روزنامه آفتاب یزد
1400/10/15
افسوس
یکی از مشکلات جدی در سپهر سیاسی کشورمان که این روزها خیلی به چشم آمده احساس بی‌نیازی برخی مسئولان به مردم است. مجسمه و تابلو عینی چنین مسئله‌ای رویکردهای چند روز گذشته مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران است.وقتی یک خبرنگار خوش ذوق و جسور در سیاهی شب جرات می‌کند و به دل اتوبوس‌های بی‌آرتی در خطوط خاص پایتخت می‌زند و گزارشی غیر کلیشه‌ای تهیه می‌نماید به جای آنکه معضل طرح شده (اتوبوس خوابی) باعث نگرانی و رنجش مسئولان مربوطه شود بالعکس گویا آنان را جری‌تر کرده و زمین وزمان را می‌خواهند به هم بدوزند تا اثبات کنند خبری نیست و شهر در امن و امان است.
مهدی چمران ابتدا گفت مسئله حاشیه‌ای است و وقتی دید کماکان گزارش منتشر شده در رسانه‌ها بازنشر و تحلیل میشود با کمک زاکانی شهردار تهران خبر از رفع و رجوع مشکل داد. چگونه؟ مثل همیشه بناست صورت مسئله پاک شود! یعنی اجازه ندهند بی‌خانمان‌ها وارد اتوبوس‌های بی‌آر تی شوند و اینگونه کسی عکس منتشر نکند تا رسانه‌های بیگانه سوء استفاده کنند.
بهرحال موضوع جدید و بدیعی نیست. ما عادت کردیم به این رویکردها. مشکلات را با جارو زیر قالی پنهان می‌کنیم و خود را به آن راه می‌زنیم! دریغ از اینکه جوب خوابی، گور خوابی و اتوبوس خوابی به شکل‌های مختلف تبدیل می‌شوند! فلذا معضل به قوت خود باقیست.
مشکل اصلی و عمیق همان است که عرض کردم. مهدی چمران‌ها با کمک یکسری نهادها خود را بی‌نیاز از رای مردم می‌دانند. کدام مسئول که به رای مردم نیازمند است می‌تواند اینگونه بی‌توجه و سطحی در مورد معضلات بزرگ اجتماعی کشور اظهار نظر و راه‌حل ارائه دهد. اگر پیوند محکم و اصیل میان رای و مسئولیت بود همین امروز مهدی چمران باید از فشار مردم، ان جی اوها و رسانه‌ها استعفا می‌داد و در منزل به استراحت می‌پرداختد!
اما افسوس، افسوس، افسوس!
سایر اخبار این روزنامه
دانش‌آموزانی که چندین برابر معلمان خود در آمد دارند!
هیچگونه ضرب الاجلی برای رسیدن به توافق در وین وجود ندارد
دپوی خودروها موجب التهاب در بازار میشود
اردوغان می‌ماند یا دموکراسی؟
فلسفه اجباری بودن آموزش عمومی در جهان
محکوم به مرگی گریخته است!
رسم مهمانی این نبود
رجز خوانی چمران برای اتوبوس خواب ها!
مسئولان باز هم غافلگیر شدند!
افسوس
