کاش از عراقی‌ها بیاموزیم

دیروز صبح رسانه‎های عراقی نوشتند: «محمد الحوکل، رئیس باشگاه الفرات عراق به اتهام هدر دادن اموال عمومی و بیت‌المال طبق ماده ۳۴۱ مجازات کشور عراق در منطقه ذی قار به گذراندن شش ماه حبس محکوم و بعد از صدور حکم دادگاه به زندان منتقل شده است.»
شاید در نگاه اول شنیدن و دیدن این خبر چندان برایتان جالب توجه نباشد، اما وقتی متوجه دلایل صدور این حکم شوید، آن وقت حتماً نگاهتان عوض خواهد شد. این حکم پس از بررسی برخی گزارش‎های دریافت شده در خصوص تخلفات مالی و امضای قرارداد‌های مشکوک و پرداخت وجوه از منابع دولتی در باشگاه الفرات صادر شده است.
حالا سؤال اول اینکه چند پرونده مشابه از چنین تخلفاتی در فوتبال ایران وجود دارد؟ بدون هیچ تردیدی پاسخ این است: تا دلتان بخواهد، یعنی نه یکی، دوتا که می‌شود به تعداد انگشتان دست و پا و حتی فراتر از آن‌ها از این دست پرونده‌ها در فوتبال ایران برشمرد.
سؤال دوم؛ در چند مورد از این پرونده‌ها برخوردی مشابه برخورد عراقی‌ها با رئیس باشگاه الفرات صورت گرفته است؟ باز هم پاسخ روشن است، چراکه هیچ برخوردی صورت نگرفته، چون بیت‌المال برای مدیران ورزش ایران و به‌خصوص فوتبال صندوقی است جهت برداشت بدون علت و دلیل، آن هم بدون پاسخگویی و البته با وقاحت تمام.


همین حالا که محمد الحکول در زندان بسر می‌برد، اینجا در ایران مهدی تاج برای خودش خوشگذرانی می‌کند و نمایندگان مجلس هم که با کلی سروصدا قرار بود با او و مسببان ویلموتس‌گیت برخورد کنند حالا منتظرند تا ببینند سرانجام چقدر جریمه برایمان می‌برند، آن وقت بنشینند و تصمیم بگیرند که با تاج و همدستانش چه کار کنند. طبیعی است که هرچه میزان خسارت کمتر شود متهمان خیال‌شان راحت‌تر می‌شود، چراکه برداشت از بیت‌المال راحت‌تر می‌شود و البته خیال‌شان تخت است که حتی اگر میزان خسارت بالا هم باشد دستی در جیب آن‌ها نمی‌رود تا دست‌درازی به بیت‌المال آزاد است.
محمد الحکول در زندان است، اما یکی پیدا شود و بگوید که محمدحسن انصاریفرد کجاست؟ همان کسی که باعث شد ۲۲ میلیارد تومان ناقابل از بودجه اشتغالزایی مناطق محروم سرازیر جیب کالدرون شود. انصاریفردی که حتی پول کت و شلوار چند میلیونی‌اش را هم از بیت‌المال برمی‌داشت، خیالی نبود، چون دست‌درازی به بیت‌المال در کشور ما برای فوتبال نهادینه شده و کسی هم نیست که بگوید چرا و برخورد کند.
کسی نیست بگوید که امیرحسین فتحی امروز چه کار می‌کند، عالم و آدم خبردار هستند که استراماچونی پولش را می‌خواهد و به موجب قراردادی که یک طرف آن را همین جناب فتحی امضا کرده بود، استقلال حق هیچگونه اعتراضی ندارد و باید پول مرد ایتالیایی را تا قران آخر پرداخت کند، ولی خب باز هم خیالی نیست، بیت‌المال هست و حتماً می‌توان به آن دست انداخت و این یکی را هم پرداخت کرد. اصلاً مگر با مدیران قبلی برخورد شد که ما توقع برخورد با مدیرانی را که نام بردیم، داریم! اصلاً عراقی‌ها چرا محمد الحکول را گرفته‌اند و زندانی کرده‌اند. بیایند کمی نوع برخورد با مدیر را از ما بیاموزند. از ما یاد بگیرند که چگونه باید هوای مدیر را داشت تا آب در دلش تکان نخورد و برود با خیال راحت هر کاری که دلش خواست انجام دهد و هر ضرری که دلش خواست به بیت‌المال بزند. اصلاً بیت‌المال را ساخته‌اند برای چنین برداشت‌هایی، برای اینکه بتوانند با برداشت از جیب مردم دل‌شان را شاد کنند. کسی چه می‌داند شاید محمد الحکول هم می‌خواسته دل هواداران الفرات را شاد کند.
بگذریم، اینجا برخوردی صورت نمی‌گیرد، فقط شعار می‌دهند و سروصدا راه می‌اندازند، اما آنجا با تمام مشکلات ریز و درشت حاکمیتی وقتی پای بیت‌المال وسط باشد قانون اجرا می‌شود. کاش کمی از آن‌ها می‌آموختیم، کاش آقایان مسئول یاد می‌گرفتند که نباید چشم‌شان را روی تضییع بیت‌المال و خیانت به آن ببندند. کاش از عراقی‌ها می‌آموختیم که چگونه باید مدیر متخلف را جریمه کرد.