روزنامه آفتاب یزد
1400/06/11
این ها، آنها نیستند
طالبان آمد.جمله‌ای کوتاه و خبری و بسیار غم انگیز. در تمام سال‌های گذشته هر زمان نام این گروه به گوش می‌رسید خاطراتی تلخ برای تمام مردم افغانستان و اتباع آن در گوشه و کنار جهان تداعی می‌شد.برای مردم ایران که سال‌ها میزبان مردمان
رنج دیده آن دیار بودند،بازگشت طالبان نه شوکه کننده بود و نه حتی غیرقابل انتظار.اما آنچه بیشتر از قبل شنیده میشود آین جمله است: «طالبان عوض شده است»
طالبان،همان طالبان است با کمی رنگ و لعاب بیشتر برای جلب حمایت عده‌ای ساده دل.
تاریخ افغانستان در دوره حضور طالبان را که مرور کنیم متوجه میشویم در دوره زمانی سال‌های 1996 تا 2001 که امارت اسلامی را تشکیل داده بودند،در سایه عدم پوشش خبری و سکوت رسانه‌ای و نبود فضای مجازی به صورت امروز آنچنان دست به جنایات و
قتل عام غیرنظامیان زد که هنوز در ذهن مردم مظلوم افغانستان خاطره‌اش روشن است.نسل کشی فرهنگی،سوزاندن زمین‌های زراعتی و قوانین عجیب و غریب نیز به نوبه خود باعث حیرت جهانیان می‌شد.
اما نکته مهم این است که در طول آن سال‌ها که هیچ امکاناتی و رسانه‌ای در افغانستان وجود نداشت، اطلاعات درباره اتفاقات درون امارت اسلامی محدود بود به شنیده‌ها و گزارشات پراکنده‌ای که چندان مورد توجه قرار نمی‌گرفت و بیشتر اخبار آن سال‌ها بعد از سقوط طالبان در سال 2001 به دست آمد. در طول بیست سال گذشته به دلیل وجود آزادی‌های مختلفی که در افغانستان وجود داشت و همچنین بازگشت بسیاری از مهاجرین به کشور خودشان،رسانه‌های مختلف نیز فرصت حضور در این کشور را یافتند و نتیجه آن آشنایی جهان با چهره افغانستان و ارتباط گسترده مردمانش با دیگر مردم جهان شد.
شبکه‌های تلویزیونی افغان،مطبوعات،شبکه‌های اجتماعی و.... جان تازه‌ای گرفتند باعث شدند تا هم مردم افغانستان بخشی از دهکده جهانی بشوند هم مردم جهان در کنار افغان‌ها به آبادانی کشورشان کمک کنند.
در طول این مدت،طالبان در کوهستان‌های این کشور مشغول برنامه ریزی برای حضور در عرصه سیاست ورزی
افغانستان بودند،آرام آرام راه ورود به این عرصه را آموختند،از تشکیل دفتر سیاسی در دوحه تا سفر هیات دیپلماتیک به تهران و پکن و حضور در مذاکرات صلح میتوان فهمید که بدنه مدیریت طالبان روش اولیه برای دلبری کردن را آموخته و در اجرای آن نیز موفق
بوده است.
طالبان میداند که اکنون جهان به افغانستان نگاه میکند و هرکاری که افزایش فشار‌های بین المللی را بیشتر کند،انجام نمیدهد. به همین دلیل باید بدانیم که طالبان کابل را به عنوان ویترین اعمال خود به جهان نشان میدهد و در کابل براساس دموکراسی و آزادی کار خود را انجام میدهد. به هرحال کابل مرکز
سفارتخانه هاست و خبرگزاری‌های مختلف در آن حضور مستمر خواهند داشت پس بهتر است در این شهر آنچنان رفتار کنند که کسی حساس نشود.
اما خوی اصلی طالبان در دیگر شهرهای این کشور فرقی با گذشته نخواهد داشت.آنچنان در همین مدت کوتاه خبرهای نگران کننده‌ای از دیگر ولایات به گوش می‌رسد.
حقیقت آن است که طالبان عوض شده است،بازی سیاست را یاد گرفته است و بلد است که چگونه افکار عمومی ساده را فریب بدهد.برای شناخت طالبان باید به رفتارشان در شهرها و ولایات دیگر توجه کنیم.
شک نکنیم که لبخند طالبان برای چند ماه اول است و به محض محکم شدن جایگاهشان باز بر همان صراط تفکرات خود حرکت خواهند کرد.
تنها راه فشار بر این حکومت و جلوگیری از تکرار جنایاتشان همین فشار رسانه‌ای و افشاگری‌های دقیق است تا با جلب توجه افکار عمومی بتوان مانع وقوع جنایات بشری شد.
بله،طالبان عوض شده است،آنها یاد گرفته‌اند که در دنیای امروز باید جلوی دوربین‌ها ژست آزادی و تفکرات دموکراسی خواهانه گرفت و پشت پرده برهمان مسیر همیشگی حرکت کرد.
پس یادمان باشد که طالبان عوض شده است و این طالبان آن طالبان نیست و سیاست ورزی را بلد
شده است.
سایر اخبار این روزنامه
اصلاح و تعدیل مطلب «موفقیت ایران در کنترل کرونا» در کتاب اجتماعی پایه نهم
آیا رضا صادقی مهاجرت میکند؟
فاجعه کمبود پرستار
قبل از روحانی، احمدی‌نژاد را محاکمه کنید
احمد مسعود همان احمدشاه مسعود است؟!
این ها، آنها نیستند
یازده مرد خشمگین!
دولت به جای مواجهه با غول مسکن، موانع تحریمی را بردارد!
این ها، آنها نیستند
عقل سیاسی
جایگزین آیت‌الله آملی لاریجانی در شورای نگهبان کیست؟
درِ مذاکره با کره شمالی همچنان باز است
