هنرمندان به میدان آمدند رضا رویگری و قصه‌ تلخ چهره‌ها در آسایشگاه

ویدئو منتشر شده از حرف‌های تلخ رضا رویگری در آسایشگاه کهریزک خاطره‌ی چند همکار دیگر او مثل مهری مهرنیا و ثریا حکمت را زنده می‌کند که سال‌ها قبل از بودن در آسایشگاه سالمندان یا مشکلات مالی گله‌مند بودند.
به گزارش ایسنا، روز گذشته ویدیویی از رضا رویگری بازیگر، سینما، تئاتر و تلویزیون منتشر شده که در فضای مجازی در صفحه‌های مختلف هنری و خبری بازنشر شده است. رویگری می‌گوید که از یک هفته قبل در آسایشگاه کهریزک رها شده و امکان تماس با بیرون را هم ندارد و به کمک مردم و مسئولان نیازمند است.
این ماجرا از سوی یکی از دست‌اندرکاران آسایشگاه سالمندان کهریزک تایید و نیز تاکید می‌شود که تمام کسانی که در این آسایشگاه بستری می‌شوند باید توسط یکی از بستگان درجه یک خود به آنجا برده شده باشند و جز این راهی برای ماندن در آنجا ندارد.
همچنین صبح ششم اردیبهشت‌ماه چند همکار و دوست رضا رویگری از جمله علیرام نورایی و شهربانو منصوریان به نمایندگی از جمعی همکاران دیگر خود به ملاقات در آسایشگاه رفتند و پرویز پرستویی هم که در سفر است، در تماسی تصویری با رویگری صحبت کرد.


پرستویی تایید کرد که قرار شده با پیگیری‌های این گروه و یکی از دوستانش به نام علیرضا اصغری منزلی به همراه پرستار برای رضا رویگری فراهم شود تا پس از بهبود شرایط جسمی و ترخیص از آسایشگاه در آنجا اقامت کند.
همچنین تاکید شده که این محل اقامتی متعلق به خانواده رویگری نخواهد بود و صرفا در اختیار هنرمندانی با شرایط مشابه قرار خواهد گرفت.
در حال حاضر رویگری در آسایشگاه کهریزک تحت درمان است و فیزیوتراپی، کار درمانی و نکات بهداشتی برای او انجام می‌شود.
بازیگر فیلم‌های «اجاره نشین‌ها»، «شب بیست و نهم»، «دل‌شکسته» و سریال تاریخی «مختارنامه» که زمستان سال گذشته برای بازی در یک نقش فیلم «پیر پسر» به کارگردانی اکتای براهنی جلوی دوربین رفت، در موقعیت‌های مختلف از اینکه رسیدگی‌های لازم به هنرمندانی چون او که پس از سال‌ها کار دچار مشکلات مالی هستند و هیچ حمایت و مزایایی برای بازنشستگی ندارند، انتقاد کرده بود.
حرف‌های رضا رویگری روی تخت آسایشگاه کهریزک مشخص نمی‌کند که حضور ناخواسته‌اش در آنجا بابت مشکلات مالی است یا خانوادگی یا هر دو، اما هر چه باشد از تلخی و تاسف انتشار این تصویر -که ای کاش به این شکل اتفاق نمی‌افتاد- کم نمی‌کند بویژه آنکه هنرنمایی او در بازیگری و صدای دلنشینش با سرود معروف «ایران ایران » هنوز در ذهن و خاطر بسیاری از تماشاگران و علاقه‌مندانش زنده است و فیلم‌های دیگری هم با بازی این هنرمند در راه است.
رویگری با نشستن در مقابل این دوربین، خاطره مهری مهرنیا را بیش از بقیه زنده کرد؛ بازیگری که حدود ۱۵ سال قبل در یک آسایشگاه گله می‌کرد و می‌گفت: « به من گفتند برای ۱۰ - ۲۰ روز به آن‌جا می‌بریمت تا حوصله‌ات سر نرود، اما آمدیم و دیگر ماندگار شدیم.»
مهرنیا در دیداری که خبرنگاران در سال ۱۳۸۷ با او در کهریزک داشتند، گفته بود: «هیچ‌جا خونه‌ی خود آدم نمی‌شه، اما به من گفتن برای خرج مریضی، اونو فروختن.»
مهرنیا همچنین گله کرده بود از این‌که هیچ یک از بازیگران و مسوولین سراغی از او نمی‌گیرند، «تا سر پایی و می‌توانی کاری انجام بدهی، همه مریدت هستند و همه تو را می‌خواهند، اما وقتی از دست و پا افتادی، دیگر هیچ‌کس نگاهت هم نمی‌کند.»
این وضعیت برای ثریا حکمت هم که سال ۱۳۹۵ در جوار مزار مهرنیا به خاک سپرده شد، به شکلی دیگر تکرار شده بود و این بازیگر به دلیل مشکل مالی می‌خواست گوشه خیابان چادر بزند و می‌گفت: «اگر قرار است بعد از مرگم قبری در قطعه هنرمندان به من بدهند در زمان زنده بودنم بدهند تا آن را بفروشم، اما گفتند نمی‌شود. امثال من در سینما زیاد هستند، ما فراموش‌شدگان هستیم.»
این دست اتفاق‌ها، بار دیگر بر لزوم پیگیری وضعیت بیمه بازنشستگی و تامین امنیت شغلی سینماگران تاکید می‌کند که سال‌هاست فقط در حد شعار از سوی مسئولان شنیده می‌شود.