دشواری‌های یک مذاکره

سید علیرضاکریمی‪-‬ مذاکرات وین در ایستگاه آخر قرار دارد و بنا به گفته مطلعین هم دشوار شده و هم پیچیده! به نوعی اگرچه توافق قطعی است ولی در عین حال رایزنی‌های آخر برای گرفتن امتیاز بیشتر حسابی داغ است.همانند مشتری که برای خرید خودرویی وارد نمایشگاه شده و خودرو را پسندیده و حتی حدود قیمت را هم قبول دارد ولی سعی می‌کند پای قولنامه تا جای امکان تخفیف بگیرد.فلذا خرید قطعی است اما رقمی که در قرارداد ذکر و ثبت می‌شود ممکن است کمی تغییر به نفع خریدار داشته باشد.
واشنگتن و تهران نیز در چنین شرایطی قرار دارند.ایران و مذاکره کنندگان‌اش تلاش دارند با امتیازهای حداکثری از سر میز مذاکره بلند شوند و راهی تهران گردند ودر مقابل رابرت مالی و همکاران‌اش نیز نمی‌خواهند وقتی به آمریکا بازگشتند از طرف تندروهای مجلسین و لابی‌های صهیونیست سرزنش شوند.به همین دلیل است که همه ناظران بر دشواری‌های این مرحله تاکید و اصرار دارند.
البته در این میان یک نکته حتمی است و آن اینکه چه تهران و چه واشنگتن برای حصول توافق و تلف نشدن زمان نیازمند نرمش و تعدیل مواضع خود هستند.تلفن‌هایی که این چند روز در خیابان سی تیر تهران به صدا در آمده نشان می‌دهد غرب این انتظار را از ایران دارد که قدری از موضع هسته‌ای خود عقب نشینی کند.حتما این روزها کاخ سفید هم شلوغ‌تر است.تحلیلگران میز ایران در این کاخ مدام در حال سبک وسنگین کردن پیشنهادهای روی میز هستند تا بتوانند با راه حلی کار را تمام کنند. اگرچه گره‌های آخر جزو محرمانه هاست ولی می‌توان حدس زد تهران بر سر تضمین‌های آمریکا حرف دارد و واشنگتن بر سر سانتریفیوژ‌های پیشرفته ایران.باید این روز‌ها اخبار رسمی و غیر رسمی هسته‌ای را به دقت رصد کرد.