به گزارش خبرنگار شهروندآنلاین، انگار قرار نیست تیم فوتبال امید ایران رنگ خوشبختی را ببیند؛ تیمی که نزدیک به نیم‌قرن از حضور در المپیک باز مانده، هر دفعه درگیر موضوعاتی عجیب می‌شود که در نهایت با بدترین شرایط در مسابقات انتخابی رویداد بزرگ ورزش شرکت می‌کند و نتایج عجیبی به دست می‌آورد.

با حضور مهدی مهدوی‌کیا در رأس تیم امید از حدود یک سال پیش، این امیدواری به وجود آمده بود که تیم امید این‌بار بتواند با برپایی اردوها و بازی‌های تدارکاتی، همچنین حضور در تورنمنت‌های مختلف طلسم چندین ساله نرفتن به المپیک را بشکند و راهی پاریس شود، اما اتفاقاتی رخ داده که باعث شده همه دوباره از این تیم و عملکردش ناامید شوند.

«با این وضعیت تا فرودگاه مهرآباد هم نمی‌توانیم برویم چه برسد به پاریس»؛ این جمله‌ای است که مهدی مهدوی‌کیا بعد از شکست سنگین 4 بر 2 در دیدار تدارکاتی مقابل پرسپولیس بر زبان آورد که نشان‌دهنده اوضاع عجیب تیم فوتبال امید ایران دارد.

تیم فوتبال امید چند روزی است اردوی خود را برای حضور در مسابقات کشورهای اسلامی آغاز کرده است. این تورنمنت خارج از روزهای فیفا برگزار می‌شود و به همین دلیل باشگاه‌های زیادی در دادن بازیکن به تیم امید همکاری لازم را انجام نداده‌اند. از این رو، تمرینات تیم امید با حداقل بازیکن برگزار شده و حتی مهدوی‌کیا در بازی با پرسپولیس هم نیمی از نفرات خود را در اختیار نداشت. همکاری نکردن باشگاه‌ها با تیم امید باعث ناراحتی مهدوی‌کیا شد.

در روز‌هایی که فوتبال ایران با بلاتکلیفی فدراسیون، برنامه‌هایش برای تیم ملی بزرگسالان، VAR، مجوز حرفه‌ای و خیلی از مسائل مهم دیگر، روی زمین مانده است، تیم امید آن نیز با تمام مصائبش به مشکلات قبلی اضافه شده است. نحسی این روز‌های فوتبال ایران به اردوگاه تیم مهدی مهدوی‌کیا نیز رسیده است. بعد از حذف از مسابقات مقدماتی آسیا با یک تدارک نه‌چندان مناسب، حالا انصراف از مسابقاتی که می‌توانست حکم بازی‌های دوستانه بین‌المللی خوبی را برای ما داشته باشد، ناکامی دیگری را برای یکی از مهم‌ترین رده‌های پایه فوتبال ایران رقم زده است. حتی بازی دوستانه روز دوشنبه تیم امید با تیم پیکان هم به همان بهانه در اختیار نداشتن بازیکنان لغو شد.

یکی دیگر از حواشی تیم امید به ماجرای دستیار اول مهدوی‌کیا برمی‌گردد. جان لامرز، دستیار هلندی مهدوی‌کیا تیم را رها و به فیفا شکایت کرده است. لامرز از مدتی قبل هیچ قراردادی با فدراسیون نداشت و فقط یک توافقنامه امضا کرد، اما بر اساس همان توافق نیز فدراسیون پولی به او پرداخت نکرد تا او با ناراحتی شدید دیگر به ایران نیاید و تصمیم بگیرد به فیفا شکایت کند.

در کنار همه موضوعات مربوط به تیم امید، تصمیم فدراسیون برای اعزام نکردن ماساژور و تدارکات به مسابقات کشورهای اسلامی هم بر ناراحتی‌های مهدوی‌کیا افزوده است. ظاهرا در دهکده مسابقات کشورهای اسلامی فضای کمی در اختیار تیم‌ها قرار گرفته و به همین دلیل به فدراسیون اعلام شده همراهان دیگر مثل ماساژور و تدارکات باید بیرون از دهکده مسابقات در ترکیه اقامت کنند. این در حالی است که چنین شرایطی در هیچ تیمی سابقه نداشته است. از این رو، مهدوی‌کیا یکی دیگر از ناراحتی‌های خود را همین موضوع اعلام کرده است.

