روزنامه ایران ورزشی
1400/06/11
بازی با سوریه مهم‌ترین بازی ما است
رسول مجیدی @Rasoulmajidi دیروز ماجرای کنفرانس خبری مهدی طارمی تبدیل شده بود به سوژه شوخی و خنده صفحات مجازی و کاربران اینستاگرام و توییتر. طارمی که انگار در جریان کنفرانس آنلاین نبود، خالی بودن سالن نشست خبری را بی‌اعتنایی رسانه‌ها فرض کرد و بعد گفت جو اطراف اردو اصلاً مانند بازی چند ماه پیش با بحرین و عراق نیست. حرف‌های او البته شاید درباره کنفرانس -که با سختگیری‌های درست و بجای فدراسیون مواجه شده و اجازه حضور خبرنگاران را در اطراف بازیکنان نداده- درست نباشد اما در کل این احساس بین طرفداران تیم ملی بوجود آمده که جو آنطور که باید و شاید ملی نیست. روزنامهها تا همین دیروز بیشتر روی اخبار بازار نقل و انتقالات متمرکز بودند و حتی مردم هم در شبکه‌های اجتماعی کمتر از تیم ملی می‌گفتند. با این همه ملی‌پوشان از امروز نبرد سختی را برای حضور در جام‌جهانی قطر شروع می‌کنند. مهدی طارمی در نشست دیروز، بازی با سوریه را مهم‌ترین بازی دانست. این حرف شاید منتقدینی داشته باشد و خیلی‌ها بازی با کره و عراق را مهم‌تر بدانند اما واقعیت این است که پیروزی در گام اول برای تیم ما که تمرین آنچنانی نکرده از نان شب هم واجب‌تر است. اگر ما امروز سوریه را نبریم با توجه به شرایط آماده‌سازی تیم ملی، وارد یک بازی رسانه‌ای فرسایشی بین منتقدین و طرفداران وضعیت موجود می‌شویم. بسیاری از منتقدین که هنوز دل در گرو سرمربی قبلی ایران دارند، منتظر اولین حرکت کج تیم ملی دوران جدید هستند تا شمشیرها را از نیام بکشند و این بدترین سم ممکن برای تیم ملی است. فوتبال ایران برای اولین‌بار است که این تعداد لژیونر ملی‌پوش در اروپا و آسیا دارد. شاید قبلاً بازیکنان‌مان در باشگاه‌های مهم‌تری بازی می‌کردند ولی در حال حاضر از حیث کمیت و گستره پخش بازیکنان‌مان در اروپا وضعیت بی‌مانندی داریم. اسکلت اصلی تیم ملی را هم همین لژیونرها تشکیل می‌دهند. برای اولین بار در تاریخ ما چند سالی است صاحب دروازه‌بانی لژیونر هستیم. هافبک‌ها و مهاجم‌ها اکثراً در اروپا توپ می‌زنند و همین وضعیت یگانه‌ای را پیش پای فدراسیون قرار داده. انتقادها نسبت به فدراسیون برای دیر برگزار کردن اردو بالا گرفته اما مسأله این است که عملاً شاکله اصلی تیم اجازه نداشتند زودتر از ۷۲ ساعت قبل از بازی سرنوشت‌ساز با سوریه به تیم ملی ملحق شوند. از این نظر مقایسه وضعیت تیم ملی با رقبایش، با عراق و سوریه اصلاً درست نیست. آنها با بازیکنان اصلی‌شان مدت‌ها است که در اردو هستند و ما اصلاً امکان چنین کاری را نداشتیم. ازدیاد لژیونرها البته هزار حسن برای فوتبال ایران که داعیه مدرن بازی کردن دارد خواهد داشت ولی عیبش هم همین دیر تشکیل شدن اردوهای تیم ملی است و این کار را برای هماهنگ‌سازی سخت می‌کند. به هر ترتیب ایران با همه این سختی‌ها و کاستی‌ها که شما بهتر از من می‌دانید امروز باید اولین گامش برای رسیدن به قطر را بردارد. سفت و محکم. ما بهترین مهاجمان را در اختیار نداریم. سردار آزمون را. مهاجمی که تاریخ نشان داده خوب راه بازگشایی دروازه سوری‌ها را بلد است و به دلیل دو کارته بودن باید از خانه مسابقه را تماشا کند. روزنامه‌های سوری هم از این مسأله خوشحالند: «چه خوب که ایران سردار را در اختیار ندارد. او یکی از بازیکنان مهم تیم حریف ما است، بازیکنی که نمی‌دانیم چرا همیشه دروازه سوریه را باز می‌کند اما این بار محروم است و نمی‌تواند به این هدفش برسد.» نقش سردار در موفقیت‌های تیم ملی غیرقابل انکار است اما الحمدالله در دوره‌ای به سر می‌بریم که مشکلی در تأمین بازیکن در خط حمله نداریم. هم مهدی طارمی و هم کریم انصاری‌فرد سرحال و قبراقند تا نقشی مهم در مهم‌ترین بازی مرحله اصلی انتخابی جام‌جهانی داشته باشند.
