آسیب‌شناسی دو مسابقه فوتبال در تهران و ریاض

مجید ابهری آسیب‌شناس وقتی برای انجام کاری به فرودگاه مهرآباد رفته بودم و داشتم به خانه بازمی‌گشتم، با تعدادی از چهره‌های آشنا  مواجه شدم که به‌طور آزار‌دهنده‌ای روی چمن‌ها و صندلی‌های کنار ترمینال فرودگاه پراکنده بودند. راننده خودرو از من سوال کرد که آیا این جوانان را می‌شناسید؟ وقتی با جواب منفی من روبه‌رو شد، سری به ‌نشانه تأسف و تعجب تکان داد که گویی من از بالای برج میلاد به اتوبان همت پرتاب شدم. بلافاصله ادامه داد که «اینها بازیکنان تیم پرسپولیس هستند که قرار است برای مسابقه به عربستان‌سعودی پرواز کنند!» در این میان به یاد بازی ایران و کره افتادم که همواره چاشنی غیرت در بازی‌هایش به تکنیک، بازی و فنون چربیده، اما از امتیاز تماشاگر محروم و علت آن از سوی مسئولان فدراسیون فوتبال، کرونا اعلام شد. از نگاه رفتار‌شناسی ورزشی، صدای بلند تماشاچیان به‌منزله انرژی اتمی برای بازیکنان است. در تمام دنیا، حتی پرآوازه‌ترین تیم‌های فوتبال، حضور و تشویق طرفدارانشان،  امتیاز غیرقابل انکاری است، اما در مسابقه ایران با کره، این انرژی به کمک تیم‌ملی آمد و بهانه را برای عدم حضور تماشاچیان فراهم کردند، درحالی‌که با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و کنترل معیار‌های مربوطه، می‌توانستیم اعضای تیم فوتبال را با روحیه‌ای بالا و جنگندگی خاص به ‌میدان بفرستیم. 
ادامه  صفحه2