اگرچه فدراسیون فوتبال شایعه استعفای مهدی مهدوی‌کیا را قویا تکذیب کرده، اما هیچ بعید نیست که سرمربی تیم امید تصمیم به جدایی بگیرد و عطای ماندن در رأس کادر فنی تیم المپیک را به لقای آن ببخشد. مهدوی‌کیا علاقه زیادی داشت با تیمی کامل کار کند و بتواند بعد از سال‌ها طلسم نرفتن به المپیک را بشکند، اما با شرایط موجود، او خود را از خواسته‌اش دور می‌بیند. به همین دلیل شایعه استعفای مهدوی‌کیا همچنان وجود دارد و باید دید طی روزهای آینده چه اتفاقاتی می‌افتد.

مهم‌ترین مساله‌ای که درباره تیم امید وجود دارد، بازیکن ندادن باشگاه‌ها به این تیم است. باشگاه‌های لیگ برتری در فصل بدنسازی هستند و خود را آماده شروع لیگ می‌کنند. از این رو، رفتن بازیکنان به تیم امید باعث می‌شود نفرات حداقل دو هفته در اختیار تیم‌ها نباشند و حتی دو بازی اول لیگ را هم از دست بدهند.

در این وضعیت، اگرچه برخی باشگاه‌ها حمایت خوبی کردند و نفرات خود را در اختیار تیم امید قرار دادند، اما در این‌باره نمی‌شود ایرادی به مربیان باشگاهی نیز گرفت. از سوی دیگر، مهدوی‌کیا نیز حق دارد بازیکنان خود را کامل در اختیار داشته باشد. حل این موضوع اما از نظر قانونی ممکن نیست، چون مسابقات امید در ایام فیفا برگزار نمی‌شود و فقط با تعامل چنین موضوعی قابل حل است.

باشگاه‌ها در فصل بدنسازی به تیم امید بازیکن نمی‌دهند و خبری هم از فدراسیون نیست. تیم امید، بدون یار و یاور، بی‌پشت و پناه و مغموم تنها مانده و شاید در این وضعیت نباید از باز شدن چمدان‌های سفر به ترکیه خیلی تعجب کرد. روز و روزگار برای تیمی که باید امید فوتبال ایران باشد و روز‌های روشنی در آینده رقم بزند، سراسر سیاه است. البته این داستان امروز و دیروز نیست؛ سال‌هاست که تیم امید با هزار امید و آرزو تشکیل می‌شود، ولی در نهایت همان غصه درد بی‌درمان همیشگی‌اش، افسوس می‌شود و جای خالی‌مان را در المپیک‌ها پر می‌کند.

در همه جای دنیا از این تیم با عنوان «تیم زیر 23 سال» یا «تیم المپیک» یاد می‌شود. در ایران اما ما آن را «امید» صدا می‌زنیم. نامی که در محتوا و عمل هیچ سنخیتی با وضع کنونی این تیم ندارد. نمی‌دانیم در شرایط بغرنجی که فوتبال ایران با آن دست و پنجه نرم می‌کند، سروسامان گرفتن تیم امید می‌تواند جزو اولویت‌ها باشد یا خیر.

با وجود این، اما فراموش نکنیم «امید»، رؤیای انسان بیدار است، انسان با «امید» زنده است و اگر این روحیه بمیرد، «مرگ» دیر یا زود سهم فوتبال ایران خواهد بود. تیم فوتبال امید ایران امروز یک‌بار دیگر در آستانه فروپاشی قرار دارد. شاید باید منتظر باشیم، بعد از سر و سامان گرفتن فدراسیون فوتبال، این تیم یکی از اولویت‌های رئیس بعدی باشد، اما آیا در این صورت همه چیز درست می‌شود و ما با شکست طلسم 48 ساله در المپیک حاضر می‌شویم؟ سال‌هاست که برای صعود به المپیک به در بسته می‌خوریم، برای رسیدن به این هدف، به اراده‌‌ای قوی‌تر از اینها نیاز است. تیمی شانس المپیکی شدن دارد که از هر حاشیه و چالشی به دور باشد و با برنامه‌ریزی و سازماندهی همه‌جانبه قدم به قدم به هدفش نزدیک‌تر شود.

//انتهای پیام