پیمانکار یا سارق؟

مجید ابهری‪-‬ در میان اخبار گوناگون، گاهی انسان خبرهایی را ملاحظه می‌کند که بین خندیدن و گریستن متحیر میماند. خبر تخریب سازه‌های عمرانی شهری مخصوصا در تهران موجب ایجاد بدبینی و سوءظن در شهروندان نسبت به خدمات سازمانهای عمرانی و خدماتی می‌شود. خوشبختانه نیروهای انتظامی با تلاش‌های تحسین برانگیز موفق به شناسایی و دستگیری سارقان قطعات یکی از پلهای نوساز در تهران گردیدند. ضمن تشکر از مامورین تلاشگر پلیس؛ از شناخت سارقین حیران و متعجب شدیم چراکه این بار سارقین از جنس دزدان معمولی نبوده و خود را از پیمانکاران همین پل کذایی معرفی نمودند وعدم پرداخت هزینه‌های انجام شده پل را دلیل سرقت اعلام کردند. دیگر این بهانه «عذربدتر از گناه» قلمداد می‌شود. فرض بر اینکه سازمان مربوطه پول پیمانکاران را پرداخت ننموده، آیا باید در عوض، قطعات پل را باز کرده وبا جان هزاران مردم بیگناه بازی کند؟ اگر این قاعده شوم در جامعه رایج گردد؛ از این به بعد باید شاهد کندن تیرآهن و میلگردها از ساختمانهای دارای بدهی باشیم. یعنی حقیقت «سنگ روی سنگ بند نمیشود» اینجا مصداق پیدا میکند. البته باید توجه داشت که پیمانکاران نیز به اعتبار دریافت هزینه‌های انجام شده برای خود تعهدات مختلف ایجاد کرده ودر صورت تعلل در پرداخت با مشکلات مختلف روبرو میشوند. اما به هر جهت این دلایل، توجیه مناسب و قابل قبولی در این حرکت نادرست می‌باشد. بالاخره هر سازمان و هرنهاد بخش مافوقی دارد و علاوه بر آن دیوان عدالت اداری و سازمان بازرسی کل کشور مدافعین حقوق مردم هستند و قهرا این افراد به نهاد‌های یاد شده مراجعه نکرده‌اند و در لجاجت‌های بی‌منطق چنین زیان‌هایی به مردم وارد می‌نمایند. در نهایت این هزینه‌ها از جیب مردم و از خزانه عمومی باید پرداخت شود. بنابر نکات فوق الاشاره باید نهادهای متولی قاطعانه در قبال اینگونه رفتارهای ضد اجتماعی ایستادگی کرده و اجازه ندهند جان مردم به بازی گرفته شود.