نامداران گمنام

مجید ابهری ‪-‬ همواره در طول تاریخ کشور ما مردان وزنانی هستند که به دور از تلاش برای آب ونان و شهرت و مقام، گمنام ومظلومانه
در غبار زمان گم شدند. نه اینکه نام ونشانی نداشتند نه بلکه از دیده و شناخته شدن می ترسیدند و با تمام وجود اعتقاد داشته ودارند که کار برای خدا و به سوی او هر چه مخفی‌تر بهتر و زیباتر. هیچ فکر کردیم چرا این انسان‌های ناب و خدایی نام سربازان گمنام امام زمان عج را برای خویش انتخاب کرده اند؟ آنها در هجوم‌های وحشیانه دشمنان وکینه توزان، مظلومانه به خاک وخون غلتیدند بدون آنکه عکس و گزارشی در موردشان منعکس گردد. خانواده‌های مظلوم ومحجوب آنها در سکوت و خفا اشک ریختند و بغض شان را در گلو شکستند.می‌دانید چرا؟ اول به خاطر آنکه داغ شیون و ناله را بر سینه های دشمنان بگذارند. دوم برای آنکه دشمنان خدانشناس به سراغ والدین یا زن وفرزند آنها نروند.هرچند شیر زنانی که چنین شیربچگان به عرصه آورده اند، ترس را به بازی می‌گیرند. اما آن مزدوران حتی به کودکان شیر خوار و خردسال نیز رحم نکرده وبارها یادگاران گران قیمت این عزیزان را به خاک وخون کشیده اند.اینک در سال نو به این
اسوه های صبر وایثار به خاطر فرزندان پاک فطرت و مومن درود می‌فرستیم و به پرورش چنین الگوهای بی بدیل به آنها دستمریزاد می‌گوییم. فراموش نخواهیم کرد که امنیت و آرامش امروز ما مدیون خون مقدس آنهاست. در کشور وجامعه ما اولین شرط حضور وعضویت آنها گمنامی وبی نامی بوده و به همین منوال تا پایان خدمت آنها فارغ از معیار وضابطه اجرایی، شهادت مقدورترین پیش بینی در مسیر خدمت آنهاست. قبل ازپیروزی انقلاب اسلامی کارکنان دون پایه ساواک سازمان جهنمی امنیت واطلاعات نیز برای خود حاشیه قدرت و وحشت داشتند که کسی جرات وشهامت گفتگو با آنهارا نداشت.افراد همسن من به خوبی این نکته را به یاددارند ومی‌توانند بر ظلم آنها ومظلومیت نیروهای حاضر شهود بسیار خوبی باشند.به هر حال در این قرن وفصل وسال جدید به روان پاک شهدای حفظ امنیت کشور درود فرستاده و برای نیروهای فعال و حاضر آن سلامتی وتوفیق آرزو می نماییم.