روزنامه خراسان
1400/06/09
گلایه ایرج نوذری، خدمات کرونا به موسیقی اصیل و پرش طلایی در توکیو !
همکارانم تازه فهمیده‌اند که من زنده‌ام!
گفت‌وگوی خراسان با ایرج نوذری، بازیگر باسابقه‌ای که بعد از سال‌ها سکوت و کم کاری، به تازگی در 2 سریال حضور داشته و حالا هم «کتاب خوب» را در شبکه ۴ اجرا می‌کند
نویسنده: مصطفی میرجانیان
ایرج نوذری نیازی به معرفی ندارد؛ بازیگری که از ابتدای فعالیت هنری خود مانند پدرش مرحوم منوچهر نوذری در اجرای تلویزیونی هم دستی بر آتش دارد و در کنار بازیگری، هر از گاهی یاد و نام او را در مقام مجری زنده می‌کند. بازیگری که در نقش‌های خاکستری و منفی زیادی بازی کرده و نقش‌های جذاب او در مجموعه‌های «مسافری از هند»، «کلانتر»، «ملکوت»، «اغما» و... در یادها مانده است. پسر مرحوم نوذری با حضور در کارهای جذاب و پربیننده، روزگاری ستاره تلویزیون بود اما کم کاری و غیبتی حدود ۱۰ ساله، او را تا حدی از مرکز توجهات دور کرد. ایرج نوذری که بیش از هرچیز با سریال‌های «مسافری از هند» و «کلانتر» شناخته میشود، در یکی دو سال اخیر در دو سریال «حورا» و «روزهای آبی» حضور داشته و حالا هم چند ماهی است که برنامه «کتاب خوب» را در شبکه ۴ اجرا می‌کند. گپ و گفتی کوتاه با این بازیگر داشتیم که در ادامه می‌خوانید: از «کتاب باز» الهام نگرفتیم اوایل سال ۱۴۰۰ بود که اعلام شد ایرج نوذری قرار است «کتاب خوب» را اجرا کند. برنامه‌ای که در هر قسمت، میزبان یک چهره است و در باره یک مسئله اجتماعی با او گفت‌وگو میشود. ایرج نوذری درباره کار تازه‌اش می‌گوید: «حدود یک سال پیش مصطفی هیودی، تهیه کننده و کارگردان با ما تماس گرفت و پیشنهاد اجرای یک برنامه کتاب خوانی را داد. پس از مدت‌ها یک برنامه فرهنگی و ادبی در شبکه ۴ شکل می‌گرفت که مورد علاقه خودم بود. من هم قبول کردم.» به برنامه «کتاب باز» اشاره می کنم که محتوایی تقریبا مشابه «کتاب خوب» دارد. ایرج نوذری می‌گوید: «این دو برنامه فقط نام کتاب را یدک می‌کشند اما ارتباطی به همدیگر ندارند. زمانی که «کتاب خوب» را ضبط می‌کردیم من از وجود «کتاب باز» خبر نداشتم. من زمانی متوجه آن شدم که ضبط برنامه تمام شده بود. بنابراین نمی‌توانستم این برنامه را تماشا کنم و از آن الهام بگیرم. این شباهت‌ها تصادفی بوده است.» ایرج نوذری ادامه می دهد: «با احترامی که برای همکارانم چون سروش صحت قائلم، اما با توجه به کسوت، تجربه و سابقه‌ام برای اجرای برنامه‌ای که به رشته تخصصی‌ام مانند زبان شناسی ربط دارد، چندزبانه بودن، اجرا، تدریس زبان و... نیازی به گرفتن الهام نیست. وگرنه برنامه ما هم کاملا کلیشه ای و تقلیدی می‌شد و جذابیتی نداشت.» سبک کاری پدرم را ادامه می‌دهم «صندلی داغ» را هیچ کس فراموش نمی‌کند. برنامه‌ای که زنده یاد منوچهر نوذری با طنازی و کارنامه قابل توجهش آن را به یک برند تبدیل کرد و ایرج نوذری هم چندماه پیش و پس از مدتی غیبت با «صندلی داغ» به رادیو آمد. او می‌گوید: «من از ابتدای حضور در سینما و تلویزیون، خودم را در چهار زمینه اجرا، تئاتر، سینما و تلویزیون معرفی کردم. چون فرزند کسی بودم که این‌گونه خود را معرفی کرده بود و ناخواسته آن مرام و آن سبک به بنده هم منتقل شد. استاد منوچهر نوذری ملقب به سلطان هنر ایران زمین جزو چهار نفری بود که تلویزیون را به مردم شناساند و مردم را تشویق کرد که تلویزیون را ببینند. در این سال‌ها من هم تلاش کردم این طور عمل کنم. متاسفانه در طول این سال‌ها، سیاست‌ها و شرایط باعث شده فیلم‌ها و کارهای خوبی تهیه و ساخته نشود. من هم دلم نمی‌خواست که در هرکاری حضور داشته باشم و خودم را تکراری و بی اثر کنم. مثلا در حوزه اجرا بیشتر از ۲۰ اجرا داشته‌ام که بخش زیادی از آن‌ها خارج از تلویزیون بوده‌اند. عده ای می پرسند که بازیگری را بیشتر دوست دارم یا اجرا ؟ به نظرم، هرکدام از کارها حساسیت و جذابیت ویژه خود را دارند و من همیشه عاشقانه آن‌ها را انجام می‌دهم. هرکدام هم سختی خود را دارند.» من زنده‌ام! اگر نگاهی به کارنامه و سوابق ایرج نوذری بیندازید، وقفه و غیبت ۱۰ ساله این بازیگر و مجری نام‌آشنا شما را هم شوکه می‌کند. از ایرج نوذری درباره این کم‌کاری می پرسم. او می‌گوید: «عده ای معتقدند که بیماری، دلیل این کم کاری بوده است اما به جز زمانی کوتاه که سکته کردم و سر فیلم برداری سینمایی «لاله» از هوش رفتم، بقیه این کم‌کاری به بیماری ارتباط ندارد. راستش فکر می‌کنم همکارانم تازه فهمیده اند که من زنده ام و می توانم کار کنم! شاید این که در یکی دو سال اخیر اندکی بیشتر در سینما و تلویزیون حضور دارم همین باشد. وگرنه من به دلیل هیچ مشکل جسمی یا روحی کم کار نشدم. در دوره ای فقط به خاطر حساس بودن و احساساتی بودن دچار آریتمی شدم که آن هم خدا را شکر با دارو و رعایت خیلی مسائل تحت کنترل است. من حتی زمانی که نباید ورزش سنگین می‌کردم با نرمش و ورزش سبک به کار خودم ادامه دادم. متاسفانه این معضل فقط برای کشور ماست که همکاران ما ناگهان دچار رکود، کم کاری یا بیکاری می شوند. من استاد هشت زبان هستم و در طول این سال ها که کمتر حضور داشتم ، حتی بعضی وقت ها در کنار کار هنری، تدریس، ترجمه و برگردان متن و کتاب انجام می‌دادم اما همه همکاران ما چنین شرایطی ندارند. آیا از آن‌ها حمایتی میشود؟» خدمت عجیب کرونا به موسیقی اصیل ایرانی کیوان ساکت، آهنگ‌ساز و نوازنده نامدار در گفت‌وگو با خراسان،از ثمربخشی کلاس‌های آموزش آنلاین در دوره همه گیری و تربیت نسل جدیدی از موسیقی دانان می گوید اکرم انتصاری- دنیای موسیقی در یک‌سال و چندماه گذشته، سکوت عجیبی را به واسطه کرونا تجربه کرده است. هرچند برخی اجراهای آنلاین توانسته ساز دل جمع محدودی را کوک کند اما کم شدن ارتباطات حضوری هنرمندان با مردم در اجراها، هر دو سوی این رابطه را رنجور و خسته کرده است. این شرایط تاثیر خود را بر کار حرفه‌ای آهنگ‌سازها و خواننده‌ها هم گذاشته و کاهش قابل توجه تعداد آهنگ‌ها و آلبوم‌های منتشرشده نسبت به دوره مشابه در سال‌های گذشته، گواه آن است. با وجود این، هنرمندانی هم هستند که در این شرایط سخت، بی‌تفاوت ننشسته و تلاش کرده‌اند موسیقی و مشتاقانش در روزگار کرونایی، غریب نباشند. کیوان ساکت، آهنگ‌ساز و نوازنده برجسته تار و سه‌تار از جمله این هنرمندان است؛ هنرمندی با اصالت خراسانی که او را با نوازندگی و آهنگ‌سازی‌های کم‌نظیرش می‌شناسیم؛ از آلبوم‌های «فسانه» و «بی‌کاروان کولی» با صدای ماندگار زنده‌یاد ایرج بسطامی تا آثار بی‌کلام «شبی با خورشید»، «یادگار خون سرو»، «شرق اندوه» و... . با کیوان ساکت در روزهایی گفت‌وگو می‌کنیم که مشغول ویرایش کتاب جدید خود و برگزاری کلاس‌های آنلاین آموزش موسیقی است. او معتقد است کرونا در کنار سختی‌ها و مشکلاتش، ثمراتی هم برای موسیقی ما داشته که طنین آن در آینده شنیده خواهد شد. در دورانی که کرونا بر همه ابعاد زندگی ما از جمله هنر سایه انداخته است، موسیقی چطور می‌تواند جریان‌سازتر عمل کند؟ لازمه این جریان‌سازی تأثیرگذار، حمایت‌های برنامه‌ریزی شده برای گسترش فعالیت‌های هنری، ولو در این شرایط دشوار است، در غیر این صورت،موسیقی بدون زیرساخت‌های مناسب و بدون حمایت نمی‌تواند در شرایط کنونی تأثیرگذاری گسترده داشته باشد؛ یعنی ما باید حمایت‌هایی داشته باشیم از سوی نهادهای خصوصی یا افراد توانمند ، آگاه و دلسوز هنر، فرهنگ و هنرمند. شاید بتوان به کنسرت‌های آنلاین هم در این راستا اشاره کرد یا کنسرت در مکان‌هایی که با خودرو می‌توان در آن شرکت کرد و خطری جان افراد را تهدید نمی‌کند. کارهای دیگری مانند تولید و انتشار کلیپ‌های موسیقایی هم موثر است، مانند کاری که با همایون شجریان برای موسسه توان‌بخشی همدم ساختیم یا کار دیگری با سالار عقیلی در حال آماده‌سازی است و این آثار با حمایت بخش خصوصی تهیه میشود. این‌گونه فعالیت‌ها، از کارهایی است که می‌توان برای تأثیرگذاری بیشتر موسیقی در این شرایط انجام داد. اتفاقاً در شرایط دشواری چون این روزگار کرونایی که مردم هرچه در خانه بمانند و هرچه دید و بازدیدها کمتر شود، سلامت‌شان بیشتر حفظ میشود، یکی از پیشنهادهای ما استفاده بیشتر مردم از کلاس‌های آنلاین مثل کلاس‌های آموزش موسیقی است که فرد را از ملال و خستگیِ ماندن در خانه، خارج می‌کند. به نظر من، در این دوران هنر و موسیقی می‌تواند علاوه بر سرگرم‌کردن مردم، برایشان خوشحالی و مسرت نیز به همراه بیاورد. در این دوران خودتان به جز آموزش آنلاین، مشغول چه کاری بودید؟ من فرصت مناسبی پیدا کردم و توانستم کتاب‌های خودم را دوباره‌نویسی، ویرایش و اصلاح کنم. علاوه بر آن، کتاب جدیدم به‌نام «خوشه‌چین تاک همسایه» را هم که شامل آهنگ‌های موسیقی غرب، آذری و اروپای شرقی است و پیشتر نواخته بودم، برای تار تنظیم کرده‌ام که در مرحله ویرایش نهایی است و به زودی منتشر میشود. از تجربه‌تان در کلاس‌های آنلاین هم بگویید. این کلاس‌ها توانسته مانند کلاس‌های حضوری مؤثر باشد؟ یکی از تجربیات خوبی که کرونا به ما داد، برگزاری کلاس‌های آنلاین بود. هرچند برگزاری این کلاس‌ها زیرساخت‌هایی مانند اینترنت پرسرعت می‌خواهد و برای همین گاهی هنگام برگزاری کلاس مشکلاتی داریم، اما یک ثمره مهمش این بود که بسیاری از کسانی که در شهرستان‌ها هستند و علاقه‌مند به فراگیری هنر بودند، فرصت بیشتری برای ارتباط با استادان موسیقی در شهرهای بزرگ پیدا کردند. خود من در این دوران هنرجویانی داشتم که از جای‌جای ایران و از شهرهای کوچکی که حتی نام برخی از این شهرها را هم نشنیده بودم، در کلاس‌ها شرکت کردند. من در دوره‌های آنلاین آموزش موسیقی دوره کرونا، استعدادهای بسیار درخشانی دیدم که شک ندارم بسیاری از آن‌ها به گونه‌ای در اشاعه موسیقی ایران در آینده مؤثر خواهند بود. آینده موسیقی را چطور می‌بینید؟ به نظرتان در پساکرونا موسیقی‌های فاخر رشد خواهند کرد؟ پیش‌بینی آینده موسیقی کار دشواری است. به هر حال موسیقی پاپ و موسیقی بازاری شکل گرفته و همیشه و در همه مقاطع در همه کشورها بوده و خواهد بود، اما برای این‌که موسیقی هنری رشد بیشتری داشته باشد، باز هم به حمایت نیاز دارد. برای نمونه، اپرا یکی از پرهزینه‌ترین انواع اجرای موسیقی است اما دولت‌ها از آن حمایت می‌کنند، به این دلیل که این صنعت موسیقاییِ بسیار ارزشمند که جایگاه بالایی در میان مردم فرهیخته دنیا دارد، از بین نرود و ادامه داشته باشد. این حمایت به حدی است که حتی من بارها در خارج از کشور دیده‌ام که مردم برای تماشای