خواسته‌های فرابرجامی، عامل نافرجامی مذاکرات وین

فتح اله دهقان ‪-‬ با توافق برجام ایران به تعهدات خود عمل نمود و امید به حل اختلافات میان ایران و آمریکا قوت گرفت. در مقابل آمریکا نه تنها به تعهدات خود عمل نکرد بلکه ترامپ با خروج از برجام و استراتژی فشار حداکثری بر ایران معادله را پیچیده‌تر کرد. سیاست فشار حداکثری ترامپ نه تنها موجب تسلیم ایران نشد بلکه موجب سرسختی ایران و وضعیت کنونی زاییده آن تصمیم غلط ترامپ بود.
بایدن در کمپین انتخاباتی خود روی خوش به برجام نشان داد و اعلام کرد به برجام باز میگردد.
بایدن و تیم او مکرر اذعان به غلط بودن خروج ترامپ از برجام کردند. اما، پس از پیروزی در انتخابات در حالی که ایرانیان منتظر برداشتن تحریم‌های ظالمانه بودند، تیم بایدن در عمل با استفاده از اهرم تحریم‌های مغایر حقوق بشری برای فشار بر ایران به قصد گرفتن امتیازهای ورای برجام از ایران هستند. در این راستا حتی به دنبال انعقاد قرارداد برجام پلاس هستند. اظهارات تیم بایدن در کنگره و در مناسبت‌های مختلف شاهد این مدعا است.
در پیش گرفتن این رویه و ادامه سیاست فشار حداکثری توسط واشنگتن موجب شده ایران متقابلا غنی‌سازی ۲۰درصدی را ادامه وبه طرف غنی‌سازی ۶۰ در صدی برود و موجب شکل‌گیری این ایده توسط غربی‌ها شود که ایران به دنبال استفاده از اهرم غنی‌سازی برای اخذ امتیازات ورای برجام است. سیاست آمریکا و عکس العمل ایران به همراهی عواملی دیگر موجب بن بست مذاکرات شده است. به اذعان کارشناسان، شکست مذاکرات وین پیام نامیمونی برای همگان دارد و پیامد آن تشدید بحران خاورمیانه و خلیج فارس است که لاجرم تاثیرات غیر قابل پیش‌بینی بر منطقه وجهان خواهد داشت.
القصه، استمرار و ادامه بحران و از کنترل خارج شدن آن موجب تشدید آلام مردم منطقه و استفاده رقبای غربی‌ها از این وضعیت در رقابت‌های استراتژیک جهانی است که مطلوب غرب نخواهد بود. راه معقول و منطقی برای موفقیت مذاکرات وین و به نتیجه رسیدن آن تعدیل خواسته‌های طرفین درچارچوب برجام است. طرفین مذاکره وین باید بپذیرند که مطالبه و اصرار بر خواسته‌های ورای برجام موجب شکست مذاکرات خواهد شد که برای همه خسارت بار و تهدیدی برای امنیت ملی کشورها، امنیت منطقه خلیج فارس، خاورمیانه وجهان خواهد بود.