نیما غلامرضایی برنامه عملی به جای کلی‌گویی

در این روزهایی که وزرای دولت سیزدهم در حال گرفتن نظر نمایندگان برای رای اعتماد هستند، کرونا مشغول رکوردشکنی داغدار کردن خانواده‌ها و تورم در حال سرکشی است. بحث کرونا در جای خود قابل بررسی است که نیک معلوم است در مدیریت آن کوتاهی کم نشده است. اما در موضوعات اقتصادی آنچه که از سوی برخی وزرا مطرح شده همچنان مبهم و بدون چشم‌انداز است. وزرایی که معتقدند اقتصاد را نباید به موضوع برجام گره زد، برنامه جایگزینی برای آن ندارند. یا توضیحی وجود ندارد که درصورت وجود تحریم و نپیوستن به fatf برنامه برای مبادلات اقتصادی و تجاری چیست؟
تمرکز سیاست خارجی بر ارتباط قدرتمند با شرق و کشورهای منطقه و آسیایی به خودی خود نه تنها ایرادی ندارد که ثمربخش خواهد بود. اما مگر نه این است که حتی کشورهایی مانند عراق و کره جنوبی هم از ترس تحریم‌های آمریکا بدهی‌های ارزی خود را پرداخت نمی‌کنند؟
چین و روسیه به عنوان شرکای سیاسی نیز با وجود تحریم‌ها شکل مواجهه‌ اقتصادی‌شان متفاوت از وضعیت بدون تحریم است. شکی نیست که نباید به زیاده‌خواهی‌های آمریکا و غرب تن داد چنانکه سیاست‌های کلی نظام نیز اجازه چنین کاری را هیچ‌گاه نداده است. اما به واقع نمایندگان مجلسی که حتی ارتباط وزیر پیشنهادی با ظریف را به عنوان نکته منفی تلقی می‌کنند بگویند کدام راهکار و برنامه عملیاتی را برای اداره اقتصاد بدون تعاملات بین‌المللی ارائه کرده‌اند؟ به نظر می‌رسد ایرادهای برخی از نمایندگان به برخی از وزرا بیش از آنکه کارشناسی باشد، حاوی رویکردهای سیاسی است که از اتفاق گریبان همفکران خود را نیز گرفته است.
اگر بخواهیم واقع بینانه به وضعیت اقتصادی کشور نگاه کنیم، چاره‌ای نیست که برای تغییر در وضعیت همه ارکان تصمیم ساز اعم از دولت، مجلس و... در یک برنامه منسجم و زمانمند تنها به یک هدف فکر کنند و آن در آمدن کشور از این بحران اقتصادی است. واقعیت آن است که بحران اقتصادی با کلی گویی‌های برخی از وزرای پیشنهادی درست نخواهد شد. مردم نیاز دارند تا در این شرایط چشم‌انداز امیدوارانه تری نسبت به آینده داشته باشند. بنابراین حتی اگر این وزرا خود در تدوین برنامه مشکل دارند از کارشناسان خبره بدون توجه به اختلاف نظرهای سیاسی بهره ببرند. به بیان دیگر بخشی از هنر مدیریت استفاده از کارآمدترین افراد است حتی اگر آن مدیر اشراف کامل نداشته باشد می‌تواند با نیروی انسانی زبده کار را پیش ببرد.
آنچه مشخص است وضعیت اقتصادی امروز نیازمند تغییر در نگرش، ساختارها و پذیرش واقعیت‌هاست. واقعیتی که می‌گوید هیچ اقتصادی بدون تعامل با دنیا توان توسعه نخواهد داشت. پذیرش این واقعیت سبب می‌شود تا دیدگاه‌های غیر منطقی و شعاری کنار رود و جای خود را به واقع بینی و در نتیجه شکوفایی اقتصاد دهد.
سایر اخبار این روزنامه
آیا می‌توان طی ۴ سال خودروسازی را مایه افتخار اقتصاد کشور کرد؟ جاده ناهموار تحول در صنعت خودرو نیما غلامرضایی برنامه عملی به جای کلی‌گویی رئیس سازمان‌ زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی عذرخواهی کرد ماجراهای زندان اوین و یک واکنش قابل تحسین واکنش‌ها به واردات سوخت از ایران چه بود؟ پشت پرده بحران ساختگی سوخت در لبنان وعده‌ای که محقق نشد! معمای واکسیناسیون سینماگران به روایت آمار طالبان از طریق شبکه های اجتماعی می خواهد تصویری مثبت از خود بسازد طالبان؛ تصویرسازی یا تغییر در رویکرد؟ بیمارستان‌های پایتخت همچنان در شرایط بحرانی قرار دارد «قارچ سیاه» دستیار جدید کرونا برنامه آینده ظریف پس از ۴ دهه فعالیت دیپلماتیک خداحافظی آقای دیپلمات رئیس قوه قضائیه: قرار گرفتن ایران در جایگاه پنجم سازندگان کیت تشخیص هویت مهم است پاسخ قالیباف به ادعای خط‌ دهی به نمایندگان دوستان جبهه انقلاب هیچ بهانه‌ای برای کار نکردن ندارند 709 خانواده عزادار شد روزهای سیاه کرونایی در ایران کرملین: پوتین و بایدن پیش از سقوط کابل درباره افغانستان رایزنی داشتند دادستان تهران: رئیس قوه قضائیه نسبت به مقوله زندانیان و بازداشتی‌ها دغدغه دارد ماجرای ادعای هواپیماربایی اوکراینی‌ها و تکذیب سریع آن