«حق یک ملت» در نطق اول

سرویس سیاسی جوان آنلاین: «آقای رئیس! امروز همه جهان از جمله خود امریکایی‌ها اذعان دارند پروژه مقابله با ملت ایران به طور کامل شکست خورده است، با این حال سیاست ظلم حداکثری هنوز رها نشده است. ما چیزی بیش از حق خود نمی‌خواهیم. ما خواستار اجرای حقوق بین‌الملل هستیم.» نطق سید‌ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور کشورمان برای اجلاس سالانه سازمان ملل متحد را می‌توان در سه ویژگی خلاصه کرد: توصیف ملت ایران، اعتراض به ظلم حداکثری امریکا به ملت ایران و ملت‌های منطقه، پیشنهادات و راه‌حل‌های ایران برای مشکلات کشور‌های منطقه و جهان.
اجلاس عمومی سازمان ملل با حضور سران کشور‌های عضو، هر ساله در روز‌های آخر تابستان در مقر این سازمان واقع در نیویورک برگزار می‌شود. دو اجلاس اخیر، به دلیل شیوع ویروس کرونا به شکل ویدئو‌کنفرانسی میزبان سران کشور‌ها بوده است. سه‌شنبه شب هم طبق برنامه از پیش اعلام شده، زمان سخنرانی رئیس‌جمهوری اسلامی ایران بود. سید‌ابراهیم رئیسی در نطق خود، نماینده‌ای معترض، مطالبه‌گر و راه‌حل‌دهنده برای ملت ایران بود؛ نماینده برای مردمی که او در نطق خود آن‌ها را «ملت من» نامید. او معترض به «ظلم حداکثری» دولت امریکا بر ملت ایران بود، مطالبه حق ملت ایران را داشت و ارائه‌دهنده راه‌حل برای مسائل موجود بود. آیا جهان می‌خواهد این صدا را که به گفته رئیسی، پیام «عقلانیت، عدالت و آزادی» ملت ایران است، بشنود و به درستی درک کند؟
ملت من، ملت ما، ملت ایران
کلیدواژه ملت در ادبیات بین‌المللی سید‌ابراهیم رئیسی متعدد است، آنچنان که در مناظرات انتخاباتی و ادبیات داخلی‌اش، کلیدواژه «مردم» در سخنان او پرتعدادترین بود. او در نطق خود، از ایران گفت که سرزمین «فرهنگ و تمدن، دانش و معنویت، استقامت و استقلال» است و از ملت ایران که «ملتی است خداپرست و میهن‌دوست، هویت‌گرا و جهان‌نگر.»


رئیسی از مبارزه صد‌ها ساله ملت ایران برای محافظت از «حق خود برای تعیین سرنوشت و آزادی» در برابر سلطه‌گران گفت و اینکه ایران «پیشروترین کشور در نظام سیاسی انتخابی در غرب آسیاست.»
«من به عنوان منتخب ملت بزرگ ایران مفتخرم که به نمایندگی از آنها، پیام عقلانیت، عدالت و آزادی را که سه اصل اساسی برای حیات انسان معاصرند، به جهان برسانم. این سه اصل که وجه مشترک تمام ادیان ابراهیمی است، بدون معنویت به سرمنزل مقصود نخواهد رسید.»
او آزادی را «به معنی حق اندیشیدن، تصمیم‌گیری و عمل‌کردن» برای همه انسان‌ها توصیف می‌کند. صلح و امنیت پایدار را در گرو اجرای «عدالت» می‌داند و تأکید می‌کند که «دستیابی به عدالت و آزادی صرفاً از مسیر تأمین حقوق همه ملت‌ها محقق می‌شود و هرگونه نقض حقوق ملت‌ها، بیش از همه چیز صلح و امنیت جهانی را به مخاطره می‌افکند.»
تصویر امریکا
سید‌ابراهیم رئیسی دو تصویر از امریکا در یک سال گذشته را «تاریخ‌ساز» می‌داند: «ششم ژانویه که کنگره امریکا مورد هجوم مردم امریکا قرار گرفت و در آگوست که مردم افغان از هواپیمای امریکایی به پایین پرتاب شدند. از کپیتال تا کابل یک پیام به جهان مخابره می‌شود و آن: نظام سلطه امریکا بی‌اعتبار است، چه در داخل چه در خارج.»
