تغییر در ابزارهای جنگی آمریکا

آیا آمریکا واقعا در هیچ جنگی حضور ندارد ؟ جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا در نخستین سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد از تغییر در رویکرد سیاست خارجی این کشور سخن گفت. بایدن در این نشست گفت: «من امروز برای اولین بار در 20 سال گذشته به نمایندگی از ایالات متحده ‌ای این جا ایستاده ‌ام که دیگر در جنگ نیست.» وی همچنین وعده داد که همکاری با متحدان آمریکا را شدت بخشد. با این حال، بخش عمده این سخنان با واقعیت های موجود نظام بین الملل مطابقت ندارد. به عنوان مثال، گرچه اکنون جنگ 20 ساله آمریکا در افغانستان به پایان رسیده است، اما این بدان معنی نیست که ایالات متحده، جنگ را کنار گذاشته است. اکنون هزاران نظامی آمریکایی در گوشه و کنار جهان مستقر هستند و برخی از آنان در عملیات جنگی نیز حضور دارند. در عراق ، در سوریه و در یمن، سربازان آمریکایی یا به شکل مستقیم یا به شکل غیر مستقیم و از طریق کمک های لجستیکی و اطلاعاتی، در حال جنگ هستند و انسان هایی را به کام مرگ می کشانند. بن نورتون، خبرنگار آمریکایی پس از سخنرانی بایدن در نشست مجمع عمومی سازمان ملل، در توئیتر نوشت: «بایدن به دروغ مدعی شد که آمریکا برای اولین بار طی 20 سال گذشته درجنگ نیست. دولت بایدن، سوریه، عراق وسومالی را بمباران و از بمباران سعودی ها علیه یمن حمایت کرده است. آمریکا به صورت نظامی سوریه و عراق را اشغال کرده و جنگ اقتصادی را همه جا به راه انداخته است.» این یک واقعیت است که آمریکا در قرن بیست و یکم ، جنگ افزارهای جدیدی را در مقایسه با قرن بیستم به کار گرفته است. در قرن بیستم، آمریکا از طریق اعزام گسترده لشکریان خود به گوشه و کنار جهان، اعمال قدرت می کرد و با هواپیماها و موشک های خود، جنگ ها را اداره می کرد. این رویکرد، هزینه مالی وانسانی گسترده ای برای آمریکا در پی داشت. به همین دلیل ، استراتژیست های آمریکایی به تدریج، تحول در ابزارهای جنگی را در دستور کار قرار دادند تا به اندازه تسلیحات قرن بیستم، خونریزی به راه نیندازد اما به قدر کافی، موثر واقع شود. از این رو، تحریم جای سربازان را در پیشبرد سیاست خارجی سلطه گرایانه آمریکایی گرفت.  اکنون دیگر از اعزام ده ها هزار سرباز آمریکایی یا استفاده مکرر از بمب افکن ها و موشک های ویرانگر آمریکا در جنگ خبری نیست. با این حال، تحریم های اعمال شده از سوی آمریکا تقریبا همان کاری را در قرن جاری با دیگر کشورها می کنند که تسلیحات نظامی آمریکایی در قرن گذشته انجام می دادند؛ با این تفاوت که انسان های کمتری را به شکل آشکار و عریان به کام مرگ می کشانند. به عبارت دیگر، جنگ های آمریکا در قرن بیست و یکم به اصطلاح تمیزتر و البته موثرتر هستند. به همین دلیل روز به روز بر تعداد و گستردگی تحریم های آمریکا علیه ملت و دولت ها در جهان اضافه می شود. این تحریم ها، انسان ها را به شکل پنهانی به کام مرگ می‌کشانند و برخی ملت ها را با هزینه کمتری به تسلیم وا می دارد. اعتیاد به استفاده از ابزار جنگی تحریم از سوی آمریکا به قدری شدت گرفته که حتی علیه متحدان این کشور نیز به کار می رود. هم اینک تعداد زیادی از اتباع و شرکت های متعلق به کشورهای متحد آمریکا در فهرست تحریمی این کشور قرار دارند. همین دولت‌ها نیز به کرات از سوی آمریکایی ها در معرض جنگ های تجاری قرار گرفته اند تا جایی که بر خلاف ادعای بایدن در نشست مجمع عمومی سازمان ملل، آمریکا بدون مشورت با فرانسه ، یک قرارداد پرسود نظامی این کشور با استرالیا را از چنگ پاریس بیرون کشید.این ماجرا نشان داد کشوری همچون فرانسه نیز از پیامدهای جنگ قرن بیست و یکمی آمریکا که بر پایه اقتصاد و تجارت شکل گرفته است، در امان نخواهد بود. وقتی فرانسویان با آن اندازه پیوندهای سیاسی – اقتصادی و فرهنگی با ایالات متحده با بی مهری مواجه می شوند، تکلیف بسیاری دیگر از کشورها مشخص است. ایالات متحده فقط ابزارهای جنگ را تغییر داده است.