میلاد حضرت علی اکبر (ع)مبارک باد

نوائیان – غرض اصلی از مرور تاریخ زندگی خاندان نبوت علیهم‌السلام، تنها ذکر اولیای خدا و روایت وقایع دوران حیات مبارک آن ها نیست؛ این مرور مقدمه‌ای است برای الگو گرفتن، برای شبیه شدن و حرکت در مسیری که آن برگزیدگان الهی پیموده‌اند. حضرت علی‌اکبر(ع)، فرزند برومند سیدالشهدا(ع) که امروز را به مناسبت سالروز ولادت او، روز جوان نامیده‌اند، یکی از همان الگوهایی است که برای شناختن آن، گریزی از مرور تاریخ و بررسی شواهد و اسناد نداریم. وی در زمره برجسته‌ترین شهدای واقعه عاشورا قرار دارد و چنان‌که می‌دانیم، کسانی که افتخار هم‌رکابی با سالار شهیدان(ع) را یافتند و همچون مولایشان فریاد «إنّی لَا أرَی المَوتَ إلاّ سَعادَةً وَ لَا الحَیاةَ مَعَ الظّالِمینَ إلاّبَرَماً» سر دادند، دستچین شده جمع بهترینِ خلق بودند؛ حال اگر حضرت علی‌اکبر(ع) را در جمع بهترین‌ها، بهترین بدانیم، جایگاه و مقام والای او، از توصیف و تذکر بی‌نیاز است. هر چند وی را، به دلیل شهادت در اوج دوران جوانی، بهترین الگو برای جوانان دانسته‌اند؛ اما علی‌اکبر(ع)، هم او که به تعبیر پدر بزرگوارش، «اَشبهُ الناس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسول‌ا...» بود، به حکم آیه 21 سوره احزاب، «لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»، برای همه مردم، صرف نظر از جنسیت و سن و سال، الگویی پسندیده و عالی محسوب می‌شود. خلاصه‌ای از تاریخ زندگی علی‌اکبر(ع) حضرت علی اکبر(ع) نخستین فرزند پسر امام حسین(ع) است. تاریخ ولادت او در «مقتل مُقَرَّم» و چند منبع دیگر، یازدهم شعبان سال 33 هـ.ق ذکر شده است. امام حسین(ع)، به دلیل علاقه فراوان به پدر بزرگوارش، نام سه فرزند پسر خود و از جمله علی اکبر(ع)، را «علی» گذاشت. به دلیل تشابه اسمی، پسر اول به علی‌اکبر(بزرگتر)، پسر دوم به علی اوسط(وسطی) و پسر سوم به علی‌اصغر(کوچکتر) مشهور شد. «ابن قولویه»، در کتاب «کامل الزیارات»، کنیه حضرت علی‌اکبر(ع) را «ابوالحسن» آورده ‌است. مادر آن بزرگوار، لیلا، دختر ابی‌مرة بن عروة بن مسعود ثقفی بود.(ترجمه مقاتل الطالبیین؛ جواد فاضل؛ ج1؛ ص120) «ابن‌سعد» در کتاب «طبقات‌الکبری» نام مادر حضرت علی‌اکبر(ع) را «غزاله» ضبط کرده ‌است. با این حال، در میان مورخان، نام لیلا، برای مادر آن‌حضرت، بیش از دیگر نام‌ها شهرت دارد.(نگاه کنید به: الکامل فی التاریخ؛ علی بن محمدبن اثیر؛ ج4؛ ص 74؛ همچنین: تاریخ طبری؛ محمدبن جریرطبری؛ ج5؛ ص 446) از وقایع دوران حیات حضرت علی‌اکبر(ع)، تا زمان ورود به کربلا و واقعه عاشورا، اطلاع زیادی در دست نیست. «ابن‌اعثم کوفی» در کتاب «الفتوح»، ضمن نقل سخنان امام حسین(ع) و از بیان مبارک ایشان، حضرت علی‌اکبر(ع) را در ظاهر، اخلاق و اندیشه، شبیه‌ترینِ مردم به رسول‌خدا(ص) توصیف کرده‌است. «ابوالفرج اصفهانی» در «مقاتل‌الطالبیین» و «ابن‌ادریس حلی» در «السرائر»، آورده‌اند که حضرت علی‌اکبر(ع) از جد بزرگوارش، امام علی(ع) و تعدادی از اصحاب رسول‌خدا(ص) روایاتی نقل کرده‌است. اشعاری که در مدح این پسر برومند امام حسین(ع)، توسط شاعران هم عصر او سروده شده، نشان دهنده شخصیت شجاع، آگاه و آزاده حضرت علی‌اکبر(ع) است. نمونه‌هایی از این اشعار در کتاب‌هایی مانند «مقتل خوارزمی»، «مقاتل الطالبیین» و «لهوف» گردآوری شده. ظاهراً سن آن حضرت هنگام شهادت 25 سال بوده‌است. او همراه با پدر بزرگوارش، امام حسین(ع)، در اواخر سال 60 هـ.ق از مدینه خارج شد و سرانجام در روز عاشورای سال 61هـ.ق، در واقعه عاشورا به شهادت رسید.