رئیسی سپس برای این بی‌اعتباری گفته شده، شاهد مثال می‌آورد: «امروز امریکا از عراق و افغانستان خارج نمی‌شود بلکه اخراج می‌شود»، اما بخشی از تصویر امریکا در کنار این اخراج و بی‌اعتباری، هزینه‌ای ا‌ست که این دولت بر ملت‌ها تحمیل می‌کند: «هزینه این عدم بهره‌مندی از عقلانیت را ملت‌های مظلوم از فلسطین و سوریه تا یمن و افغانستان و از سوی دیگر مالیات‌دهندگان امریکایی می‌پردازند.»
تغییر روش زندگی یا تغییر روش جنگ؟
«امروز برای جهان مهم نیست که آیا «امریکا اول» است یا اینکه «امریکا برگشته است.» اگر عقلانیت در دستور کار تصمیم‌گیران باشد باید بفهمند که استقامت ملت‌ها قوی‌تر از قدرت ابرقدرت‌هاست. اشتباه امریکا در چند دهه گذشته این بوده که به جای تغییر «روش زندگی» خود با جهان، «روش جنگ» خود با جهان را تغییر می‌دهد. راه غلط را نمی‌توان با روش متفاوت به نتیجه رساند.»
رئیسی با این مقدمه از تغییر روش جنگ امریکا با جهان از «تحریم» می‌گوید؛ تحریمی که نه با برنامه هسته‌ای یا انقلاب اسلامی بلکه «از سال ۱۹۵۱ یعنی زمان ملی شدن صنعت نفت آغاز گردید» او سپس به «کودتای نظامی علیه دولت منتخب ملت ایران» توسط امریکایی‌ها و انگلیسی‌ها اشاره کرد: «تحریم به خصوص تحریم دارو، در دوران کرونا، جنایت علیه بشریت است. من به نیابت از ملت ایران و میلیون‌ها پناهنده‌ای که مهمان کشورم هستند، ضمن محکوم‌کردن تداوم تحریم‌های غیرقانونی امریکا به خصوص در اقلام بشر‌دوستانه، خواستار ثبت این جنایت سازمان‌یافته علیه بشریت، به عنوان نماد و واقعیت حقوق بشر امریکایی هستم.»
رئیسی از تحریم به تحریم دارویی می‌رسد و اینکه ایران همانند اغلب کشور‌ها تلاش برای خرید واکسن را از ابتدا داشته است؛ «اما تحریم‌های دارویی مقابل ملت ایران قرار گرفت، لذا از همان ابتدا به فکر تأمین پایدار واکسن از طریق تولید داخلی قرار گرفتیم.»
حق همه ملت‌ها
رئیس‌جمهور ایران نه فقط مطالبه پیرامون حق ملت خود بلکه مطالبه در مورد حق همه ملت‌های تحت ظلم را در نطق خود یادآور می‌شود: «سخن گفتن از حقوق ملت‌ها بدون سخن گفتن از تکلیف دولت‌ها، حقوق انسان‌ها را برآورده نمی‌کند. استقلال یک ملت، آزادی آن ملت است. انقلاب اسلامی حامی این آزادی و مانع افراطی‌گرایی است و این ماهیت قدرت جمهوری اسلامی ایران است که به نفع همه مردم است.»
چرا او قدرت ایران را به نفع همه مردم می‌داند، روشن است، چه آنکه قدرت ایران در منطقه «امنیت‌ساز» است. رئیسی با اشاره به این امنیت‌سازی از الگوی امنیت‌سازی ایران می‌گوید که مکانیسمی «درون‌منطقه‌ای با محوریت دیپلماسی و بدون مداخله خارجی» دارد؛ «سیاست ما حفظ ثبات و تمامیت ارضی همه کشور‌های منطقه است. اگر قدرت و نقش ایران در کنار دولت و ملت‌های سوریه و عراق نبود و اگر مجاهدت شهید ابومهدی المهندس و سپهبد شهید آقای حاج قاسم سلیمانی نبود، امروز داعش همسایه مدیترانه‌ای اروپا بود، البته داعش آخرین موج از افراط‌گرایی نخواهد بود.»
