حالا وقت دیدن کشتی است

«اگر بالای ۶۰ درصد جامعه واکسینه شده‌اند، می‌شود باشگاه‌ها را باز کرد تا ما جذب کشتی‌گیر داشته باشیم. از فرماندارها، استاندار‌ها و ادارات کل می‌خواهم در استان‌ها، سالن‌ها را بازسازی کنند. در مازندران با این همه دلاور باید رسیدگی باشد.»
این بخش‌هایی از حرف‌های علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی بعد از موفقیت و افتخارآفرینی تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی ایران در مسابقات جهانی نروژ است. دبیر مدت‌هاست که از کمبود‌ها و عدم رسیدگی‌ها به ورزش اول کشور انتقاد دارد و در طول مدتی که سکان مدیریت کشتی کشور را به دست گرفته، دست به کار شده و با گرفتن بودجه از این‌سو و آن‌سو بار کشتی کشور را تا اینجا کشانده است. اما معلوم نیست تا کجا و چه زمانی قادر خواهد بود یک‌تنه این مسئولیت و بار سنگین را به دوش بکشد.
علیرضا دبیر بار‌ها تأکید داشته کشتی باید به وضعیت دهه ۷۰ خود برگردد، یعنی همان دهه‌ای که سالن‌های کشتی کشور مملو از نونهالان، نوجوانان و جوانان علاقه‌مند به این رشته بود. این آروزی دبیر با اتفاقاتی که برای کشتی در المپیک و رقابت‌های جهانی افتاد و با تلاش‌هایی که او و همکارانش طی دو سال گذشته انجام دادند امروز تحقق پیدا کرده و شاهد این هستیم که بسیاری از علاقه‌مندان جوان و نوجوان ورزش کشور رو به کشتی آورده‌اند و می‌خواهند پا جای پای قهرمانان امروز بگذارند. این یعنی تضمین آینده کشتی کشور، اما ....
اما خیل عظیم علاقه‌مندان کشتی همانگونه که رئیس فدراسیون می‌گوید نباید با در‌های بسته سالن‌های کشتی در شهرستان‌ها، به‌ویژه شهر‌های کشتی‌خیز کشور روبه‌رو شوند. کرونا و شیوع آن عامل بسته شدن در سالن‌های کشتی بود، ولی مسئله اصلی این است که بودجه نیست و ورزش اول کشور در المپیک و جهان هنوز که هنوز است به حق واقعی خود در بودجه ورزش کشور نرسیده است. اگر سالن‌های کشتی در شمال کشور بسته است، اگر همین سالن‌ها در تهران، لرستان و شیراز خاک می‌خورد، همه و همه به دلیل کم توجهی مسئولان ورزش کشور به رشته پرافتخار کشتی است.


امروز کشتی ایران در اوج افتخار و قله موفقیت قرار دارد و ورزشکاران این رشته نشان دادند که اگر حمایت شوند می‌توانند با تاریخ‌سازی نام ایران را به‌رغم میل تمامی معاندان و دشمنان کشور و تمام اذیت و آزار و سنگ‌اندازی‌های آنان سربلند کنند. پس همین امروز وقت آن است که مسئولان ورزش کشور تنها به صدور پیام تبریک قناعت نکنند و نگاه‌شان را به کشتی عوض کنند. کشتی ایران جایگاه فعلی خود را با تلاش دو ساله فدراسیون، مربیان و ورزشکارانش به دست آورده و شاید به جرئت بتوان گفت که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک با وجود تمام حمایت‌ها سهم چندانی در این موفقیت‌ها نداشته‌اند، ولی هنوز فرصت باقیست و می‌توان برای جبران مافات پا پیش گذاشت.
حالا وقت دیده شدن کشتی و رسیدگی به آن است. کمیته ملی المپیک حتماً با توجه به نتایج کسب شده در نروژ، حالا نگاهی ویژه‌تر از قبل به کشتی برای المپیک پاریس خواهد داشت و وزارت ورزش هم با وزیری که خود درد کشیده ورزش است مطمئناً می‌داند که در صورت توجه بیشتر به کشتی می‌تواند ثمره آن را ببیند. درست به همین خاطر است که دبیر می‌گوید: «امیدوارم نمایندگان محترم مجلس به کشتی‌گیرانی که افتخار کسب کرده‌اند، برسند. دوستان در وزارت ورزش هم می‌دانند با این بودجه‌ها نمی‌شود کشتی را چرخاند. البته ما بهترین زیرساخت را با کمپ تیم‌های ملی داریم، اما امیدوارم از همین فردا به استاندار‌ها دستور دهند که ۱۰، ۱۵ سالن در استان‌شان بازسازی شود. اگر به من آن بودجه را بدهند از فردا خودم این کار را در سراسر کشور انجام می‌دهم. کشتی در ایران ظرفیت دارد و نکته بعدی اینکه بحث اعزام‌های ما خیلی جدی است. همین اعزام نروژ ۶ میلیارد هزینه داشته است. با کمترین نفرات هم در مقایسه با تیم‌های رقیب آمده و تهمت هم شنیده‌ایم.»