سیاست‌های تفرقه افکنانه بین دو ملت ایران و افغانستان

جعفر بای‪-‬ سیاست‌های توطئه افکنانه دشمن برای ایجاد تفرقه بین دو ملتی است که تاریخ مشترک در یک سرزمین و تجربه زیست مسالمت آمیزانه‌ای داشتند. این دو ملت در گذشته‌ای نه چندان دور در مرزی مشترک به صورت یک ملت واحد بوده هم اکنون نیز زبان مشترک، دین، آیین و فرهنگ مشترکی دارند. لذا باید هوشیارانه به دشمن مشترک‌شان اجازه تفرقه‌افکنی ندهند. دو ملتی که تاریخ مشترکی را تجربه کردند و هم اکنون نیز اشتراکات فراوانی دارند اما دشمن بین آن‌ها جدایی انداخته و برای این جدایی هزینه‌های سنگینی نیز پرداخت کرده است. نفرت‌پراکنی دشمنان مشترک بین دو ملت، خائنانه و برای ایجاد تفرقه و جدایی است که مجدد این سیاست نادرست و شیطانی را آغاز کرده است. این مردم یعنی افغانستانی‌ها که به علت حمله دشمنان به عنوان مهاجران مهمان ما بودند و برای ما در همه حال عزیز و گرامی هستند. شعور ایرانی و فهم افغانی هیچگاه به دشمن اجازه نمی‌دهد که بین این دو ملت بزرگ تفرقه و دشمنی ایجاد کند. ایرانیان نیک پندار و افغانستانی‌های نیک گفتار هیچ گاه فریب دشمن قسم خورده را نمی‌خورند و مصمم به سان یک ملت واحد همچون گذشته در کنار هم زندگی مسالمت آمیز، شیرین و پرخاطره‌انگیز را ادامه خواهند داد. مهمانان مهاجر افغانی عناصری قدرشناس از ایرانیان جز خاطرات خوب، دوستی، مهربانی و محبت چیز دیگری را در حافظه تاریخی خویش ندارند. جغرافیای واحد دو ملت یک سرزمین مشترکی بوده است که متاسفانه با اجداد همین دشمن امروزی بین دو ملت جدایی به وجود آمده است. دولت ایران به هنگامی که افغانستان مورد تهاجم دشمنان قرار گرفته شد هیچ گاه محدودیتی برای مهاجرین افغانستانی قائل نشد. مشترکات بین این دو ملت باعث شد که اینان به راحتی وارد کشور ما شوند. هیچگاه این توطئه‌های شکاف افکنانه دشمن بین این دو ملت نتیجه نخواهد داشت. این دو ملت هیچگاه در مقابل هم به عنوان دشمن قرار نخواهند گرفت. اهداف پنهان اختلاف‌افکنی ریشه در دشمنی دشمنان مشترکی دارد که بین ما جدایی افکندند. امروزه متاسفانه سیاست‌های افغان هراسی بین ایرانیان و ایرانی هراسی بین افغانیان رواج پیدا کرده است و این از توطئه‌های دشمنان قسم خورده این دو ملت است. هوشمندی این دو ملت در این چنین مقطع تاریخی از اوجب واجبات است و حتما باید مورد توجه قرار بگیرد.