پیمان مولوی درک فرصت‌ها در واقع بینی مشکلات

روزی نیست که کسی در مورد مهاجرت و رفتن از من سوالی در شبکه های مجازی و یا رودررو نکند، اینکه آیا به نظرتان وضعیت بهبود خواهد یافت؟ ریسک‌ها کمی کم می‌شود؟ می‌توان کورسوی امیدی داشت؟
پاسخ به این سوال‌ها زمانی سخت می‌شود که عاشق کشور و سرزمینی باشی که عملکردها نمی‌تواند امیدی ایجاد کند. انسان زمانی روزنه و کورسوی امیدی را می‌بیند که تمام تلاش‌اش را برای حل آن بکار گیرد. اما زمانی که مسائل دیده نشوند و تلاشی برای حل مشکلات هم صورت نگیرد، کورسو و روزنه امید هم بی‌معنی است.
شانس هم حتی برای کسانی که آماده‌اند روی می‌دهد، واقعیت آن است که جامعه ما حتی آمادگی این مسئله راهم ندارد.
به بیان دیگر در جهانی نامطمئن، آنها که دورنما و برنامه دارند از ریسک‌ها می‌گویند و نگران آن هستند. ما که اصلا به ریسک باور نداریم تکلیف روشن است.


با این همه اما باید گفت که ایران کشور بزرگی است هم مساحتی، هم تاریخی و البته اقتصادی. اما در جهان رقابت، کشورهایی که بتوانند از اندک فرصت‌ها بهره ببرند در نهایت پیروزاند.
با نگاهی به کشورهای موفق مانند چین می‌بینیم که از سال ۱۹۸۵ تا همین چند سال پیش، سر و صدایی به لحاظ اقتصادی نداشت، اما آرام آرام ۸۰۰ میلیون نفر را از خط فقر جدا کرد و درآمد سرانه را به ۱۰۰۰۰ دلار رساند، و با اینکه این درآمد سرانه یک پنجم درآمد سرانه کشوری مانند آمریکاست اما به دومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شده است.
اما چگونه ؟ پاسخ به این پرسش در چند نکته اساسی خلاصه می شود. درک فرصت‌ها، دوری از توهم و برنامه علمی در همه حوزه‌ها!
چرا راه دور برویم در اطرافمان هم تجربه کشورهای موفق ها کم نیستند. امارات یکی از آنها، امروز درآمد سرانه شان از بالاترین‌ها در جهان است اقتصاد این کشور دیگر متکی به نفت نیست.
ایران هم تجربه‌های موفق رشد داشته مثلا بین ۱۳۷۴ تا ۱۳۸۵ با متوسط رشد اقتصادی ۶ درصد یا ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۴ با متوسط رشد اقتصادی ۱۱٪ که می‌توانند تجربه‌های درس آموزی برای اقتصاد کشور باشند.
این تجارب به واقع ترکیبی است از کاهش ریسک، ارتباط جهانی خوب و البته هنر درک فرصت‌ها.
فرصت‌ها برای ما محدودند همانند منابع! البته بیش از نفت ‌و گاز … نیروی انسانی را باید مهم‌ترین منبع توسعه دانست که متاسفانه این روزها چندان پای ماندن ندارد. بنابراین شاید بهتر باشد امید را
با درک مسئله و حل آن و اولویت قرار داشتنش، در نسل گریزپا از وطن ایجاد کنیم.