سه گل ثانیه پایانی هشداری برای استقلال

یادداشت آرمن ساروخانیان     بازی با مس رفسنجان برای استقلال پایان خوشی داشت و قهرمانی نیم‌فصل شاگردان مجیدی را قطعی کرد. تنها نکته منفی برای استقلال این بود که برای اولین بار در یک بازی دو گل دریافت کرد. استقلال تا هفته دوازدهم تنها دو گل خورده داشت که آمار دفاعی فوق‌العاده‌ای محسوب می‌شود. دروازه استقلال در بازی هفته سیزدهم با آلومینیوم برای سومین بار باز شد و تعداد گل‌های خورده در پایان بازی بعدی با مس به پنج رسید. استقلال هنوز بهترین خط دفاع لیگ بیست و یکم را در اختیار دارد و نمی‌توان بالا رفتن آمار گل‌های خورده را نشانه تزلزل در ساختار دفاعی تیم مجیدی دانست. با این حال نمی‌توان از این نکته گذشت که استقلال سه گل از این پنج گل را در ثانیه‌های پایانی دریافت کرده است. گل‌های خورده در وقت‌های تلف شده بازی با فجر سپاسی و آلومینیوم اراک برای استقلال به قیمت از دست رفتن چهار امتیاز تمام شد و تنها در بازی با مس بود که گل لحظه آخر حریف تأثیری در سرنوشت بازی نداشت. گل فجرسپاسی به استقلال نتیجه فشار تیم میزبان بود، ولی در دقایق پایانی بازی با آلومینیوم و مس از فشار حریف خبری نبود. گل میثم مجیدی تنها شوت در چهارچوب آلومینیوم به دروازه استقلال بود و قبل از آن حسینی مهار چندانی نداشت. در بازی با مس حملات تیم میهمان بیشتر در شروع نیمه دوم شدت داشت و گل لحظه آخر بیشتر نتیجه سهل‌انگاری بازیکنان استقلال در یارگیری روی یک ضربه ایستگاهی بود. بازی با سه مدافع میانی و ساختار دفاعی مناسب به استقلال کمک کرده که گل‌های خورده‌اش را به حداقل برساند، ولی سه گل ثانیه‌های پایانی هشداری برای کادر فنی است که روی تمرکز تیم در این لحظات بیشتر کار کند. گرفتن ریتم بازی راه حل دیگری است که می‌تواند دروازه استقلال را در این دقایق ایمن کند.