تو ‌ ای مهدی کجایی؟

مهدی طاهرخانی*: وقتی سیدرضا مهدوی در همان دقایق نخست بازی نفت - پرسپولیس، خطای واضح و فاحش روی پورعلی‌گنجی پیش‌تاخته را پنالتی تشخیص نداد و چند دقیقه بعدش، سامان نریمان جهان یکی از زیباترین گل‌های دوران فوتبالی‌اش را به ثمر رساند، بسیاری از هواداران پرسپولیس، خاطرات 7 ماه قبل آبادان را به خاطر آوردند؛ هفته بیست‌ویکم لیگ پیشین و دیدار با نفت آبادان. باخت ۲ بر صفر پرسپولیس در آن بازی می‌توانست این بار در مسجدسلیمان به گونه دیگری تکرار شود.  پرسپولیس در لیگ جاری هرگز عقب نیفتاده بود و مهم‌تر آنکه آنها در شرایط جوی کاملا متفاوتی رودرروی یک حریف خاص قرار می‌گرفتند. از خودخواهی عجیب سعید صادقی در همان ابتدا تا آن تک‌به‌تک نفسگیر نریمان جهان با بیرانوند تنها چند دقیقه می‌گذشت.  گویا همه چیز مهیای نخستین شکست فصل برای قرمزها بود اما آنها نشان دادند این تیم ارتباطی با فصل گذشته ندارد. فارغ از اشتباهات فاحش داوری (تقریبا به ضرر هر ۲ تیم بود و شاید کمی بیشتر علیه قرمزها) این تیم شباهت شگفت‌آوری به پرسپولیس برانکو (در دوره اوجش) دارد؛ مجموعه‌ای که با دریافت گل از هم نمی‌گسست، اشتباهات داوری را سدی برابر خواسته‌هایش نمی‌دید و وقتی عقب می‌افتاد بی‌جهت رو به فوتبال احساسی نمی‌آورد.  بدون شک این شیک‌ترین برد قرمزها در طول فصل نبود اما می‌تواند یکی از مهم‌ترین و عبرت‌آموزترین‌شان برای ادامه مسیر باشد.  تیمی که گل نخورد، کلید قهرمانی را در دست دارد اما وقتی این مجموعه دروازه‌اش باز می‌شود، پاسخش چیست؟ این همان قسمت ناشناخته و نامکشوف تیم یحیی مدل لیگ 22 بود. به شخصه دوست داشتم ببینم آنها هنگام فشار و بازی در زمین غیرخودی، وقتی عقب هستند چگونه کار می‌کنند. پرسپولیس اگر کمی خوش‌شانس بود و اگر کمک‌داور ویدئویی داشتیم، شاید در همان نیمه نخست با تساوی به رختکن می‌رفت. با این وجود در نیمه دوم به همان چیزی که می‌خواست رسید. اما قبل از پرداختن به این مهم باید به موضوع بسیار مهم‌تری اشاره کرد؛ حقیقتی که اگر در این جشن پیروزی مستتر شود، بعدها گریبان قرمزها را می‌گیرد.   * آقای ترابی دقیقاً کجایی؟ به هر دلیلی این روزها مهدی ترابی در بهترین وضعیت فنی‌اش نیست. دلیلش هر چه باشد شاید بر ما روشن نباشد اما برای خودش چرا. وینگر چپ پرسپولیس در نیمه نخست بسیار کم‌فروغ ظاهر شد تا جایی که یحیی برای احیایش، جای او را با سعید صادقی عوض کرد و حتی تا قبل از گل دوم، بیشتر کنار لوکادیا در خط حمله حاضر بود. ولی یکی از گلزن‌ترین هافبک‌های چند سال اخیر لیگ برتر ایران، حتی علاقه‌ای به آن شوت‌های ناگهانی و مواج سابقش ندارد. او 6 هفته گذشته به هر دلیلی با علی نعمتی هماهنگ نشده، در دفاع و پوشش، پرسپولیس را با یک خلأ جدی در جبهه چپ مواجه کرده و روی هم رفته نشانی از بهترین بازیکن چند فصل اخیر پرسپولیس ندارد.  شاید در بازی با آلومینیوم، یک سوپرپاس گل درجه یک بدهد اما انتظار فوتبال ما از ترابی بسیار فراتر از چیزی است که امروز می‌بینیم. به وضوح از سرعتش کاسته شده، در استارت‌های انفجاری، توپ از پایش فاصله معنا‌داری می‌گیرد، دریبل‌هایش با درصد بالای لو رفتن توپ مواجه شده و چشمه گلزنی‌اش هم رو به خشکیدن گذاشته است. اگر او از خودش راضی است، ما هم هستیم.  