مراقب باشید روح فوتبال نمیرد

این روزها آنقدر درجه جدول لیگ برتر بالا رفته که همه نسبت به تعیین وضعیت صدر و قعر جدول حساس شده‌اند. دو تیم به‌صورت مشخص شانس قهرمانی دارند و اتفاقاً این دو تیم رقابتی به قدمت تاریخ فوتبال ما دارند. هواداران دو تیم در فضای مجازی هر روز با هم مواجه می‌شوند و مصاحبه‌های بازیکنان و کادر فنی و پیشکسوتان دو تیم هم بوی صمیمیت و رفاقت نمی‌دهد. در انتهای جدول اگرچه رقابت تا این اندازه داغ نیست؛ اما به‌دلیل مشخص نبودن تیم‌های سقوط کننده به لیگ دسته اول، هنوز تیم‌های پایین جدولی، بختی برای بقا برای خود قائلند. آنچه اهمیت پیدا کرده امتیاز بازی‌ها نیست. جنگی است که بیرون زمین و در صفحات رسانه‌ها دیده می‌شود. متأسفانه ویروس بیانیه‌نویسی خیلی زود تمام فوتبال ما را درگیر کرد و همه رو به این رویه غلط آوردند. تصمیم‌های نادرست تیم‌ها به بیانیه‌نویسی منتهی نشد و باشگاه‌ها به خود اجازه دادند به زمین و زمان اتهام‌های ریز و درشت بزنند و تیم‌های دیگر را به کم‌کاری، تبانی و تلاش ناصواب برای موفقیت متهم کنند. آنچه رقابت در پایین و بالای جدول را تلخ می‌کند دقیقاً همین رفتارهای بیرونی است. منچسترسیتی در دو بازی که در تاریخ فوتبال ماندگار خواهد شد، مبارزه برای صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا را به رئال مادرید باخت؛ اما بعد از بازی پپ گواردیولا با کارلو آنچلوتی دست داد، در آغوشش گرفت و صعود به فینال را به او تبریک گفت. آنچه فوتبال را زیبا می‌کند همین روح و روحیه است. حواسمان باشد در گرمای رقابت برای قهرمانی یا تلاش برای بقا، روح فوتبال را نکشیم. روح فوتبال با رقابت سالم و تحمل و پذیرش شکست مترقی می‌شود و باید مراقب باشیم این روح را از بین نبریم. یادمان باشد برای فرار از مسئولیت ناکامی یا شکست، موفقیت حریفان را زیر سؤال نبریم و به آنچه قانون فوتبال می‌گوید احترام بگذاریم.