به این زودی یا به آن زودی؟

احمد زیدآبادی روزنامه‌نگار و فعال سیاسی رسانه‌ها به نقل از امیرعبداللهیان وزیر خارجه دولت رئیسی، در مورد زمان بازگشت جمهوری اسلامی به مذاکرات وین تیتر زده‌اند: تفاوتِ بینِ «به زودی» ایران و غرب، خیلی زیاد است! این تیتر چنین القاء می‌کند که منظور عبداللهیان از « به زودیِ» مورد نظرش برای ازسرگیری مذاکرات، به این زودی‌ها هم که ما فکرمی‌کنیم نیست و چه بسا مقصود او از «به زودی» چند ماه یا چند سال یا چند قرن بعد باشد! متن و زمینه صحبت آقای عبداللهیان اما منظور او را روشن می‌کند. او خواسته است بگوید از نظر ایران «به زودی» یعنی واقعا «به زودی» یعنی همین چند روز یا چند هفته آینده، اما از نظر غربی‌ها، «به زودی» یعنی آینده‌ای دور و نامشخص! در حقیقت، او با این نوع بیان خود، خواسته متلکی را بارِ غربی‌ها کند، اما رسانه‌ها آن را به صورت معکوس وانمود کرده‌اند. با این همه، این امکان وجود دارد که ایران در مقامِ عمل آغاز مذاکره را به تأخیر اندازد، اما این چیزی نیست که از سخنان عبداللهیان بتوان برداشت کرد. از نگاه من، رسالتِ رسانه، کشفِ امرِ واقع یا حقیقت و انتقالِ آن به مخاطب است. این رسالت هم بدون وفاداری محض به حقیقت و احساسِ بی‌طرفی نسبت به مرجعِ آن با هر نوع ماهیتی، به سرانجام نمی‌رسد. گاهی البته کشف حقیقت و نوع انتقال آن، طاقت‌فرسا و همراه با خطاست، اما سهل‌انگاری یا تعمد برای تحریف در این زمینه، نه فقط رسانه را به ابزار تبلیغاتی و دستگاهِ شستشوی مغزیِ مخاطب تقلیل می‌دهد، بلکه اگر فراگیر شود زندگی اجتماعی و حتی تمدن بشری را با تهدید روبه‌رو می‌کند. پس برای منافع خودمان هم که شده باید به «فکت»‌ها وفاداری محض داشت.