خسران ابدی/ افسردگی چه کسانی را از دنیای هنر گرفته؟

شهروندآنلاین: سالی که با مسمومیت دارویی آزاده نامداری آغاز شده بود، با مسمومیت دارویی زهره فکورصبور نیز پایان یافت. این موضوع اما همچنان ادامه دارد و باید برایش فکری کرد. موضوعی که تاکنون نام‌های بزرگی از صادق هدایت تا غلامرضا تختی و غزاله علیزاده را از این سرزمین گرفته و بی‌شک، تا زمانی که انسان و زندگی ادامه دارد، این خسران نیز در آینده ادامه خواهد یافت.

دنیا چه بزرگانی را از دست داده؟!

تاریخ دنیا پر است از کسانی که خودخواسته دنیا را ترک کرده‌اند. از کلئوپاترای مصری تا سافو شاعر یونانی و هانیبال سردار کارتاژی، تا نام‌هایی چون ارنست همینگوی و مرلین مونرو که معروف‌ترین نام‌هایی هستند که در قرن بیستم خودخواسته دنیا را ترک کرده‌اند.

بی‌تردید در مرور اسامی هنرمندانی که خودخواسته دنیا را ترک کرده‌اند؛ ارنست همینگوی و مرلین مونرو با هر متر و معیاری بزرگ‌ترین نام‌های این فهرست بوده‌اند. اما با این حال، این فهرست منحصر به این دو نام بزرگ نمی‌شود یا به عبارت بهتر نام‌های بزرگ این فهرست فقط همین دو نفر نیستند. از ویرجینیا وولف، نویسنده فمینیست انگلیسی که در سال 1941 خود را در رودخانه غرق کرد تا ایمی واینهاوس خواننده و ترانه‌سرای محبوب انگلیسی که در سال 2008 از دنیا رفت و البته کرت کوبین خواننده و موزیسین سبک راک و خواننده اصلی گروه پرطرفدار نیروانا که در سال 1994 به زندگی خود پایان داد.



این فهرست را همچنان می‌توان ادامه داد: رابین ویلیامز بازیگر فیلم‌هایی مانند «انجمن شاعران مرده»، «بیداری‌ها» و «ویل هانتینگ خوب» و برنده جوایزی چون جایزه اسکار، گلدن‌گلوب و گرمی، آرتور کستلر نویسنده و فعال سیاسی چپ و نویسنده کتاب «ظلمت در نیمروز»، تونی اسکات کارگردان فیلم‌هایی چون «مردی در آتش» و «جاسوس‌بازی»، جین سیبرگ و جورج ساندرز هنرپیشه‌های آمریکایی، ریچارد براتیگان نویسنده رمان «صید قزل‌آلا در آمریکا»، رومن گاری نویسنده رمان‌های «پرنده‌ها می‌روند در پرو می‌میرند» و «خداحافظ گری کوپر» و بسیاری دیگر که دریغ نبودن‌شان تا همیشه با علاقه‌مندان فرهنگ و ادب خواهد ماند.

ما چه کسانی از دست داده‌ایم؟

اگر صادق هدایت، غلامرضا تختی و غزاله علیزاده نیز نام‌های بزرگ ما در این زمینه باشند، ما نیز می‌توانیم ادعا کنیم که سگ سیاه افسردگی چه کسانی را از ما گرفته و چه دریغ و دردی که به بار آورده است. مثلا ابراهیم منصفی‌زاده شاعر و نوازنده و نویسنده موسوم به نیمای هرمزگان که در 52 سالگی به زندگی خود پایان داد یا منصور خاکسار نویسنده و روشنفکر، حسن هنرمندی شاعر و مترجم و بسیاری دیگر که به دلیل فرهنگ غالب این دیار در بسیاری از موارد به طور شفاف اعلام نشده است.

در این میان البته در سال‌های اخیر شاید مهم‌ترین پرونده از این جنس به سیدعلی طباطبایی مربوط باشد. بازیگر جوان سینما و تلویزیون و پسر بزرگ کمال طباطبایی تهیه‌کننده سرشناس سینمای ایران که با وجود حضور در فیلم‌هایی چون «سالاد فصل»، «ترانه مادری»، «آشپز باشی» و «باجناق‌ها» درگیر افسردگی شد و درنهایت نیز در 34 سالگی دنیا را واگذاشت و گذشت.

هادی پاکزاد خواننده، آهنگساز و ترانه‌سرای سبک آلترناتیو راک نیز دیگر چهره این فهرست است. هنرمندی که به عنوان یکی از اولین خواننده‌های سبک راک و آلترناتیو در ایران به دلیل نبود زمینه مناسب و جو فرهنگی مناسب چندان دیده و موفق نشد. نکته غم‌انگیز این‌ است که بعد از درگذشت او که برخی از خبرگزاری‌ها علتش را خودکشی اعلام کردند، آلبوم او به نام «تاریکی» منتشر شد و در میان پرفروش‌ترین آلبوم‌های موسیقی قرار گرفت.

درباره داود اسدی، یکی از بازیگران محبوب دهه ۷۰ و ۸۰ نیز چنین شایعاتی درمورد دلیل مرگش شنیده می‌شود و البته سعید روحانی بازیگر فیلم‌های سربازان جمعه و حکم که در حالی که تازه راه موفقیت را یافته بود، در جوانی درگذشت!