رایگانِ اپرا دعوت شده‌اند. یک ثمره مهم این گونه حمایت‌ها این است که سطح درک موسیقی جامعه بالاتر می‌رود. طبیعی است هرچه سطح موسیقی بالاتر باشد، شنونده هم باید برای آن آمادگی شنیداری بیشتری داشته باشد؛ یعنی برای آن تربیت شنیداری شده باشد. این کار باید از جانب متولیان هنری و بخش خصوصی حامی موسیقی انجام شود. همان‌گونه که از دیرباز این‌طور بوده است. موسیقی ملی ایران هم سراسر معرفت، شور، شوق، شعور، عشق و پیام انسانی است و برای گسترش این هنر شریف باید هنرمندان نام‌آور ، دلسوز و باتجربه که این بار هنری بر دوش آن‌هاست، به هر طریق موجه و شایسته، حمایت شوند. در روزگار امروز که جمعیت زیاد شده است و مردم با رسانه ارتباط زیادی دارند، نقش صدا‌وسیما هم می‌تواند در این زمینه، پررنگ، با ارزش و مهم باشد. عملکرد ورزش ایران در روز ششم پارالمپیک صعود به رده دوازدهم در ششمین روز از بازی‌های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو ورزشکاران کشورمان تعداد مدال‌های طلا، نقره و برنز خود را به عدد 11 رساندند تا به لطف 2 مدال طلایی که دیروز کسب شد به رده دوازدهم جدول توزیع مدال‌ها صعود کردند. چهارمین طلا به نام خسروانی شد امیر خسروانی در مسابقات پرش طول بازی‌های پارالمپیک توکیو در کلاس T۱۲ که با حضور ۱۰ ورزشکار از کشورهای آذربایجان، کوبا، سوئد، ازبکستان، آلمان، بلاروس و ایران برگزار شد به مقام قهرمانی رسید. این چهارمین مدال طلای ایران در این دوره از بازی‌ها بود. سامان رضی به مدال برنز رسید در رقابت‌های پاراوزنه‌برداری و در دسته ۱۰۷کیلوگرم سامان رضی، نماینده ایران در این دسته موفق شد با مهار وزنه ۲۳۱کیلوگرمی به مدال برنز برسد. مسئولان کمیته ملی پارالمپیک این ملی‌پوش دسته ۱۰۷کیلوگرم را در ردیف ورزشکاران شانس کسب مدال طلا قرار داده بودند. پایان کار بسکتبال باویلچر تیم ملی بسکتبال با ویلچر ایران در آخرین دیدار خود در مرحله گروهی رقابت‌های پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو دیروز به مصاف آلمان رفت و با نتیجه ۵۶-۵۳ شکست خورد تا با ثبت 4 شکست از گردونه این رقابت‌ها حذف شوند. جای خالی سیامند در توکیو رقابت‌های دسته فوق‌سنگین پاراوزنه‌برداری توکیو بعدازظهر دیروز برگزار شد و منصور پورمیرزایی در حالی که برای رسیدن به مدال طلا رقابت نزدیکی با ورزشکار اردنی داشت در حرکت آخر نتوانست وزنه ۲۴۶کیلوگرمی را بالای سر ببرد و به مدال نقره دست پیدا کرد. در ابتدای این مسابقه چند کلیپ از سیامند رحمان، رکورددار جهان و پارالمپیک این دسته پخش شد. رحمان اسفندماه سال ۱۳۹۸ به خاطر ایست قلبی دار فانی را وداع گفت. مهدی اولاد به مدال طلا رسید مهدی اولاد و نورمحمد آرخی، نمایندگان ایران در پرتاب وزنه بودند که مهدی اولاد به مدال طلا رسید. همچنین نورمحمد ارخی هم در رده ششم قرار گرفت.
سایر اخبار این روزنامه
من مونا هستم؛ 3 سال و 4 ماه و 19 روزه!
معمای همسان سازی حقوق معلمان
معمای انتخاب‌رشته نکردن 50 درصد کنکوری‌ها
فرمول رستم برای ساخت سالانه یک میلیون مسکن
کلاهبرداری های گسترده از آگهی دهندگان فضای مجازی!
گزینه های ایران در افغانستان چه بود؟
ماجراجویی های ناکام ماکرون در خاورمیانه
سفره مردم، 61 درصد گران تر
گلایه ایرج نوذری، خدمات کرونا به موسیقی اصیل و پرش طلایی در توکیو !
عددهای خبرساز از دخل و خرج دولت
منتفعان بزرگ اقتصاد 99
اولین گزارش دادستان کل به اژه ای درباره فیلم های اوین
بازار سیاه اکسیـژن
