک آمده، می‌دانستم... اما آدم چطور این چیزها را به قلبش بگوید به ویژه وقتی کسی مثل حسن یزدانی که در این وزن یک پادشاه است، حریفان را چنان درو می‌کند که انگار کار واجبی دارد و نمی‌تواند صبر کند و ۶ دقیقه کشتی بگیرد! مسابقه برای ما خوب شروع شد. جلو افتادیم. نه با فن که با خروج حریف از تشک. حریف زیرگرفت و دو امتیازی شد. همان چیزی که از آن می‌ترسیدیم. حریفان راه نفوذ به قلعه
حسن یزدانی را پیدا کرده‌اند: زیر یک خم گرفتن. حسن یزدانی حمله کرد. اخطار و امتیاز برای ما. حالا فقط ۲۰ ثانیه مانده بود تا ۳-۲ ببریم اما یک لحظه انگار پلنگ جویبار کف کفش‌هایش به تشک چسبید، دیوید تیلور یورش برد، زیر گرفت، یزدانی خاک شد، غلامرضا محمدی توی سرش کوبید، ما قلب‌مان ایستاد و «شیر مادر و نان پدر حلالت» هادی عامل گزارشگر بازی توی دهانش ماسید... مسابقه را باختیم، مدال طلای المپیک از لای انگشتان حسن یزدانی لیز خورد و به اعماق اقیانوس رفت. نقره به تو نمی‌آید حسن یزدانی! حالا همه کارشناس شده‌ایم. به شیوه کشتی گرفتن یزدانی، کوچ کردن مربیان، ضعف بدنسازی، فشار روانی بیش از حد روی شانه‌های پلنگ جویبار و... ایراد می‌گیریم اما چیزی درست نمی‌شود. حتی اگر حق با ما باشد مدال طلا را به آمریکا بردند. چه روز تلخی بود. شکست پشت شکست. مادرم در هر حالی هوادار ورزشکاران آفریقایی بود. می‌گفت: «روله! اینا فقیرن، بذار مسابقه رو ببرن کمی خوشحال بشن!» اندوه عمیق ملی بعد از یک شکست ورزشی نشان می‌دهد ما هم «فقیرِ شادمانی» هستیم. «شادی دسته‌جمعی» که چند ساعت مصیبت‌هایمان یادمان برود وگرنه می‌دانم که یک مدال طلا نه واکسن می‌شود برای مبارزه با کرونا، نه نان برای ملت، نه آب برای خوزستان، نه... چند روز دیگر اتفاقاتی می‌افتد که این غم را زیر موج خودش پنهان می‌کند و می‌گوییم «ما رو باش برای چی غصه می‌خوردیم!» پیش‌بینی تلخی است اما طولی نمی‌کشد...»
> تحلیل باخت حسن یزدانی
اما علیرضا حیدری در گفتگو با ایسنا، درباره باخت حسن یزدانی مقابل دیوید تیلور در فینال وزن ۸۶ کیلوگرم کشتی آزاد المپیک توکیو، اظهار کرد: «فکر می‌کنم حساسیت زیاد این مبارزه باعث شد هر دو کشتی‌گیر محتاط کشتی بگیرند. به لحاظ بدنی قدرت حریف بیشتر از یزدانی بود اما به لحاظ نفس هر ۲ پا به پای هم کار کردند. در مجموع هر دو شجاعانه کشتی گرفتند و مبارزه خوبی را شاهد بودیم.» دارنده مدال‌های طلای جهان و برنز المپیک، افزود: «به نظر من یزدانی در ثانیه‌های پایانی بد تصمیم گرفت. او باید مثل تمام ثانیه‌های مبارزه به حریف می‌چسبید و همان تاکتیک را ادامه می‌داد، اگر هم می‌خواست فاصله بگیرد باید بیشتر فاصله می‌گرفت و مثلا یک متر از حریف فاصله می‌گرفت تا کشتی تمام شود نه اینکه در ۵۰ سانتیمتری او بایستد. او باید همانطور حریف را نگه می‌داشت و اجازه زیرگیری نمی‌داد اما تصمیم اشتباه باعث شد امتیاز از دست بدهد.» وی درباره عملکرد دیوید تیلور نیز گفت: «تیلور خوب بود. به نظر من نباید روی برد یا باخت خیلی توجه داشته باشیم چرا که هر ۲ کشتی‌گیر خوب بودند. به هر حال کشتی بود و باید در آخر دست یک نفر بالا می‌رفت.» حیدری درباره زیرگیری‌های متعدد حریفان از کشتی‌گیران ایران در مبارزه‌های مختلف، گفت: «قبل‌ترها خیلی بیشتر روی این موضوع کار می‌شد تا به راحتی به حریفان زیر ندهیم اما الان این توجه کمتر شده است. به هر حال نمی‌توانیم پایمان را عقب بگذاریم اما باید راه را بر حریفان ببندیم و اجازه زیرگیری ندهیم. اطری، زارع و یزدانی دستشان را مستقیم روی کتف حریفان می‌گذاشتند، در حالیکه باید از زیر، دست‌های آن‌ها را مهار می‌کردند و اجازه زیرگیری نمی‌دادند.» ملی‌پوش اسبق کشتی ایران، درباره انتقادات نسبت به کادر فنی گفت: «ما در بخش آموزش از رده‌های پایه دچار مشکلات اساسی هستیم. کشتی‌گیران ما از کودکی با برخی روش‌های غلط آموزش دیده‌اند و زمانیکه در میدان‌های حساس مثل المپیک قرار می‌گیرند، ناخودآگاه به همان شیوه عمل می‌کنند. کشتی‌گیران روس به روش‌ها و تکنیک‌های مختلف کشتی می‌گیرند و تکنیک‌های بنداز دارند اما بچه‌های ما با سیستم‌های غیرمتجانس که از کودکی فراگرفته‌اند رشد کرده‌اند و ملکه ذهنشان شده است. باید بهترین مربیانمان را در رده‌های پایه بکار بگیریم و استعدادیابی اصولی داشته باشیم اما الان همه می‌خواهند در رده بزرگسالان مربیگری کنند. باید به مربیان رده‌های پایه توجه ویژه داشته باشیم و آموزش‌های اصولی برای مربیان را در دستورکار قرار دهیم.» وی در پایان گفت: «مثلا در همین مسابقه نیمه نهایی سنگین‌وزن، پتریاشویلی زیرهای ناقص از زارع می‌گرفت اما کشتی‌گیر ما خیمه زدن را بلد نبود. خیمه زدن روی حریف مخصوصا در سنگین‌وزن یک اصل مهم است اما کشتی‌گیر ما می‌خواست کنده حریف را بکشد که راه و رسم آن را نیز بلد نبود. باید روی مشکلات فنی خیلی بیشتر کار شود و در کنار آن توجه به آموزش اصولی در رده‌های پایه داشته باشیم تا کشتی ما رشد کند.