پشت پرده تقلای هیبریدی اسرائیل

سفر اخیر وزیر کشاورزی رژیم اسرائیل به منطقه «زنگلان» در قره‌باغ که در هفت کیلومتری مرز ایران واقع شده، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. سفری که هدف آن ساخت «دهکده دیجیتال» در منطقه‌ای از جمهوری آذربایجان اعلام شده که سال‌ها به دست ارامنه افتاده بود و دولت باکو بر آن کنترلی نداشت. تلاش اخیر تل آویو برای به اشتراک گذاری فناوری‌های خود  از جمله در زمینه کشاورزی، بخشی از جنگ ترکیبی  یا هیبریدی رژیم صهیونیستی در منطقه برای افزایش قدرت و نفوذ خود است. چرا که از نگاه سردمدارانش  هر چه نفوذ این رژیم به عنوان یک بازیگر در عرصه‌های مختلف افزایش یابد، میزان ضربه‌پذیری آن کاهش می‌یابد. خطری که باید توسعه آن را جدی گرفت و راه‌های مقابله با آن را بررسی کرد. تلاش‌های  این رژیم برای نفوذ خود در خاورمیانه و منطقه اوراسیا را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد. بخش اول حوزه نظامی است که با موانع جدید مواجه شده است.  شلیک موشک، بمباران پایگاه‌های نظامی رقیب، ترور رهبران گروه‌های مقاومت  یا مقامات ارشد سیاسی، اجرایی و علمی، همواره بخشی از راهبرد اسرائیل برای ضربه زدن به رقبایش بوده است. جدیدترین این اقدامات موشک‌باران منطقه زینبیه دمشق، پایتخت سوریه بود. بخش دیگری از حوزه نظامی نیز شامل کمک تسلیحاتی، آموزش نیروهای نظامی و فروش اسلحه است. انستیتو تحقیقات صلح استکهلم (SIPRI) پیشتر در گزارشی نوشته بود که ۶۰ درصد تسلیحات و تجهیزات وارداتی آذربایجان را اسرائیل تامین می‌کند. این رژیم هواپیماهای بدون سرنشین Harop را در طول جنگ قره باغ در اختیار ارتش جمهوری آذربایجان گذاشته بود. البته حوزه نظامی اسرائیل  با قدرتمند‌تر شدن مقاومت،  به روزتر شدن  موشک‌های حزب ا... و حماس که به خوبی در جنگ اخیر غزه شاهد آن بودیم و همچنین  تغییرات قوا در سوریه با تنش آلود شدن روابط مسکو و تل آویو بر سر اوکراین  تا جایی که شاهد اولین شلیک سامانه‌های اس 300 روسیه به جنگنده‌های اسرائیلی در هفته قبل بودیم  و همچنین  جایگزین  شدن نیروهای  مقاومت با نیروهای روسی  به خوبی نشان می‌دهد این رژیم عملا در این جبهه با مشکلات جدی مواجه است. بخش دوم تلاش‌های اسرائیل در افزایش روابط دیپلماتیک و پیگیری عادی‌سازی   با کشورهای مسلمان منطقه است. بخشی از روابط با کشورهای مسلمان غیر عرب در سال‌های گذشته آغاز شده که می‌توان به آذربایجان و ترکیه اشاره کرد. اما بخش دیگر آن در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ بر آمریکا و امضای پیمان صلح ابراهیم رقم خورد که در پی آن، بحرین و امارات روابط خود با تل آویو را به صورت آشکار پیگیری می‌کنند. حتی اواخر ماه ژانویه سال جاری اسحاق هرتسوگ، به نخستین رئیس رژیم اسرائیل بدل شد که به امارات متحده عربی سفر رسمی کرد. چند هفته پیش از آن، رجب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه در تماس تلفنی بی سابقه با همتای اسرائیلی خود روابط تیره خود با این رژیم طی هشت سال گذشته را کنار گذاشت. این تحولات در حالی است که قطار عادی سازی با این رژیم با چشم پوشی دولت‌ها بر کشتار مردم فلسطین و اشغال سرزمین‌های شان همچنان به پیش می‌رود. بخش سوم راهبرد اسرائیل برای افزایش نفوذ خود، در حوزه انتقال فناوری و سرمایه گذاری‌های اقتصادی قابل پیگیری است. نمونه اخیر آن ساخت دهکده دیجیتال در جمهوری آذربایجان است. رژیم صهیونیستی اما پیش از این به ازبکستان و تاجیکستان در حوزه کشاورزی، آبیاری و انتقال فناوری‌های لازم کمک کرده بود. ترکمنستان از حیث ژئواستراتژیک برای رژیم صهیونیستی مهم است، طبق یک ضرب‌المثل در اورشلیم هر فرد از یک هتل در عشق‌آباد می‌تواند ایران را ببیند.  بدیهی است برای مقابله با تحرکات این رژیم در منطقه ابتدا باید شناخت دقیق تری از حوزه‌ها و شیوه‌های عملکردی آن داشت. با وجود آن چه در بالا گفته شد، اسرائیل از نقطه ضعف‌های قابل توجهی نیز برخوردار است. جنگی که بر سر محله شیخ جراح جرقه آن خورد و به مانور خیره کننده نیروهای مقاومت در به ستوه آوردن ارتش اسرائیل و آتش بس ختم شد یکی از نمونه‌های آن است. حملات سال گذشته نیروهای مقاومت و شلیک صدها فروند موشک و خمپاره به سوی سرزمین‌های اشغالی نشان داد که گنبد آهنین رویایی پوشالی برای امنیت این رژیم است. از طرفی، اسرائیل می‌داند که با خروج نسبی روسیه از سوریه و جایگزینی نیروهای  مقاومت  در پایگاه‌های به جا مانده، خطری راهبردی علیه او شکل گرفته است.شاید مجموعه این تحولات باعث شده تا این رژیم بر سرعت تقلاهای  هیبریدی خود برای تغییر موازنه در منطقه بیفزاید.