روزنامه آرمان ملی
1400/06/07
وارد کردن سیاست به ورزش تاوان دارد
آرمان ملی- امید کاجیان: در اینکه سیاست در همه زمینه‌های کشور حتی ورزش ریشه دوانده، هیچ شکی نیست. ماجرای ورزش بانوان از دیرباز یکی از مسائلی بود که حواشی برای ورزش کشور کم نداشت تا حدی که عده‌ای از ورزشکاران مدال آور ایران در این عرصه راه سفر در پیش گرفتند و رفتند. اما این اواخر بیشتر از هر زمانی سایه سیاست را بر سر ورزش کشور می‌توان دید. اتفاقات المپیک امسال اوج همین رفتارها و تلفیق کردن ایدئولوژی‌ها و ورزش با یکدیگر بود. از همان مدال طلای جواد فروغی حواشی شروع شد. البته او و صحبت‌ها درباره سوابق وی در ماجرای رقابت کیمیا علیزاده که راهی دیار غربت شده بود و در رخت پناهندگان وارد رقابت المپیک می‌شد با ناهید کیانی تکواندوکار ایرانی رنگ باخت. نحوه پوشش این رقابت توسط صداو سیما و حملات شدید و تاسف باری که این رسانه علیه علیزاده انجام داد و در کنارش گزارشگری، که نام کیمیا را هم به زبان نمی‌آورد، نشان می‌داد که جو، چگونه جوی است. جوی که البته بعد از این با اظهاراتی دیگر تداوم یافت مانند وقتی که گزارشگر ایرانی مشت سجاد گنج زاده کاراتهکا ایرانی در رقابت با حریف آمریکایی را مشتی از طرف مردم ایران به سمت مردم آمریکا دانست. در رقابت ناهید کیانی و علیزاده، در این مدت بارها گزارشگر از دست‌های پشت پرده برای رو در رو قرار گرفتن این دو سخن می‌گفت و البته برنامه‌ای که دست اندرکاران المپیک برای پیروز کردن علیزاده دارند. این مسأله البته همواره در رقابت‌های ورزشی به نحوی عنوان می‌شد. اینکه داوران ورزشی و مسئولان بین‌المللی این رقابت‌ها به دلیل مسائل احتمالا سیاسی (!) طرف حریف ایران را می‌گیرند نه ایران کسب مدال سعید ملایی جودوکار ایرانی که به دلیل مسائلی از جمله موضوع رقابت با اسرائیل، تیم ملی را ترک کرده و به مغولستان پیوست هم بسیار قابل تامل شد. او نخستین ایرانی بود که در این رشته در المپیک مدال می‌آورد اما نه در لباس تیم ملی، آن هم در حالی‌که تیم ملی جودو محروم از شرکت در رقابت‌هابود. خلاصه آنکه المپیک امسال نماد بارز سیاست زدگی در ایران شد.توطئه در گروه‌بندی جام جهانی
اما این پایان کار نیست. مقدماتی جام جهانی و قرعه‌ای که به نام ایران افتاد هم برای عده‌ای از چهره‌ها در شبکه‌های مجازی، ناشی از یک توطئه از پیش تعیین شده بود، اینکه ایران و سوریه را در یک گروه بیاندازند و این دو را در رقابت با یکدیگر قرار دهند و... مثلا احمد قدیری یکی از فعالان اصولگرا در توئیترش نوشت:« تقلب در فوتبال مسبوق به سابقه بوده، قرار گرفتن ایران، عراق ، سوریه و لبنان در یک گروه، عجیب و دور از قواعد احتمالات است. اینکه تیم کشورهای محور مقاومت آن هم در ملتهب‌ترین شرایط منطقه رو در روی هم صف آرایی می‌کنند سبب تقابل ملت‌هاست. خصوصا اگر با ناداوری و شیطنت رسانه‌ای همراه شود (!)» اما در حالی عده‌ای این هم گروهی را توطئه‌ای علیه کشورهای دوست و همرزم می‌دانند که از دو سه روز پیش خبری، خیلی‌ها را شوکه کرده است و آن اینکه سوریه میزبانی ایران در این رقابت‌ها را نپذیرفته و خواستار رقابت در زمینی به غیر