شاید بازگشت کی‌روش که در 19 سالگی بیشترین اعتماد را به او کرد، بهترین خبر باشد اما بی‌تردید کی‌روش این مهدی ترابی را نمی‌شناسد و باید از حالا نگران بلیتش برای حضور در دوحه باشد، جاگیری در ترکیب اصلی پیشکش.    * بدون ترابی بازگشتند این شرح حال فعلی از ترابی لازم بود تا متوجه شویم پرسپولیس برای بازگشت به 3 امتیاز چه کار سختی را در گرمای طاقت‌فرسای خوزستان پیش رو داشت. با این وجود لوکادیا همانند چند بازی گذشته همه تفاوت‌ها را رقم زد؛ پنالتی گرفت، بازیکن حریف را اخراج کرد، پنالتی را گل و دقایقی آن سوتر یکی از چشم‌نوازترین گل‌های لیگ را با یک مهار سینه و چرخش بی‌نظیر به نام خویشتن ثبت کرد. اگر چه قبل از مهار توپ، طبق تصاویر فریزشده تلویزیونی، در آفساید قرار داشت اما این گل درس خوبی برای همه مهاجمان ما بود که چگونه می‌توان در یک موقعیت نهایت 10 درصدی یک گل زیبا خلق کرد. البته از یاد نبریم طبق همان تصاویر تلویزیونی لوکادیا در نیمه نخست یک گل به ظاهر سالم را زد که کمک‌داور به اشتباه آفساید تشخیص داد. اکثر کارشناسان داوری رأی به صحیح بودن آن گل مردود دادند.    * صادقی باید معمولی باشد پرسپولیس وقتی گل دوم را زد، وقتش بود با زدن گل سوم، خیال خودش و هوادارانش را راحت کند. اما بزرگ‌ترین مشکلی که یحیی فعلا با آن دست و پنجه نرم می‌کند، خودخواهی‌های بیش از اندازه است. بازیکنی در حد و اندازه سعید صادقی، در لحظاتی فوتبال نمایشی را به بازی ساده و معمولی ترجیح می‌دهد. او یک بار در نیمه نخست، ناباورانه پاس گل را به لوکادیا نداد و در نیمه دوم، توپ را مقابل دروازه خالی از دروازه‌بان، محکم به قصد پاره کردن توپ و تور به دل آسمان کوبید.  سعید صادقی لیگ قبل می‌توانست با زدن یک پنالتی معمولی و ساده، باعث برتری و پیش افتادن گل‌گهر مقابل استقلال شود اما ترجیح داد با یک ‌شبه‌چیپ نمایشی، بهترین فرصت تیمش را از بین ببرد تا در نهایت قلعه‌نویی یکی از حیثیتی‌ترین بازی‌هایش را به فرهاد مجیدی ببازد. صادقی که از بهترین ستاره‌های لیگ بوده و در این فصل از مهره‌های موثر پرسپولیس به شمار خواهد رفت، باید بداند هواداران این تیم، بازیکن خاطی را خیلی خیلی سخت می‌بخشند.  اگر داور برخورد دقایق پایانی پورعلی‌گنجی درون محوطه جریمه پرسپولیس را با بازیکن نفت، پنالتی تشخیص می‌داد (اکثر کارشناسان داوری آن را پنالتی دانستند) آن وقت شاید تعویض برد با تساوی، بهای بسیار سنگینی برای صادقی به ارمغان می‌آورد.  در مجموع پرسپولیس در یکی از سخت‌ترین زمین‌ها با پیروزی و حفظ صدرنشینی به پیشواز تعطیلات فیفادی رفت اما اگر یحیی گل‌محمدی می‌خواهد تیمش چنین وضعیت سختی را کمتر تجربه کند، باید روح ازخودگذشتگی و همچنین ساده ضربه زدن را به بازیکنانش گوشزد کند.  آنها در زمینی موفق به شکست نفت شدند که استقلال ۲ هفته قبل، با خوش‌شانسی موفق به کسب یک امتیاز در آن شد. بار دیگر بازی آبی‌ها را در مسجدسلیمان ببینید تا متوجه شوید شاگردان مهاجری چه موقعیت‌هایی را مخصوصا در نیمه نخست از دست دادند.  نفت با رضا مهاجری در این زمین به این سادگی‌ها به تیم‌های مدعی باج نمی‌دهد. می‌گویید نه، در ادامه راه خواهید دید.  *دبیر گروه ورزشی