روزنامه ایران ورزشی
1400/09/03
به سمتِ دروازه جهنم!
یادداشت علی بابازاده این شیرینترین باخت تاریخِ منچستریونایتد بود؛ اتفاقی که باید زودتر از اینها رقم میخورد و شیاطین سرخ را از برزخِ مرد نروژی خارج میکرد. انگار گلیزرها ارادهای برای خروج یونایتد از دوران افت و شکست و رساندنش به روزهای اوج و شکوفایی ندارند؛ مطبوعات انگلیسی نوشتهاند شاید تا انتهای فصل خبری از مربی جدید و نفراتی پرآوازه همچون زینالدین زیدان و اریک تنهاگ نباشد و در جلسه شنبه شب مدیران باشگاه قرار بر آن شده تا انتهای فصل مایکل کریک، دستیار سولسشر و بازیکن سابق باشگاه روی نیمکت اولدترافورد بنشیند. فرصتسوزی و اعتمادِ بیخود به مربی اهل نروژ، فرگوسنی از او نساخت و تنها رسیدن یونایتد به دوران پرشکوهش را به تأخیر انداخت؛ گلیزرها فرصت دو هفتهای بازیهای ملی را به راحتی از دست داده و امکان همکاری با آنتونیو کنته ثابت شده هم در شرایطی به هدر رفت که بسیاری از هواداران معتقد بودند فسلفه مربی ایتالیایی با فلسفه باشگاه همخوانی ندارد. سؤال اینجاست که منچستر با مربیانِ پسا فرگوسن از دیوید مویس گرفته تا مورینیو و فنخال چه دستاورد چشمگیری به همراه داشته و کدام موفقیت و قهرمانی را به ارمغان آورده؟ باخت ۴ بر ۱ و تحقیرآمیز در خانه واتفورد، یونایتد را پس از دوازده مسابقه، ۱۷ امتیازی نگهداشت و تأسفبار آنکه هفت بازی آخر منچستر در لیگ برتر انگلستان با ۵ شکست، ۱ تساوی و تنها ۱ برد به پایان رسیده! طی هفت سال و پس از بازنشستگی سرالکس افسانهای، چهارصد میلیون یورو هزینه روی دوش یونایتد باقی ماند و دعوای اصلی در اولدترافورد همیشه برای کسبِ سهمیه لیگ قهرمانان بوده؛ در روزهایی که رقبایی چون منچسترسیتی، چلسی و لیورپول روزهای اوج خود را سپری میکنند و سودای قهرمانیهای پی در پی در لیگ جزیره را در سر دارند، حکایتِ شیاطین سرخ حکایتِ درجا زدنهای بیفایده بوده و اخراجِ اوله گونار سولسشر، بازگشت به هفت سال پیش و «نقطه سر خط» است. نمایش افتضاح برابر واتفورد برای طرفداران یونایتد «مشت نمونه خروار بود» و این بینظمی، بیبرنامگی و سراسیمگی همواره در تیمِ اوله دیده شده. یونایتد به پایان خط رسید و حالا آینده باشگاه به تصمیم درستِ مدیران گره خورده؛ آنها با یک تصمیمِ اشتباه، میتوانند حسرت روزهای حضورِ سولسشر را تداعی کنند و یا با انتخابی درست و استخدام سرمربی کاربلد، شیاطین سرخ را به سمت دروازه بهشت روانه کنند.