از کشورمان شده است. خبر این بود «اعتراض رسمی سوریه به میزبانی تیم ملی ایران». دبیر فدراسیون فوتبال سوریه اعلام کرد که آنها نسبت به میزبانی ایران در تهران برای برگزاری دیدارهای مرحله مقدماتی جام جهانی، اعتراض کرده‌‌اند. در حالی‌که دور نهایی از مرحله مقدماتی جام جهانی 2022 قطر، از چند روز دیگر به صورت رسمی آغاز میشود و تیم ملی ایران در نخستین بازی خود در این رقابت‌ها، روز پنج شنبه یازده شهریور در استادیوم آزادی میزبان سوریه است، حالا مسئولان فدراسیون این کشور نسبت به میزبانی ایران اعتراض کرده‌‌اند. سوریه علت این اعتراض را نبود فناوری VAR در تهران و علاوه بر این، خطرات اپیدمی ویروس کرونا اعلام کرده است. آنطور که «ورزش 3» می‌نویسد، ابراهیم ابا زید دبیر فدراسیون فوتبال سوریه گفته ما اعتراض رسمی خود را به کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا ارسال کردیم و خواستار تغییر محل برگزاری دیدار با ایران شده‌ایم. علت این امر نیز نبود فناوری VAR در تهران است. علاوه بر این، خطرات اپیدمی ویروس کرونا در ایران در حال گسترش است و ما منتظر پاسخ از سوی AFC و فیفا هستیم! ابراهیم ابازید همچنین در پایان مدعی شد که ممکن است اعتراض آنها ثمر بخش شده و مکان برگزاری بازی ایران و سوریه تغییر کند. او گفت: ما اعتراض خود را ارسال کرده‌ایم و هر لحظه ممکن است پاسخ آن مبنی بر تغییر محل برگزاری این بازی از تهران به یک کشور بی‌طرف به دست ما برسد. ما آماده تغییر مکان برگزاری دیدار با ایران هستیم. از سویی محمودرضا رضایی مدیر رسانه‌ای تیم ملی فوتبال در خصوص اعتراض سوریه به اینکه در ایران سیستم VAR وجود ندارد آیا با این شرایط میزبانی پابرجاست عنوان کرد: میزبانی پروسه طولانی مدت دارد، با توجه به شرایط خاص کشور و کرونا مهم است که میزبانی را بگیریم. سیستم VAR با نظارت مستقیم فیفا انجام میشود و پروسه خاص خود را دارد. این طور که نیست در ظرف مدت ۲۴ ساعت نصب شود. ظاهرا او با صحبت‌هایش به نوعی عدم استفاده ایران از سیستم VAR را در رقابت با سوریه تایید می‌کند. اما پرسش اصلی این است حالا با چنین نگاهی نسبت به ایران از سوی سوریه، آیا باز هم باید برخی چهره‌ها نگران از این باشند که چرا کشورهای محور مقاومت در یک گروه فوتبالی قرار گرفتند یا برعکس یکبار برای همیشه باید به این نتیجه رسید که ورزش از سیاست جداست و اینقدر همه چیز را به هم ربط نداد که اگر ربط داد، امروز باید به سیاست‌های تقابلی سوریه در قبال ایران رسید. چرا همه چیز را با هم یکی می‌کنیم که در این‌طور مواقع با چنین تناقض‌هایی روبه‌رو شویم؟
سایر اخبار این روزنامه
تكرار خاموشي؛ وسط كرونا؟
سياست ايران در قفقاز رو به جلو نيست
وارد کردن سیاست به ورزش تاوان دارد
این روزهای بازماندگان از قطار دولت سیزدهم
نشست بغداد از گرمي افتاد
اعتماد مردم به دولت را ترمیم کنید
طرح مسكن به افزايش مهاجرت روستاييان نينجامد
هیس! دخترها نمایش بازی نمی‌کنند
حل کسری بودجه با حذف تحریم‌ها
آقای شهردار، شهر فرنگ آسیب‌ها، سیاه‌نمایی نیست
یادآوری چند نکته به آقای اژه‌ای!
راه بازسازی سرمایه اجتماعی
دولت جدید وچالش‌های پیش رو
