روزنامه وطن امروز
1401/06/21
پکیجی در کار نبود
علی مغانی: در شرایطی که هنوز پای کارلوس کیروش به تهران نرسیده، فهرست نفرات داخلی دعوت شده به اردوی تیم ملی اعلام شد؛ فهرستی که تفاوت چندانی با نفراتی که پیش از این اسکوچیچ به اردو فرا میخواند، نداشت. اولین فهرست تیم ملی در دوره کارلوس کیروش که فقط شامل بازیکنان شاغل در لیگ ایران است، چند شگفتی کوچک و یکی دو ورودی قابل پیشبینی داشت. غیبت دانیال اسماعیلیفر که تا پایان هفته ششم در شمار بهترینهای پرسپولیس قرار داشته و با آمار ۳ پاس گل، موفقترین عنصر دفاعی لیگ در فاز تهاجمی بوده، یکی از این شگفتیهاست. در این لیست، خبری از عارف غلامی هم نیست؛ مدافعی که در دوران نیمکتنشینی سیاوش یزدانی و محمدحسین مرادمند، فعلا مهره قابل اعتماد ساپینتو در قلب خط دفاع است. در نقطه مقابل بازگشت رامین رضاییان به اردوی تیم ملی، محتملترین اتفاق ممکن بود. رامین ۳۲ ساله که تمام دوران حضور اسکوچیچ به تیم ملی دعوت نشد، آخرین بار آبان ۹۸ در شکست ۲ بر یک تیم ملی مقابل عراق، پیراهن تیم ملی را پوشید و حالا بعد از ۱۰۳۳ روز دوباره به اردو بازگشته است. رضا اسدی هم که در تراکتور احیا شده و تا اینجا یکی از بهترینهای لیگ بوده، مزد نمایش فوقالعادهاش در هفتههای اخیر را گرفته و البته سامان فلاح که در تیم ملی امید نظرها را جلب کرد و حالا در ۲۱ سالگی جوانترین کاپیتان لیگ برتر و رهبر خط دفاعی پیکان است. در نگاه اول، لیست جدید تیم ملی سند اعاده حیثیت از دراگان اسکوچیچ است؛ مربی موفقی که در تمام دوران حضورش در تیم ملی، آماج شدیدترین انتقادها و بیرحمانهترین تهمتها بود. در رسانههای رسمی و غیررسمی بارها به صراحت از او با القابی نظیر «دلال» و «پکیجبند» یاد شد و چنان جوی به وجود آمده بود که انگار او هنگام انتخاب نفرات تیم ملی، دستگاه کارتخوان سیار را از جیبش بیرون میکشد و هرکسی بیشتر کارت کشید، راهی تیم ملی میشود! بخش بزرگی از نقدهای بیاساسی که به اسکوچیچ وارد میشد معطوف به پدیدهای خاص در فوتبال ایران است: «تحلیلگران فوتبال ندیده». این نیمه تاریک فوتبال ایران است که کمتر کسی از آن صحبت میکند. در فوتبال ایران، اشتباهها به ندرت بخشیده میشود و گاهی فقط یک اشتباه چنان اثر مهلکی دارد که فوتبال یک بازیکن را نابود میکند. همین هفته پیش جیمز میلنر، کاپیتان ۳۶ ساله لیورپول توپ را با دست لمس کرد و زمینهساز یکی از سنگینترین شکستهای اروپایی تیمش شد و البته هیچ توهینی نشنید اما مهدی شیری بعد از خطای هند در فینال لیگ قهرمانان آسیا، خیلی خوششانس بود که توانست فوتبالش را ادامه دهد. بعد از آن خطا یا سهلانگاری، هولناکترین توهینها نثار شیری شد. هواداران رقیب مسخره میکردند و هواداران خودی توهین. «دست بیقرار» تبدیل به هشتگی برای تمسخر مدافع راست پرسپولیس شد و عجیب اینکه یحیی گلمحمدی که در نیمفصل اول ۱۴ بار از مهدی شیری در ترکیب اصلی استفاده کرده بود، او را به فولاد واگذار کرد. شیری به گواه آمار در یک سال گذشته، یکی از بهترین مدافعان راست لیگ بود و در پستی که کل نفراتی که قابلیت دعوت به تیم ملی را داشته باشند به ۵ نفر نمیرسد، به یکی دو اردو دعوت شد اما از نظر منتقدان فوتبال ندیده، شیری به دلیل خطایی که ۲ سال پیش انجام داده، همچنان مستحق سرزنش است و اگر به تیم ملی دعوت میشده، حتما کاسهای زیر نیمکاسه بوده. با این حال، مهدی شیری در دوران جدید همچنان در فهرست تیم ملی حضور دارد. لیستی که اعلام شده، به جز یکی دو تغییر سلیقهای، تقریبا تمام موجودیت فوتبال ایران است. اسکوچیچ رامین رضاییان را دعوت نمیکرد، کیروش اما به مدافع راست ثابت تیمش در فاصله سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۹ اعتقاد دارد. چه خوب که انگ دلالی و پکیجبندی لااقل به کارلوس کیروش نمیچسبد. تفاوت این حجم از تهمت و توهین، فقط «زمان» است. زمان به ما نشان داد یاسین سلمانی که در سپاهان مهره اصلی نبود، چه استعداد فوقالعادهای است.پربازدیدترینهای روزنامه ها