روزنامه آرمان امروز
1401/09/01
همه چیز در مورد میزبان جام جهانی
علیرضا تقوی نیاقطر کشوری است که تشکیل هرگونه حزب سیاسی و اتحادیه صنفی یا کارگری در آن ممنوع است و تظاهرات مسالمت آمیز بأی نحو کان، در آن قدغن بوده و عوامل آن مجازات خواهند شد.
قطر پارلمان ندارد و قوه مقننه آن در یک شورای مشورتی خلاصه شده است که امیر تعیین کننده اعضای آن است و در واقع مجلس مذکور نماینده قبایل مختلف این کشور هستند و از این جهت از میان شیخ نشین های حاشیه خلیج فارس ، قطر بیشترین قرابت را با حاکمیت قبیله ای دارد .
در قطر اگرچه به صورت اسمی نظام دموکراسی حاکم است ولی عملا حکومت به طور مطلق در دستان امیر آن و خانواده سلطنتی قرار دارد و درآمدهای نجومی ناشی از ثروت بی انتهای این کشور و جمعیت پایین آن باعث شده تا رفاهی بی مانند در آن شکل گیرد و قدرت حاکمیت از طریق تقسیم عواید سرشار تحکیم گردد.
ساختار سیاسی قطر در گذشته منوط به اجماع آل ثانی بود لکن در سال ۱۹۹۵ شیخ خلیفه بن حمد بن عبدالله ، ششمین امیر قطر و پدربزرگ امیر کنونی ، پادشاهی در قطر را موروثی اعلام کرد و از آن تاریخ پادشاهی در فرزندان ذکور حاکم مستقر خلاصه گردید.
51 سال پیش حکومت وقت ایران استقلال قطر را به رسمیت شناخت. این کشور در حاشیه جنوبی خلیج فارس واقع شده و تنها با عربستان سعودی مرز خاکی دارد. مساحت این کشور ۱۱,۴۹۳ کیلومتر مربع و جمعیت بومی آن حدود ۳۰۰ هزار نفر بوده و ۲/۳ میلیون تبعه خارجی نیز در آن ساکن اند.
این امیرنشین کوچک قبلا تحت سیطره آل خلیفه ( حاکمان فعلی بحرین ) قرار داشت و در ۱۸۲۷ بخشی از امپراطوری عثمانی شد لکن در سال ۱۸۵۰ میلادی شیخ محمد بن ثانی آل ثانی توانست در ائتلافی با فیصل بن ترکی بن عبدالله که آن موقع امیر آل سعود بود حاکمیت خود بر قطر را تثبیت کرده و این کشور را بنیان نهد .
پس از قراردادهای مُجمَل و مُفصَل بین بریتانیا و ایران و حضور جدی این امپراطوری بحری در خلیج فارس ، سران لندن قصد داشتند به طور جدی در قطر نفوذ داشته باشند اما شیخ محمد بن ثانی ( بنیانگذار قطر کنونی ) تمایلات دینی خود را رها ننموده و خلیفه اسلامی را به مسیحیان ترجیح نداد. در همین جهت در سال ۱۸۷۱ پیمان نامه ای محکم با عثمانی منعقد ساخت و « مدحت پاشا « صدراعظم این امپراطوری دستور استقرار نیروی نظامی برای حفاظت از قطر را صادر کرد. ریشه روابط نزدیک قطر و ترکیه که امروز در سطح عالی قرار دارد به تاریخی که بیان شد برمی گردد.
با تضعیف نظام خلافت اسلامی عثمانی ، انگلستان در خلیج فارس یگانه قدرت خارجی یکه تاز بود و امیرنشین قطر نیز که احتیاج به حمایت یک دولت مقتدر داشت ، به سمت این امپراطوری رفت و به همین سبب در سال ۱۹۱۶ پیمانی بین شیخ «عبدالله بن قاسم بن محمد « ( نوه بنیانگذار ) با بریتانیا بسته شد. بر طبق این قرارداد قطر حق واگذاری یا در اختیار گذاشتن هر مقدار سرزمینی از خود را به دولتی جز انگلیس نداشت و تنها باید با این کشور رابطه رسمی برقرار می کرد و در مقابل لندن نیز متعهد می شد تا در برابر هرگونه هجوم زمینی و دریایی از این امارت محافظت کند. قرارداد مزبور در ۱۹۴۳ با پیمانی جدید به شدت گسترش پیدا کرد و تحکیم و تثبیت گردید.
سایر اخبار این روزنامه
پاسخ دولت به مطلب «شکايت از ابراهيم رئيسي به ابراهيم رئيسي»
مدیریت راه حل می‌خواهد نه نصیحت
منافع ملی قربانی منافع جناحی دولت‌ها
پاسخ ایران به غرب در «نطنز» و «فردو» کلید خورد
چوب حراج به معادن در حواس پرتی اعتراضات
عراق به مسئولیت خود عمل کند
همه چیز در مورد میزبان جام جهانی
ترکیب کی روش اشک ایرانی ها را در آورد
«جهان صنعت» توقیف شد
جزئیات مخوف قتل عام اسیران روسی
ترفند جدید آمریکا برای دوشیدن اعراب
اراده لازم برای کنترل تورم نیست
دو بوکسور ایران هم از اسپانیا برنگشتند
