دیپلماسی ناتوان ورزشی  در دفاع از «خلیج فارس»

مطابق اسناد تاریخی موجود در سازمان ملل و دیگر نهاد‌های بین‌المللی که شامل نقشه‌های جغرافیایی و متون کهن است، آبراهه جنوبی ایران از دیرباز به نام دریای پارس یا خلیج فارس معروف بوده است. اسنادی که هیچ‌کس و هیچ نهادی نمی‌تواند منکرشان شود یا در درستی و صحت آن‌ها شکی وارد کند. استناد به همین مدارک محکم و غیرقابل انکار می‌تواند برای بستن دهان معاندان و کشور‌های حقیری که می‌خواهند با سیاسی‌کاری تاریخ بشری را تحریف کنند و چشم طمع به تمامیت ارضی ایران داشته باشند کافیست، اما گویا مسئولان کشور خودمان هم چندان به این مسئله اهمیت نمی‌دهند. اخیراً شاهد بودیم که فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا) به بهانه برگزاری یک دوره مسابقه بین کشور‌های عرب حاشیه خلیج فارس همگام و همراه با شیطنت این کشور‌ها از نام جعلی مدنظر آن‌ها استفاده کرد. در ادامه هم شاهد بودیم که فدراسیون جهانی بسکتبال (فیبا) همین اقدام را انجام داد. جای تأسف دارد که هر دو اقدام خیلی دیر از سوی مسئولان ایرانی در دو فدراسیون بین‌المللی پاسخ داده شد و بدتر اینکه پاسخی هم که داده شد جوابی نبود که جلوی تکرار این اقدام را بگیرد، به‌گونه‌ای که شاهد بودیم اینفانتینو، رئیس فدراسیون فوتبال به‌رغم اعتراض ایران باز هم از نام جعلی استفاده کرد.
اینکه مسئولان ورزش ایران در مقابل این حجم رو به گسترش شیطنت، منفعلانه برخورد می‌کنند از دو منظر قابل بررسی است؛ اول اینکه آن‌ها از وجود اسناد متقن و محکم تاریخی در این خصوص در سازمان‌های بین‌المللی بی‌خبرند که خود جای سؤال دارد و دوم اینکه خدای ناکرده روابط دوستانه و حفظ کرسی‌های مدیریتی و ریاستی‌شان را مهم‌تر از دفاع از آب و خاک وطن می‌دانند و خواسته یا ناخواسته اهمال می‌کنند!
اقدام دو فدراسیون مهم جهانی در استفاده از نام جعلی و تکرار آن باید از سوی فدراسیون‌های ورزشی ایران، وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک به بهترین و قاطع‌ترین شکل ممکن پاسخ داده شود. باید آن‌ها را متوجه این واقعیت تاریخی کرد که خلیج فارس، همیشه خلیج فارس بوده و باقی خواهد ماند و اینگونه نیست که با شیطنت چند کشور کوچک که کل سابقه شکل‌گیریشان حتی به ۱۰۰ سال هم نمی‌رسد، بخواهند با نگاه سیاسی و خرج کردن دلار‌های نفتی تاریخ کهن ایران و ایرانی عوض شود.
فراموش نکنیم که این موضوع مهم به‌طور مستقیم با امنیت ملی و تمامیت ارضی ایران ارتباط دارد و اهمال در آن گناهی نابخشودنی است. یادمان باشد که مقدمه هر تغییر اساسی تغییر نام است و این‌ها همه از آشوب سرچشمه می‌گیرد. طی چند سال گذشته برخی کشور‌ها با بهره‌گیری از همین اهمال‌کاری‌ها میراث‌های ناملموس ایران را به نام خود ثبت کردند و اگر آقایان بخواهند در مورد میراث‌های تاریخی هم همانگونه رفتار کنند، دیر نخواهد بود که حتی آن‌ها را هم به نام خودشان به ثبت برسانند. آنچه مسلم و حقیقتی انکار‌ناپذیر است اینکه این خلیج فارس بوده، فارس هست و فارس هم خواهد ماند تا قیامت و اگر مسئولی در دفاع از این کیان کوتاهی کند، آن وقت است که باید از نهاد‌های نظارتی و امنیتی خواست برخورد مناسب را صورت دهند و اجازه ندهند بیش از این با تمامیت ارضی کشورمان بازی شود.