معلمان را دریابید

نبی‌اله عشقی‌ثانی فعال اجتماعی معلمان در همه کشورهای جهان مورد احترام و تکریم هستند. هیچ فردی نیست که خاطره زیبایی از معلم خود نداشته و او را به ذهن نسپرده باشد، با این وجود در کشور ما معلمان در همه دوران‌ها با یک حقوق حداقلی روزگار می‌گذرانند، فرزندان‌مان را آموزش می‌دهند والگوی تاثیرگذاری برای دانش‌آموزان هستند. کارکنان آموزش و پرورش نزدیک به نهصد هزار نفر است که شصت و سه درصد آنان معلم هستند و به تدریس دانش‌آموزان اشتغال دارند. معلمان از روستاهای کوچک تا شهرهای بزرگ میلیون نفری، از مدارس کپری در نقاط محروم گرفته تا مدارس شیک و مدرن ‌پایتخت در حال تدریس هستند. نوع استخدام آنان از حق‌التدریس، پاره‌وقت، قراردادی، خرید خدمت، استخدام پیمانی و رسمی فرق می‌کند و در مدارس دولتی یا غیردولتی تدریس می‌کنند و دریافتی متفاوتی دارند. معلمان به حدود پانزده میلیون دانش‌آموز در صدوده هزارمدرسه درس می‌دهند. معلمان زندگی معمولی و ساده‌ای دارند، آنان قانع و کم‌ توقع هستند و با عزت‌نفس بالا و بدون انتظارات غیرمتعارف روزگار می‌گذرانند. تنها بعد از گرانی‌های افسارگسیخته وتورم همه‌جانبه یکی، دوسال اخیر است که از تجمع معلمان معترض به حقوق‌های کم در نقاط مختلف کشور و اظهار ناتوانی در تامین هزینه‌های خانواده‌شان خبرهایی منتشر می‌شود که درخواست افزایش حقوق دارند. در این بین اجرای طرح طبقه‌بندی معلمان برای افزایش حقوق آنان مطرح می‌شود. گفته شده قرار است معلمان در پنج گروه با عناوین آموزشیار معلم شامل ۳۰درصد معلمان، مربی معلم شامل ۲۰درصد معلمان، استادیار معلم برای۲۰درصد معلمان، دانشیار معلم برای۲۰درصد معلمان و استاد معلم شامل ده درصد معلمان طبقه‌بندی شوند و با در نظرگرفتن مدارک تحصیلی و سابقه کاری آنان حقوق‌ها افزایش داده شود. اکنون این سوال برای برخی از دانشگاهیان پیش آمده که با وجود جایگاه والای شغل معلمی که ستودنی بوده وبسیار ارزشمند است، چرا برای معلمان آموزش و پرورش از عناوینی استفاده شده که اختصاص به اساتید دانشگاه دارد و می‌تواند مباحث جدیدی را در سطح جامعه ایجاد کند که ضر‌ورتی ندارد، مگر ما کمبود عنوان داریم. همه آگاه هستند که در کشور ما حقوق معلمان از میانگین حقوق کارکنان در سایر دستگاه‌ها کمتر است در حالی که در کشورهای پیشرفته حقوق معلمان با حقوق مهندسان و پزشکان برابری می‌کند یا بیشتر است. از منظری دیگر دولت می‌گوید به دلیل آمار بالای تعداد معلمان افزایش حقوق آنان بار مالی زیادی بر بودجه دولت می‌افزاید که قادر به تامین منابع مالی آن نیست. اما گرانی‌های فزاینده، مخارج و هزینه‌های زندگی را آنقدر افزایش داده است که تامین آن برای هیج گروهی میسر نیست تا بدان حد که این طبقات نجیب و فهیم هم دیگر توان تحمل آن را ندارند. لذا از دولت سیزدهم که خود را حامی اصلی طبقات کم‌درآمدتر می‌داند و تامین معیشت مردم از شعارهای اصلی آن بوده است، انتظار می‌رود معلمان را دریابد و با همراهی مجلس به فوریت برای افزایش حقوق معلمان در حد تورم و گرانی‌ها اقدامی سنجیده به‌عمل آورد.