سایه روشن‌های یک جشنواره پرحاشیه!

امید مافی‪-‬ بین دیروز و امروز انگار راهی جز جنجال و آنارشیسم و استقبال کم رنگ و پایانی نه چندان دلگرم کننده نبود. جشنواره چهلم فیلم فجر در حالی به خط پایان رسید و سیمرغ‌ها را به پرواز واداشت که لو رفتن سیاهه برندگان جشنواره قبل از سوت آغاز از سوی یک سایت سبب شد تا از حرارت حاکم بر جشنواره کاسته شود و پیش از آنکه اتفاقی بیفتد و نفس‌ها به صدا درآید اسرار هویدا شود.
جشنواره‌ای که در چهلمین سالگرد برپایی خود قرار بود تنور هنر هفتم را گرم نگه دارد و صندلی‌های سینماها را به تسخیر دوستداران فیلم‌های ایرانی درآورد، وقتی اسیر امیکرون شد و کرونا جلوتر از سکانس‌های مه آلودش قدم برداشت، به هدف خود نرسید و اینچنین شد که هرم گرمای هرساله از کالبد یک فستیوال پر سر وصدا رخت بربست و تقویم خسته و بی‌رمق روزهای خوبی را سپری نکرد.
حیرت‌آور اینکه امسال برای اولین بار سیمرغ بلورین فیلم برگزیدگان جشنواره نیز اهدا نشد و اختلال در رای گیری و ادعای سنگین تقلب موجب شد تا فیلم مورد علاقه حاضران در جشنواره به محاق برود و هیچ کس نپرسد: به راستی صیانت از آرای تماشاگران تا این اندازه سخت و ناممکن بود که در روز آخر رشته‌ها پنبه شد و وزارت فخیمه فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت ابراهیم رئیسی مجبور به حذف یک بخش مهم گردید؟! طرفه اینکه در نظر گرفتن بیشترین جوایز برای «موقعیت مهدی» ساخته رسانه ملی و به به و چه چه مداوم از تلویزیون پیمان جبلی ابهام و ایهام را بر صندلی حقیقت نشاند تا بسیاری در برج میلاد این سوال ساده را از یکدیگر بپرسند که جشنواره چهلم به کدام سو
رفته و اصلا آیا فرجام آن تناسبی با واقعیت‌های موجود دارد؟


غبار ابهام در آدینه چهلمین جشنواره زمانی بیشتر در قاب چشم‌ها قرار گرفت که شبکه تلویزیونی نمایش که کار پخش مستقیم مراسم را بر عهده داشت با قطع و وصل مداوم سوهان بر اعصاب سینمادوستان کشید و در بلبشوی یک شب پرالتهاب معلوم نشد خروجی جشنواره چه بوده است!
هر چه هست جشنواره با تمام حاشیه‌ها و حرف و حدیث‌ها پرونده خود را بست و با درو کردن جوایز توسط عوامل موقعیت مهدی و علفزار دست دیگر رقیبان تا حد زیادی کوتاه ماند تا هادی حجازی فر همبال انبوه سیمرغ‌ها در جاده لغزنده خوی به این برداشت برسد که از رد خون تا موقعیت مهدی راه زیادی را طی کرده است.