‌ مرگ بر امریکا گفتیم و زاینده‌رود خشک شد!

محمد تقی فاضل میبدی، کنشگر سیاسی اصلاح‌طلب که در رسانه‌های اصلاح‌طلب با عنوان «استاد حوزه و دانشگاه» یادداشت می‌نویسد، اخیراً طی یادداشتی در روزنامه آرمان ملی ادعای جالبی طرح کرده و آن اینکه «تا سیاست خارجی ما با تیغ تجدیدنظر، جراحی نگردد، نه تنها بحران آب که هیچ بحرانی درست حل نخواهد شد.» او یادداشت کوتاهش را با استهزای بنیان تمدن نوین اسلامی شروع کرده، به تمدن ۷ هزار ساله ایران پرداخته و سپس مدعی شده که حدود نیم قرن (از قضا نزدیک به عمر جمهوری اسلامی!) است که با خشکاندن آب‌های زیرزمینی در حال نابود کردن این تمدن هستیم و سپس آن را به شعار‌های انقلاب اسلامی ربط می‌دهد و بعد سیاست خارجی ایران را نقد می‌کند و یادداشتش را با مدح مذاکره و امید به رفع تحریم‌ها به پایان می‌برد! کل یادداشت هم فقط ۴۰۰ کلمه است و در ۴۰۰ کلمه، این همه موضوع آورده شده و نظر قطعی داده شده؛ موضوعاتی که هر کدام جزء به جزء نیاز به استدلال و تحلیل دارد، چه رسد که همه هم به همدیگر ربط داده شود که خود تحلیل و استدلال جداگانه می‌طلبد! استاد حوزه و دانشگاه که هیچ، حتی یک تحلیلگر مبتدی هم حداقل از باب شأنی که باید برای خود قائل باشد، اینگونه استدلال و منطق و تحلیل را به ابتذال سیاست بازی نمی‌کشاند. فاضل میبدی می‌نویسد: «چرا مسئولان به آن اندازه که به مظاهر عنایت شد، به مدیریت آب و چشمه سار‌ها و قنات‌ها توجه لازم مبذول نداشتند وکسی برای حفظ این ماده حیاتی اهتمام نورزید. در ادبیات سیاسی و اجتماعی ما شعار مرگ بر این و آن از مفهوم‌سازی الگوی مصرف، به‌ویژه مصرف آب، مهم‌تر بود. دولتمردان به آن مقدار که برای برخی کار‌های برون مرزی وقت گذاشتند و هزینه کردند، برای اصلی‌ترین جریان حیاتی کشور چندان اعتنایی نداشتند.»
او یک اصلاح‌طلب است و مدیریت کشور در سال‌های متمادی دست جریان سیاسی متبوع او بوده است، چرا نتوانستند این مشکلات را حل کنند؟! مهم نیست؛ چه کسی نظرات او را در مورد دلیل خشک شدن زاینده‌رود همه جا پخش می‌کند و به نقد می‌پردازد؟ اگر او یک امام جمعه بود و چنین حرفی می‌زد، سخنانش همه جا پر می‌شد، اما حالا با عنوان یک استاد حرفش را منتشر هم می‌کنند! از قضا تجمع اصفهان که آرام و منطقی پیش رفت، مورد توجه اصلاح‌طلبان قرار نگرفت و برخلاف شعار و رویکرد آنان در توجه به اعتراضات، اغلب روزنامه‌های اصلاح‌طلب از پوشش آن در صفحه یک خود سر باز زدند. به نظر می‌رسد آرامش تجمع اصفهان، مورد پسند فاضل میبدی هم نبوده و او در عبارتی تحریک آمیز می‌نویسد: «اعتراضی که در کف تفتیده زاینده رود صورت گرفت، ممکن است در آن جا پایان نیابد. اگر تدبیر جدی صورت نگیرد، با بحران بزرگ‌تری مواجه خواهیم بود». او در پایان یادداشتش هم می‌نویسد: «اگر دقیق مدیریت نکنیم مسئله آب ما را با بحرا‌ن‌های بزرگ‌تری مواجه خواهد کرد. تا دیرنشده بیاییم دست از برخی رویکرد‌ها و شعار‌ها برداریم و تمام هم و غم خود را در جهت نجات مردم ایران به کار بریم... تا سیاست خارجی ما با تیغ تجدیدنظر، جراحی نگردد، نه تنها بحران آب که هیچ بحرانی درست حل نخواهد شد. امید است مذاکره پیش‌رو طوری در چرخه دیپلماسی قرار گیرد، که سایه شوم تحریم‌ها از سر این مردم کنار برود.»
مهم نیست چه اتفاقاتی در کشور رخ می‌دهد؛ مهم این است که راه‌حل همه چیز در مذاکره با کدخداست و لاغیر!