هرکس دوست ندارد از کشور برود!

مجید ابهری‪-‬ ایران وطن ماست که برای حفظ هر وجب از خاک مقدسش جانهای گرانبها و خونهای مطهری ریخته شده است. هنوز بعد از گذشت بیش از ۲۰سال برخی از مادران و پدران با شنیدن صدای در از جا می‌پرند، و به امید بوییدن و بوسیدن جگرگوشه‌شان بسوی در می‌دوند. چه بسیار پدران و مادران که به جای فرزند جوان و رعنای خود چند پاره استخوان دریافت کرده اند. هر گوشه از این کشور خونبهای جوانانی است که داغ هزاران آرزو بر دلشان مانده و چشمان خون آلودشان به دستان ما خیره مانده تا واکنشهای مارا در قبال جانفشانیهای خود نظاره کنند. مگر کسی میتواندادعاکند مالک حتی یک وجب از خاک مقدس این کشور است؟ ممکن است بعضی از افرادبه استناد سند یا بنچاقی ادعاکنند مالک بخشی از یک باغ یا شهر و روستایی هستند اما این مالکیت موقت بوده و بعد از مدتی باید همه دارایی‌ها و املاک و مستغلات را رها کرده ودر گوشه‌ای از این سرزمین ابا واجدادی آرام بگیرد و داشته‌ها را برای دیگران بگذارد. در حقیقت دارایی ما برای بردن اعمال صالح و همان لباس آخرت است وبس. اخیرا رخدادهای عجیب ونامانوسی در جامعه رخ میدهد که انسان را مبهوت و متحیر به اندیشه وامیدارد. بسیاری از اصحاب اندیشه و قلم، منتظر واکنش صاحبان تریبون های مختلف و یا بزرگان اندیشه مدار هستند تا پاسخ اینگونه نابجاگویی‌ها را بدهند. در حالیکه رهبر اندیشمند کشور و رئیس جمهور محترم در صدد فراهم‌سازی بسترهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی مناسب و ضروری برای بازگشت هموطنان مقیم خارج به کشور بوده، بعضی از افراد بدون تفکر به نتایج زیان رسان حرف‌ها و نوشتارهای خود، گاه مطالبی عرضه میکنند که علاوه بر تعجب، موجب تاسف عمیق اقشار مختلف میگردد. اینگونه افراد در
مورد واکنش مردم به حرف‌ها ونظریات عجیب آن‌ها،
خواستار خروج افراد مخالف با ایده‌های نادرشان از کشور می گردند. در مقابل اینگونه افراد باید گفته شود که شما مالک کدام بخش از کشور هستید؟ کدام شهر و روستا ارثیه پدری شماست که اینگونه مغرورانه مخالفان نظریات خودرا اخراج میکنید؟ کشور رهبر و نظام قانونی دارد شما در کجای هرم سیاسی و اجرایی کشور هستید که اینگونه وقیحانه مردم را از خانه خودشان بیرون می‌رانید؟ بسیار ضروری است تا این طرز تفکر مسموم واگیر نکرده با قدرت با این ویروس فرهنگی و فکری مقابله شود. همه ما در هر پست و مقام که باشیم به طور مساوی از موهبتهای الهی موجود بهره‌مند هستیم. از نگاه منطق رفتاری، بهتر است اینگونه افراد، افکار و مشربهای سیاسی خود را با الگوها ومنشهای دینی و قانونی موجود وفق داده و اصلاح نمایند چراکه تطابق یک نفر ساده‌تر از تطبیق چند میلیون نفر با آن‌هاست. تازه اگر ضرورت تغییر یا تبدیل تفکر یاسلیقه‌ای احساس شود اشاره و انتقال آن مبانی از سوی مربیان ارشد سیاسی ومذهبی بهتر و کاربردی‌تر از سلیقه یک فرد است که هیچ رسالت سیاسی و اجرایی به عهده آن‌ها واگذار نگردیده است. به هرحال علیرغم برخی از کاستی‌ها وکجرفتاری‌ها و قانون‌ستیزی‌ها، اینجا خانه، وطن، گهواره و گور ماست. بهتر است آنانکه عشق ووطن‌شان در یک چمدان جا می شوند و منت بیگانگان را به مهر و عاطفه هموطنان ترجیح میدهند نیز در کشور خود بمانند و اجازه ندهند مالکان جعلی و صاحبان کاذب وطن را
به یغما برند.