کیکاوس پور ایوبی بحران روابط اجتماعی و فقر اقتصادی در پساکرونا

سکونت در شهرهای بزرگ و زندگی لابلای مجتمع‌ها و آپارتمان‌های بلند و بی روح، شلوغی و سنگینی ترافیک، آلودگی هوا، بحران محیط زیست و... انسان‌ها را کلافه و سردرگم کرده، روحیه‌ها فرسوده و جسم و بدن خسته، در این بلبشوی غریب و تنها آرامشی می‌خواهیم که از تحرک اجتماعی و روابط جمعی حاصل می‌شود بشرط آنکه روابط عمومی و تداوم زندگی در ارتباط با همنوعان در ابعاد گسترده‌ای خود را نمایش دهد. انسان این موجود اجتماعی هزینه‌هایی دارد که بخشی از آن را لازم است برای همنوع خود بکار گیرد، دو پدیده که گره کوری در زندگی اکثریت مردم ایجاد کرده و آسایش را از مدار زندگی خارج ساخته و به نوعی درهم تنیده و موجب شده روابط اجتماعی تا حد زیادی تنزل پیدا کند، فشارهای ناشی از اپیدمی کرونا و فقر اقتصادی است. این پدیده‌ها عاملی شده تا میزان استرس، افسردگی و مراجعه به روانپزشکان و روانشناسان چند برابر شود، اگر بتوان دوباره دگرگونی در زیست اجتماعی ایجاد کرد و فضای سرد ارتباطات را به کانونی گرم مبدل ساخت و حلقه وصل زندگی اجتماعی را بازتعریف کرد که در زمان حال، چاره‌ای نیست و با حداقل‌ها باید ساخت، شاید مقداری از مشکلات موجود برطرف شود. درست است که فضای مجازی ارتباطات را به نوعی به همدیگر متصل کرده و فاصله‌ای که حاصل مهاجرت و گلوبالیسم است را حل کرده اما گرمی و احساس با هم بودن و در کنار هم بودن را هیچ وقت همپوشانی نکرده است.
راقم اخیرا شاهد یک دورهمی کوچکی از کودکانی بوده که بین سنین ۱۰ تا ۱۲ سال داشتند، احساسی که این بچه‌ها از باهم بودن داشتند انگار سالیان درازی است که تجربه نکرده‌اند، نشاط و شادی وصف‌ناپذیری از چهره‌هایشان موج می‌زد و هنگام بازگشتن به سختی از هم جدا می‌شدند و آرزو داشتند این دورهمی که پس از چندین سال فراهم شده ادامه داشته باشد.
وقت آن است همه در روابط اجتماعی خود تغییر رویه‌ای را دنبال کنند و با همین فشارهای ناشی از اضطراب و استرس در زندگی روزمره نقشه جدیدی را ترسیم نمایند.
با شروع اپیدمی کرونا دانشمندان از دوران پسا کرونا صحبت می کردند و از عواقب سخت آن دوران خبر می‌دادند هرچند این بیماری پیچیده مانند سرطان بدخیم جا خشک کرده و ممکن است مدتی مخفی بماند و سپس‌ به چرخه حیات انسان‌ها حمله‌ور شود لیکن با فروکش کردن آن برنامه‌ریزی دوباره و نقشه‌راه سازنده لازم و ضروری بنظر می‌رسد. اگر یادمان باشد پزشکان، روانپزشکان و روانشناسان از انواع امراض مبتلایان به این بیماری مانند روحی و روانی، پوستی و حساسیت‌های جسمی و... پیش‌بینی داشتند یا اقتصاددانان از فقر و فلاکت بحث می‌کردند، متاسفانه همه آن پیش‌بینی‌ها درست از آب درآمده و اکنون شاهدش هستیم. امروز ما مانده‌ایم با کارزار زندگی، وسواس‌های ناشی از انواع امراض و فقر و چالش‌های اقتصادی، البته مسائل اقتصادی ما فقط ناشی از کرونا نیست و عوامل گوناگونی دارد. باز با این شرایط و پیامدهای ناگوار، ارتباطات اجتماعی نباید فراموش شود، شاید سفره‌ها به رنگینی گذشته و ایام دیروز نباشد لیکن با کوچک و باریک کردن حاشیه‌های آن، اصل و اساس باهم بودن را شیرین‌تر کنیم.