به جای چای، تکنولوژی تهاتر کنید!

سید مرتضی افقه‪-‬ به تازگی موضوع تهاتر ایران با کشور سریلانکا مطرح شده که بر مبنای آن قرار است نفت با چای تهاتر شود یعنی نفت بدهیم و در ازای آن چای بگیریم.
اصل این که ما به اینجا رسیدیم که حالا باید به صورت تهاتر کار کنیم یعنی با سنتی‌ترین و عقب مانده‌ترین روش به تجارت بپردازیم بسیار قابل تامل است. البته شاید این روش برای زمان محدود و در شرایط خاص کارکرد داشته باشد اما سوال اینجاست که این روند تا کی قرار است ادامه پیدا کند؟
تهاتر به تنهایی برای مصرف‌کننده داخلی بسیار پر هزینه است. این در حالی است که ما تا کنون صرفا با برخی کشور‌هایی که در حال توسعه هستند توانستیم تهاتر انجام بدهیم، البته در این بین چین مستثنی است. با این حال به نظر می‌رسد کشور‌های در حال توسعه برای تهاتر با کشور ما مجوز‌هایی از کشور آمریکا اخذ می‌کنند تا برخی کالاهای خود را به ما بدهند و این موضوع به اقتصادشان بسیار کمک‌کننده است.
این در حالی است که هیچ کشور توسعه یافته‌ای تا کنون نخواسته با ما به تهاتر بپردازد. سوال اینجاست حالا که ما در حال تهاتر هستیم چرا کالا‌هایی مانند چای و برنج را در برابر نفت میگیریم؟ چرا با کشور‌های توسعه یافته برای گرفتن تکنولوژی به تهاتر نمی‌پردازیم؟ آیا این کار نیازمند چراغ سبز آمریکا به کشور‌های توسعه یافته است؟ یا دلیل دیگری دارد؟ با این حال آن چه که تا کنون دیدیم این است که کشور‌های پیشرفته به خصوص کشور‌هایی که دارای تکنولوژی‌های نو هستند تا کنون با ما وارد هیچ گونه مراوده‌ای نشده‌اند و از سوی دیگر کشور‌های در حال توسعه نیز تکنولوژی خاصی ندارند که بخواهند با ما تهاتر کنند. با این حال به نظر می‌رسد حالا که در شرایط فعلی مجبور به تهاتر هستیم، بهتر است به جای کالاهایی مانند برنج و چایی، تکنولوژی کشورهای توسعه یافته را وارد کشور کنیم.