حجاب از نگاهی دیگر

علی اکبر کلانتری
این روز ها شاهد کشف حجاب برخی زنان در کوی و برزن هستیم. پدیده ای که دشمنان حجاب را مسرور ساخته و متدینان را محزون!. دشمنان از این مسرورند که سرانجام، هجمه های بی امانشان به عفاف و حجاب، جواب داد و متدینان از این نگرانند که عفاف زن ایرانی آسیب دیده. گروه اول، به پیشرفت کار خود امیدوارند و گروه دوم، از بهبود وضعیت ناامید.ولی با یک ارزیابی دقیق معلوم می شود نه خوشحالی و امیدواری گروه نخست به جاست، نه ناامیدی گروه دوم. خوشحالی آن گروه بی جاست چراکه محصول یک قرن تلاش و این همه زحمت آنان، فقط بی حجابی درصد اندکی از زنان است. توضیح این که کارزار با حجاب و عفاف از زمان رضاخان آغاز شد و تاکنون به شیوه های مختلف ادامه داشته است. با توجه به این واقعیت، باید گفت ناامیدی و دلسردی گروه دوم نیز بی جاست، چراکه این حجم پایبندی به حجاب (هرچند ناقص) با وجود این همه تلاش مخالفان، حاکی از ریشه داری فرهنگ عفاف و حجاب در جامعۀ ایرانی است. فرهنگی که از اسلام ناب و از مکتب اهل بیت عصمت و طهارت(ع) ریشه می گیرد و محال است از بین برود. البته باید این فرهنگ را پاسداشت و در تحکیم آن کوشید. مسئولیتی که بر دوش متدینان و متولیان امر به‌خصوص وزارت خانه‌های علوم و آموزش و پرورش و صداوسیما است و می‌توان با برنامه‌های فاخر علمی، فرهنگی و هنری به آن تعمیق بخشید و آن را نهادینه کرد. برای مثال، باید دروس عفاف و حجاب را به صورت هنرمندانه و مستدل در کتب درسیِ مقاطع گوناگون تحصیلی گنجاند و فیلم ها و سریال های جذاب با موضوع حجاب و عفاف تولید کرد و از زنان با حجاب به خصوص زنان نخبه تجلیل به عمل آورد. خطای فاحش برخی از ما این است که نقصان حجاب و بدحجابیِ گروه پرشمار زنان را به مخالفت آنان با اسلام و نظام تفسیر می کنیم در حالی که این تفسیر به هیچ وجه صحیح نیست. چراکه پدیدۀ بدحجابی، بیش از هر چیز، معلول عواملی مانند ناآگاهی از حکم شرع، مسامحه در رعایت احکام الهی، تاثیر پذیری از فضای فرهنگی و رسانه‌ای، بدکاری یا کم کاری و انفعال جبهۀ خودی و مشکلاتی از این دست است و بی تردید همۀ این مشکلات قابل رفع است مشروط به آن که اشخاص و نهادهای ذی ربط، به مسئولیت شرعی و ملی خود عمل کنند.
نماینده فارس در مجلس خبرگان