جشنواره‌های خارجی به فیلم‌ها با موضوع تجاوز امتیاز می‌دهند

در بعضی موارد تأیید‌های خارجی هم در حوزه تولید فیلم کوتاه تعیین‌کننده هستند. موضوعی مانند «تجاوز» ممکن است از سوی نهاد‌های داخلی چندان موردتوجه نباشد، اما از آن دست سوژه‌هایی است که می‌دانید احتمالاً در فستیوال‌های خارجی مورد توجه خواهد بود.
به گزارش «جوان» سونیا سنجری، بازیگر فیلم کوتاه «باغ وحش» که نفیسه زارع آن را کارگردانی کرده‌است با بیان این مطلب در بخشی از یک گفت و گوی تفصیلی با مهر به توجه جشنواره‌ها و نهاد‌های خارجی به موضوع تجاوز در فیلم‌های ایرانی اشاره می‌کند. بازیگر فیلم باغ‌وحش می‌گوید: بالاخره رویکرد‌ها و سیاست‌ها به گونه‌ای به فیلمنامه‌ها تزریق می‌شود. دیگر انگار فیلمنامه‌ها از حالت شخصی خارج می‌شود و از آنجایی که دغدغه فیلمساز پیدا کردن سرمایه شده‌است، ترجیح می‌دهد سراغ موضوعی برود که می‌توان برای آن پول جذب کرد. این ماجرا دردناک است. بالاخره سینمای کوتاه جایی بود که بچه‌ها می‌توانستند آزادانه‌تر دغدغه‌های شخصی خود را دنبال کنند. کما اینکه فیلمی مثل «باغ وحش» هم یک اثر شخصی و برآمده از دغدغه‌ها و حتی تجربیات شخصی نفیسه زارع است. در شرایط فعلی، فیلم‌های اینگونه کمتر می‌شو‌د؛ مثلاً موضوعی که طی یک ماه گذشته در چند فیلمنامه با آن مواجه شده‌ام، موضوع «تجاوز» است! انگار موضوعی است که اصطلاحاً می‌گیرد! همه هم انگار نسخه‌هایی کوتاه‌تر شده از فیلمی مانند «ابلق» هستند. در ادامه کارگردان این فیلم کوتاه نیز اضافه می‌کند: نکته‌ای که وجود دارد، این است که در بعضی موارد تأیید‌های خارجی در حوزه تولید فیلم کوتاه تعیین‌کننده هستند؛ موضوعی مانند «تجاوز» ممکن است از سوی نهاد‌های داخلی چندان موردتوجه نباشد، اما از آن دست سوژه‌هایی است که می‌دانی احتمالاً در فستیوال‌های خارجی مورد توجه خواهد بود. وی در پاسخ به این سؤال که پس مشخصاً می‌توان گفت یک‌سری سرمایه‌گذار هم وجود دارد که با نگاه به این تأییدات خارجی، ممکن است پای کار بیایند و روی پروژه‌ها سرمایه‌گذاری کنند عنوان می‌کند: بله. تنها دلیلی که می‌تواند یک سرمایه‌گذار را برای ساخت یک فیلم کوتاه مجاب کند، یا حضور یک سلبریتی در فیلم است، یا سوژه‌ای که حضور فیلم را در فستیوال‌های خارجی تضمین کند. سونیا سنجری، بازیگر فیلم نیز در ادامه می‌گوید: اتفاقاً این ماجرا بازگشت مالی خیلی خوبی هم برای فیلم‌ها دارد. واقعیت این است که من به اندازه قبل فیلمنامه به دستم می‌رسد و کمیت آثار همان است که بود، اما از نظر کیفی شاهد این اتفاق هستم که فیلمنامه‌ها خیلی شبیه به هم شده‌اند! دلیلش هم مشخصاً منابع محدود تأمین بودجه برای این پروژه‌هاست. از آنجایی که تأمین‌کنندگان بودجه آثار محدود شده‌اند و آن‌ها هم به دنبال سوژه‌ها و موضوعاتی خاص هستند، اکثر فیلمنامه‌ها به سمت همین موضوعات خاص گرایش پیدا کرده‌اند!