اشغالگری امریکا، مانع تحقق دموکراسی
ایران همواره یک اصل برای درگیری‌ها و نزاع‌های سیاسی و نظامی دارد و رئیسی هم در نطق خود، به درستی همان را به عنوان راه‌حل طرح می‌کند: «حاکم نمودن اراده ملت‌ها بر سرنوشت خویش از طریق مراجعه به آرای عمومی آنها.»
طبعاً در سایه مداخله خارجی و اشغالگری بیگانگان و عملیات‌های تروریستی نمی‌توان دموکراسی را حاکم کرد، از این رو رئیسی از دو مقدمه مهم برای رسیدن به دموکراسی می‌گوید: «قطع تجاوزگری بیگانگان و توقف اشغال و همکاری صادقانه دولت‌ها برای مقابله با تروریسم.»
«حضور نظامی امریکا در سوریه و عراق مهم‌ترین مانع برای تحقق دموکراسی و اراده مردم است. آزادی در کوله‌پشتی‌های سربازان بیگانه جای نمی‌گیرد.» رئیسی پس از عراق، سوریه و در ادامه از افغانستان می‌گوید، از یمن می‌گوید، از فلسطین می‌گوید: «اگر در افغانستان، حکومتی فراگیر با مشارکت مؤثر تمام اقوام اداره کشور را در دست نگیرد، امنیت به افغانستان بازنخواهد گشت.»، «بحران انسانی یمن بسیار نگران‌کننده است... راه‌حل، توقف سریع و بدون قید و شرط تجاوز، باز شدن مسیر کمک‌های انسان‌دوستانه و تسهیل گفتگو‌های سازنده بین یمنی‌هاست»، «محاصره همه‌جانبه، غزه را به بزرگ‌ترین زندان جهان تبدیل نموده است. طرح معامله قرن نیز مانند سایر طرح‌های تحمیلی قبلی شکست خورد. راه‌حل یک چیز است: مراجعه به آرای همه فلسطینی‌ها اعم از مسلمان و مسیحی و یهودی در قالب برگزاری یک همه‌پرسی فراگیر» و در نهایت باز به حق ملت ایران برمی‌گردد؛ حقی که با فشار ایالات متحده امریکا نقض شده است. پروژه‌ها علیه ایران حتی به اذعان خود امریکایی‌ها شکست خورده، اما «سیاست ظلم حداکثری هنوز رها نشده است» و بعد مطالبه صادقانه و عادلانه یک رئیس‌جمهور برای ملتش را شاهد هستیم: «ما چیزی بیش از حق خود نمی‌خواهیم. ما خواستار اجرای حقوق بین‌الملل هستیم. همه طرف‌ها باید به توافق هسته‌ای و قطعنامه سازمان ملل متحد در عمل پایبند بمانند. ۱۵ گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، پایبندی ایران به تعهدات خود را تأیید کرده است، اما امریکا به تعهد خود که لغو تحریم‌هاست عمل نکرده است، نقض عهد کرده است، از برجام خارج شده است، تحریم‌های بسیار بیشتری را بر ملت من تحمیل کرده است.»
«ما به وعده‌های دولت امریکا اطمینان نداریم.» او با این جمله و تأکید بر صلح‌آمیز بودن دستاورد‌های هسته‌ای ملت ایران، تأکید می‌کند که «جمهوری اسلامی ایران گفت‌وگویی را مفید می‌داند که نتیجه آن لغو تحریم‌های ظالمانه باشد.»
هم از این روست که ایران ضمن دفاع از حق خود، بر همکاری با همه کشور‌های جهان تأکید می‌کند و این جمله در پایان نطق رئیسی، نشان‌دهنده سیاست همواره ایران در تعامل با جهان است: «من به دنبال تعامل مؤثر با همه کشور‌های جهان به خصوص کشور‌های همسایه هستم و دست آن‌ها را به گرمی می‌فشارم.»