پول شویی و پست شویی

سیدمالک لطفیان‪-‬ کسانی که مرتکب جرم پول شویی می‌شوند گناهشان این است که منبع، ماهیت واقعی، محل نقل و انتقال و جابجایی مال نامشروع را عمدا اخفا، پنهان یاکتمان می‌کنند تا کسی به غیر قانونی بودن آن‌هاپی نبرده و از تیغ مجازات خلاصی یابند و لزوما هدف از پولشویی، کسب درآمد و سود نیست که این خود، جرم مستقل دیگری است بلکه هدف، پنهان کردن منشا نامشروع آن است؛ اینگونه اشخاص حتی حاضرند برای رد گم کردن مردم و نظام، بخشی از عواید مستقیم وغیرمستقیم حاصل از جرم منشا را با موسسات خیریه و عام المنفعه به اشتراک گذاشته وبا اهدا کمک‌های نقدی و غیرنقدی به نیازمندان و با پوشش «انگیزه شرافتمندانه» و لطایف الحیل، موجبات تزلزل عنصر روانی و فریفتن قاضی را در دادگاه فراهم نمایند. خوشبختانه این جرم از سال ۱۳۸۶ توسط مقنن جرم انگاری شده و به عنوان یکی از افتخارات حقوق جزای ایران، شویندگان پول کثیف و هر مال نامشروع اعم از عین، حق و منفعت را در تیررس مسئولیت کیفری قرار داده است.
امامع الاسف، پدیده‌ی پیچیده‌تر و لوکس، به تعبیر بنده، «پست شویی» از ذهن قوه عاقله و عقلای قوم مغفول مانده، که مرتکبین آن اشخاص یقه سفید، ذی نفوذ و صاحب اعتبار حکومتی بوده و غالبا ظاهری موجه از خود
به نمایش می‌گذارند و ... با مانور‌های فریبنده خویش اینچنین جلوه می‌کنند که پست و مقام، زخارف دنیا ست و رغبتی به آن ندارند، همان‌ها هستند که در پشت صحنه قدرت، مبادرت به آرایش تیم سیاسی و اقتصادی کشور می‌نمایند، آن‌ها منشا انتقال قدرت به اشخاص و گروه‌های متبوع خود را مخفی نموده و ترجیح می‌دهند با جلوس نامرئی و نامحسوس در حاکمیت، نام و نشانی از محافل غیر رسمی خویش در شطرنج سیاست بر جای نگذارند و البته منظورم «دولت سایه» که در عرف سیاسی کشورها وجود دارد و مفید است، نمی‌باشد؛ مثلا آقای سعیدجلیلی ممکن است مشاوره‌های خوبی به دولت بدهد و بر کسی پوشیده نیست؛ اما آیا کسی می‌داند که آقای
م. ک مدیر عامل سابق شرکت... را آقای «ع. ا» به وزیر سابق نفت تحمیل نمود، یا اینکه آقای «م» مسئول سابق در این وزارتخانه همه کاره است، یا نقش آقای «ح. م» در امور فرهنگی... کشور و آقای «ع. ح» در امور... وقس علیهذا.
مرتکبین این دست از اعمال و انتصابات، چون مستظهر به هسته اصلی و مرکزی قدرت هستند تمایلی به وضع قانون بازدارنده و شیشه‌ای ندارند تا بتوانند با پنهان کاری و دور از چشم مراجع نظارتی در گعده‌ها ی محفلی خویش، پازل منصوبین را طراحی وبه تصمیم گیران القا نمایند. بدین ترتیب، معلوم نیست گناه این همه ناکارآمدی و بحران مشروعیت که برای نظام خون بهای شهیدان، به ارمغان رسیده، به عهده کیست؟ والله خیرالماکرین