تحقیرهنر یا هنرمند

مجید ابهری‪-‬ به تازگی تصویر یک هنرمند به نام فرامرز صدیقی در فضای مجازی منتشر شده که افکار عمومی را تحت تاثیر قرار داده است. این اولین باری نیست که دوران سالمندی یا بیماری یک هنرمند موجی از اندوه را در جامعه ایجاد میکند. اولا همه ما انسانها اجبارا به این دوران رسیده و از آن عبور خواهیم کرد. البته قرار نیست ما انسانها در اوج توانمندی و جوانی متوقف شویم. ثانیا: چرا تا وقتی که تصاویر این عزیزان در رسانه‌ها چاپ نمیشود، کسی به یادآن‌ها نمی‌افتد. چه بسیار هنرمندانی که در داخل وخارج از کشور در فقر وبیماری وتنهایی دنیای مارا ترک می‌کنند. مصیبت اینجاست که در رثای آن‌ها تاج گل‌ها وبنرهای میلیونی تهیه وعرضه می‌گردد؛ چه‌بسا همین هنرمندان با پول چنین ریخت‌وپاش‌هایی می‌توانستند مشکلشان را حل و فصل نمایند. انتشار تصویر هنرمند پیشکسوت آقای صدیقی درفضای مجازی اشک بر چشمان هر بیننده می‌نشاند مخصوصا کسانی که روزهای طلایی این هنرمند نجیب و بی‌حاشیه سینمارا مشاهده کرده بودند. ثالثا: لازم است قبل از نشر گسترده این تصاویر واخبار مخصوصا از جانب دلسوزان وپیشکسوتان هنر هفتم؛ تحقیق مختصری در مورد وی وشرایط جسمانی واقتصادی‌اش به عمل‌آید تا خدای نکرده با حیثیت وشخصیت اجتماعی وهنری وی بازی نشود. آقای صدیقی با لباسی ساده در حال رفع خستگی وآرام ومتین در گوشه‌ای ایستاده بودند وهمین وضعیت وی باعث ایجاد فضاهای کاذب گردیده بود. عده‌ای حاضر به جمع‌آوری کمک برای ایشان و تعدادی قصد برگزاری گلریزان برای وی در فضای مجازی کرده بودند. در این میان هیچ کس زحمت تحقیق در مورد شرایط وی به خود نداده بود. نمیدانم چه حال و روزی برای ایشان و اطرافیان وی ایجاد شده و بعد از انتشار گسترده ان تصویر چه بر سر غرور و شخصیت آن‌ها آمد؟ چون منعکس‌کننده
نیزیکی از چهره‌های مهربان وخدمتگزار جامعه سینمایی بود هیچکس در حسن نیت وی تردیدی به خود راه نمیدهد؛ اما ایکاش قبل از این امواج خبری که به اقصی نقاط جهان رسید چند دقیقه صرف چند وچون موضوع میشد. بارها اتفاق افتاده که یک هنرمند تنها در گوشه‌ای از یک آسایشگاه با زندگی وداع کرده است. هربار چنین موضوعی اتفاق می‌افتد همه به جنب وجوش می‌افتند و پس از چندی مطلب به دست فراموشی سپرده میشود. اصلا نیازی به کمک کسی نیست دربین هنرمندان کسانی هستند که گوشه‌ای از درآمدشان میتواند چندین نفر را تحت پوشش قرار داده ونیازی به هیچکس و هیچ نهادی نباشد. شاید کسانی که امروز در اوج شهرت و توانایی هستند اصلا فکر پیری و ناتوانی از ذهنشان خطور نکند. اما بقول مرحوم سپهری خیلی زود دیر میشود. تازه معلوم شده که آقای صدیقی در شرایط بدی نیست وخوشبختانه از سلامتی برخوردار است وفقط به قصد رفع خستگی در گوشه‌ای ایستاده و سوژه این مسائل گردیده است. هنرمندان از هررشته هنری، جوانی و عمرشان راصرف امور هنری در جامعه کرده واصلا تصور روزهای دشوار امروزی را پیش‌بینی نمیکردند. خوب است خانه سینما ویا نهادهای مرتبط با هنر با مشارکت هنرمندان رشته‌های مختلف با تاسیس صندوقی با حفظ شئونات این عزیزان قدم به میدان یاری وهمدلی بگذارند.